در واقع من هم به خود اجاره نمی دهم که بیاندیشم که آقای عطایی اشتباه می اندیشد که فرم مهم نیست و پیام مهم است .
واین مهم یعنی پیام داشتن و دادن و دیگر حرفها چنان مهم است که فرم مهم نیست.
و از همین جاست که خواننده با شعر رابطه بر قرار نمی کند زیرا شعری که هم قافیه دارد وهم عروض را رعایت کرده است و پیام هم دارد اما درون ندارد رابطه را مخدوش می کند ودر واقع رابطه ایی سطحی بر قرار می کند که زود گذر است در خاطر نمی ماند.
از این روست که ذات ِ درونی شعر با این همه مشتاق راهی نو اختیار کرده است تارابطه ایی دو سویه ایجاد کند بین خواننده واحساس شاعر و فرم ِ واژه هایی که کنار هم می نشینند نرم و صادقانه تا بیان ِ بی بیانی باشد.
مهدی رودسری

مصاحبه بدی بود. انگار آقای عطایی می ترسید جواب بده به سوالا. همش با صدور حكمهای كلی سعی می كرد از جواب دادن طفره بره

به نظرم رسالت خاک آن طور که اعلام حضور کرده بود این نبود. قرار بوده که آثاری را معرفی کند که سانسور جمهوری اسلامی مجال چاپ آنها را نمی دهد. حالا این مصاحبه با چه انگیزه ای انجام شده است معلوم نیست چون به نظر می رسد که دفتر خاک چندان علاقه ای به کتاب شعر آقای عطایی مشخصا به دلیل ضعف های آن نداشته است. معرفی آن و مصاحبه با ایشان چه معنا دارد؟
----------------------------------
وظیفه دفتر خاك اطلاع رسانی فرهنگی با تأكید بر مقابله با سلطه ممیزی بر ادبیات معاصر ایران است. آقای دكتر مسعود عطایی از نویسندگان تبعیدی ایران و مجموعه شعری كه نشریه شهروند در كانادا از او با نام صد و یك احساس منتشر كرده یكی از رویدادهای فرهنگی است. گفت و گو انتقادی كه در این صفحه خواندید به مناسبت انتشار این كتاب با آقای عطایی انجام شد و هدف ازین گفت و گو این بود كه با نظر آقای عطایی درباره تحولات شعری آشنا شویم
از همفكری شما تشكر می كنیم
دفتر خاك

به شاعری که جرات انتقاد از نیما را دارد میتوان هر نام دیگری را گفت ولی ترسو , نه!

با سلام
تا حایی که من سرودهای استادمسعودعطایی رادر رسانه های برون مرزی مانند المان .فرانسه وامریکا می شناسم نه تنها دارای وزن وقافیه بوده بل بسیار پر احساس و اثر گذار میباشد من این مصاحبه را بسیار جالب می بینم

با سلام
تا حایی که من سرودهای استادمسعودعطایی رادر رسانه های برون مرزی مانند المان .فرانسه وامریکا می شناسم نه تنها دارای وزن وقافیه بوده بل بسیار پر احساس و اثر گذار میباشد من این مصاحبه را بسیار جالب می بینم

دکتر عطائی با یک حکم کلی در این مصاحبه نود درصد کسانی که به شعر نو روی آورده اند را "بی استعداد" و "ناشاعر" قلمدات میکند و در عین حال ویژگی شعر را تاثیر گذاری و ماندگاری آن میداند. این دو در تناقض با هم اند! اگر تاثیرگذاری و ماندگاری شعررا مبنای ارزش ادبی آن بدانیم، دیگر قالب وفرم اهمیت و اصا لت خود را از دست میدهد!
مسعود عطائی خود با الهام از واقعیات جامعه شعر میسراید و جهت گیری اشعارش منافع و خواست توده ها ی مردم را نشانه میرود و باظلم و بی عدالتی در ستیز است، بهمین خاطر تاثیر کذار و ماندنی خواهند بود. بنا بر این فرم وقالب آن فرع بر قضییه است.

