آقای جامی من هم به سهم خود، به شما وجود چنین برنامه های نازل و توهین آمیز و سبکی را به نام طنز تسلیت می گویم. آقای جامی شما اگر برای شنوندگان رایو زمانه احترام و شعور قائل بودید مطالب خنک نوشین شاهرخی و یا پرت و پلاهای ناصر غیاثی را به نام برنامه ادبی به خورد ملت نمی دادید. واقعاً تسلیت به ما! تسلیت به شما! تسلیت به ادب و طنز!

خانم شیرین گرامی
سرانجام تصمیم گرفتم، پاسخ شما و یکی دو تا از دوستان را به طنزهایم بدهم، (هرچند که حس می کنم، با یک نفر سروکار دارم). نگاه من به طنز، نقد فرهنگ با زبانی غیرجدی است که هنجارهای زبانی و فرهنگی را درمی نوردد و با زبان خاص خود، زوایای دیگری از نقد سیاست و فرهنگ را بر شنونده یا خواننده می‌گشاید. حتی زهرخندی که گاه شنونده بر خنده‌داری طنز می‌زند، مرا به یاد آن شعر معروف می‌اندزد که "خنده‌ی تلخ من از گریه غم‌انگیزترست / کارم از گریه گذشته، به آن می‌خندم".
من تلاش ندارم از طنزهای داستانی‌ام ـ که البته کاری نو در ادب فارسی است ـ دفاع کنم. سلیقه است، می‌تواند کسی خوشش بیاید و کسی مانند شما با این همه انزجار و خشم و نفرت از آن بدش بیاید، که البته انزجار نیز دلیل بر تأثیرگذاری متن است، چراکه شما را واداشته است که حداقل چند دقیقه‌ای از وقت‌تان را بگذارید و نظرتان را ـ آن هم با چنین نفرتی ـ در باره‌ی آن بنویسید. اما من واژه‌ی "توهین‌آمیز" را در یادداشت شما درک نمی‌کنم. اگر فکر می‌کنید که طنز یعنی به‌به و چه‌چه از فرهنگ، باید بگویم که معنی طنز را درست متوجه نشده‌اید. طنز یعنی نقد فرهنگ ما ایرانیان که سه دهه است رژیم آخوندها را تحمل کرده‌ایم و یا خارج از کشور که گاه با "چانه‌تراپی" تمرین دمکراسی می‌کنیم و در خانه دود سیگارمان را به ریه‌های بچه‌هایمان می‌فرستیم و یا در جمع‌های زنان از همبستگی حرف می‌زنیم، اما در همان حال برای دوست زنمان که بنظرمان در زمینه‌هایی موفق‌تر از ماست، می‌زنیم. ما به خیلی دست‌آوردها نیز رسیده‌ایم. خصوصا زنان ایرانی، زنانی با اعتماد به نفس هستند که با آن حقوق نازل سیاسی ـ فرهنگی باید بگویم که ستودنی است. اما کار طنز انگشت گذاشتن روی کاستی‌هاست. روی شعارهای پوچ با عملکردهای وارونه. اگر فکر می کنید که این مطالبی که من نوشته‌ام، توهین به ایرانیان است، باید بگویم، چنین کُنش‌هایی توهین است و نه انگشت‌گذاشتن بر آنها و آنها را به زبانی طنز نشان دادن.
روزی رفتم کتابخانه‌ی ایرانیان شهرمان تا کتابی بگیرم، دیدم خانم‌هایی دارند چهره‌ی یکدیگر را بند می‌اندازند. وقتی کتابی را که می‌خواستم نیافتم و از کتابداران آرایشگر آدرس آن را پرسیدم، گفتند که هیچ از کتاب‌ها سر در نمی‌آورند و خودم باید آن کتاب را بیابم. روزی دیگر آقای کتابداری که با کامپیوتر ورق بازی می‌کرد، حاضر نمی‌شد در پیدا کردن کتابی کمکم کند، چراکه حاضر به رها کردن بازی ورقش نبود. و یا روزی رفتم فیلمی ایرانی تماشا کنم. آقایی خارج از سالن سینما بر علیه فیلم‌های ایرانی اعلامیه پخش می‌کرد وبه هرکه داخل سینما می‌شد، خائن می‌گفت، ولی روز پیش آن پشت‌سر من نشسته بود و فیلم را تماشا می‌کرد. جدا از این نگاه کنید به دزدی‌های ادبی‌ای که از سوی برخی از دوستان اهل قلم نیز صورت می‌گیرد. و یا بسیاری از مشکلات فرهنگی که گریبان ما را گرفته است.
خانم شیرین این کُنش‌ها توهین‌آمیزند. توهین به همه‌ی ما و نه نوشتن از این کُنش‌ها که متأسفانه در نوشته‌های من چندان غلو هم نشده‌اند. اگر غلو شده بودند دیگر شما چه می‌گفتید؟
با مهر و درود
نوشین

خانم نوشین شاهرخی عزیز و گرامی
یک دنیا تشکر از جوابی که به این خانم دادید!

با سلام خدمت نوشین خانم گل . روز زن را به شما وتمام زنان خوب ایرانی تبریک می گویم و دست هنرمندت را که چنین واژه هایی را می نگارند می بوسم . منتظر پیامت هستم . با تشکر مینا

مینای عزیزم
از پیام پرمهرت بسیار سپاسگزارم و خوشحالم که این طنزها به دلت نشسته. مهر و لطف تو پشتوانه ی طنزهای آینده ام خواهد بود.
با مهر و سپاس و درود
نوشین

خانم محترم، اگر کسی از کار شما خوشش نیاید، باید جوابش این باشد؟ کمی ظرفیت هم خوب چیزیست آخر! شما ببنید برای آن کسی که از شما تعریف می کند، چه می نویسید و برای آنکه مثبت نمی نویسد، چه می نویسید؟ شما اگر یک جو ذوق نویسندگی داشتید، خودتان از نوشتن این "طنز" ها پشیمان می شدید. اما متأسفانه ندارید آن مایه را و به دیگرانی که واکنش منفی نشان می دهند، بد و بیراه می گویید.