کسی‌ که با اشعار مسعود عطائی در این سی‌ سال گذشته آشناست خوب میداند که او هم در سرودههایش،هم در آثار موسیقاییش و در داستانهایش(به آلمانی و تنها

فارسی‌)همیشه با نادانی‌ و تعصّب و دیکتاتوری جنگیده و آزادیخواهی را ستوده است

کسانی‌ پیش داوری میکنند که آثارش را نمیشناسند

چرا اینقدر شلوغش كردین؟ من اگر بنویسم مرگ بر استبداد می تونم ادعا كنم كه شاعرم؟ شعرای آقای عطایی اینجوریه و دیگران رو هم شاعر نمیدونه. انگار شعر فارسی با ایشون شروع میشه و به ایشون هم ختم میشه. نه مهارت نادرپور و مشیری و ابتهاج رو داره در زبان فارسی و نه آزادی شاعراي شعر نو رو. خلاصه شعرهای سیاسی عطایی بیشتر اعلامیه است تا شعر. با شلوغ بازیم نمیشه این مساله رو انكار كرد. موندم كه اصلا چرا خاك رفته با عطایی مصاحبه كرده. شعرهای میرزا آقا عسگری به نظر من خیلی بهتره

تفاوتی است میان شعارهای (پرونویید) میرزا آقا عسگری و سرودهای پر احساس مسعود عطایی. هنر عطایی این است که در قالب شعر کلاسیک مسائل امروزه را با واژگانی زیبا و فلسفه ای ژرف بیان میکند.

با سپاس از مسئول این گفتگو
نگارنده ی این سطور اثر مورد بحث را خوانده و بر این باور است که نقاط قوت آن بر کمبود هایش فزونی دارد. پاسخهای دکتر عطائی هم قانع کننده است. با عنایت باین نکته که ایشان پزشک و موسیقیدان هم هستند سطح سروده ها باز هم بسیار خوب است. مصاحبه گر هم میتوانست پرسش ها را لطیف تر مطرح کند. آن فردی که شاعر را ترسو خوانده بیچاره از ترسش فراموش کرده که نام مبارکش را قلمی کند!!
تقی اسکاتلند

تا آنجایی که من از این گفتگو استنباط کردم دکتر عطائی مثل همیشه بدون هیچگونه پرده پوشی و یا مداهنه حرف دلش را زده است. اصولا در وجود و اندیشه و قلب ایشان درد و حرفی است که سالهاست با بکارگیری رشته های مختلف هنری اعم از شعر ، قصه و یا موسیقی سعی کرده آنرا بیان کند. آری در آثار وی همیشه حرفی تازه برای گفتن و دردی برای تقسیم کردن و پیامی برای همه وجود دارد. اگر در این مصاحبه به جای تکرار سوالات فرسوده و خسته کننده همیشگی کمی به نقطه نظرات شاعر راجع به هنر و نقش آن و ظرایف فکری و احساسی زندگی وی توجه میشد ما چهره دقیق تری از ایشان را میافتیم. خوب اینکه سالهاست عده بسیاری بدلیل کمبود "قریحه" و یا فقدان دانش کافی و عدم صلاحیت سرودن شعر کهن به شعر سپید روی آورده اند و قطعات ادبی خودشان را که فاقد جوهره و اصول و چارچوبهای شعر نوین هم هست بشکل عمودی زیر هم ردیف میکند بر کسی پوشیده نیست! چرا باید دکتر عطائی را متهم به صدور احکام کلی کرد. او که با این روشنی و صراحت نظرش را با شفافیت کامل ابراز میکند. مثلا در مورد موسیقی تولیدات لس آنجلس هم عبارت زیبایی دارد که لابد خیلی ها را برآشفته کرده: موسیقی تروریستهای کالیفرنیا! و یا آهنگهای بی احساس و بی شور و بدون محتوایی که در قالب موسیقی سنتی در این سرزمین آخوندزده مثل خم رنگرزی روزانه تولید میشود که بقول استاد تجویدی در طی 30 سال گذشته یکی از آنها هم بر سر زبانها نیفتاده! خوب حرفهای ایشان در مورد این نوع موسیقی هم ممکن است خیلی ها را گزیده باشد! آری این خصلت خوب و صراحت در لهجه و بیان را همچنان بعد از قریب نیم قرن زیستن در فرنگ مثل همان "پسرک ورامینی "
اش در کنار عشق بیکرانش به ایران و آزادی آن در دل میپروراند و شعر را از بابت تفنن نمیسراید! توجه داشته باشیم که ما با یک انسانی روبرو هستیم که مثل همه افراد در مقابل پدیده ها واکنشهای مختلف بروز میدهد که لاجرم در یک دستگاه سیستماتیک ممکن است ناموزونیهایی هم در احساسات بارز کند که این خصلت زیبای بشری است. در مورد رابطه فرم و محتوا هم که با بیانی ساده واقعیت را گفته که این فرم نیست که اصالت دارد و هر محتوایی ظرف و فرم متناسب خودش را لاجرم پیدا میکند مهم این است که آیا حرفی برای گفتن و جسارتی برای بیان واقعیتهای تلخی که در میهن خونبارمان میگذرد هست یا خیر! که از این جهت آقای عطائی همه ملاحظات و محذوریتها و محظوریتهای سیاسی و امنیتی و حرفه ای را برای بیان دردش به کناری مینهد! از این نظر باید به ایشان تبریک گفت و برایش آرزوی توفیق در فعالیتهایش کرد
دکتر حمیدرضا منوچهری

تا آنجایی که من از این گفتگو استنباط کردم دکتر عطائی مثل همیشه بدون هیچگونه پرده پوشی و یا مداهنه حرف دلش را زده است. اصولا در وجود و اندیشه و قلب ایشان درد و حرفی است که سالهاست با بکارگیری رشته های مختلف هنری اعم از شعر ، قصه و یا موسیقی سعی کرده آنرا بیان کند. آری در آثار وی همیشه حرفی تازه برای گفتن و دردی برای تقسیم کردن و پیامی برای همه وجود دارد. اگر در این مصاحبه به جای تکرار سوالات فرسوده و خسته کننده همیشگی کمی به نقطه نظرات شاعر راجع به هنر و نقش آن و ظرایف فکری و احساسی زندگی وی توجه میشد ما چهره دقیق تری از ایشان را میافتیم. خوب اینکه سالهاست عده بسیاری بدلیل کمبود "قریحه" و یا فقدان دانش کافی و عدم صلاحیت سرودن شعر کهن به شعر سپید روی آورده اند و قطعات ادبی خودشان را که فاقد جوهره و اصول و چارچوبهای شعر نوین هم هست بشکل عمودی زیر هم ردیف میکند بر کسی پوشیده نیست! چرا باید دکتر عطائی را متهم به صدور احکام کلی کرد. او که با این روشنی و صراحت نظرش را با شفافیت کامل ابراز میکند. مثلا در مورد موسیقی تولیدات لس آنجلس هم عبارت زیبایی دارد که لابد خیلی ها را برآشفته کرده: موسیقی تروریستهای کالیفرنیا! و یا آهنگهای بی احساس و بی شور و بدون محتوایی که در قالب موسیقی سنتی در این سرزمین آخوندزده مثل خم رنگرزی روزانه تولید میشود که بقول استاد تجویدی در طی 30 سال گذشته یکی از آنها هم بر سر زبانها نیفتاده! خوب حرفهای ایشان در مورد این نوع موسیقی هم ممکن است خیلی ها را گزیده باشد! آری این خصلت خوب و صراحت در لهجه و بیان را همچنان بعد از قریب نیم قرن زیستن در فرنگ مثل همان "پسرک ورامینی "
اش در کنار عشق بیکرانش به ایران و آزادی آن در دل میپروراند و شعر را از بابت تفنن نمیسراید! توجه داشته باشیم که ما با یک انسانی روبرو هستیم که مثل همه افراد در مقابل پدیده ها واکنشهای مختلف بروز میدهد که لاجرم در یک دستگاه سیستماتیک ممکن است ناموزونیهایی هم در احساسات بارز کند که این خصلت زیبای بشری است. در مورد رابطه فرم و محتوا هم که با بیانی ساده واقعیت را گفته که این فرم نیست که اصالت دارد و هر محتوایی ظرف و فرم متناسب خودش را لاجرم پیدا میکند مهم این است که آیا حرفی برای گفتن و جسارتی برای بیان واقعیتهای تلخی که در میهن خونبارمان میگذرد هست یا خیر! که از این جهت آقای عطائی همه ملاحظات و محذوریتها و محظوریتهای سیاسی و امنیتی و حرفه ای را برای بیان دردش به کناری مینهد! از این نظر باید به ایشان تبریک گفت و برایش آرزوی توفیق در فعالیتهایش کرد
دکتر حمیدرضا منوچهری