طلبه بزرگوار وبلاگستان و انقلاب لسانی بلاگی

محمود فرجامی

سه تن از زنان فعال در امورات نسوان و احقاق حقوق مشارالیهن را که می خواستند بجهت شرکت در یک مجلس مهمه ای از مملکت خروج کنند، نظمیه یا عدلیه یا طلعیه* یا یکی از ادارات مشابه که عددشان تقریبا بعدد نفوس بعضی خلایق است! آنها را گرفته و محبوس می کند که بجهت این برخی از جنابان بلاگرین و بلاگرات معترض، خواهان رها کردن آنها گردیدند. از قرار شایعات ایشان را به بند نمره ۲۰۹ زندان اوین برده بودند که امید آقای معماریان که گویا یک مدت قابل بعرضی سابقا در آنجا محبوس بوده پیشنهادا اظهار داشت؛ خیلی مقبولتر است بعوض آنکه کسانی که قرار است گرفته و به ۲۰۹ برده شوند، تک تک باشند، آنجماعت را دفعتا گرفته جمیعا به آنجا ببرند.

پرستو باجی خانم دوکوهکی هم اعلان داشت که چون بنای آن را ندارد که مبدل به یک نباتی مسمی به سیب زمینی شود، به گرفتن این سه زن معترض است و به همین نحو، خیلی دیگر معترض و بعضی هم مثل مادام مسرت امیرابراهیمی که زنی دکتره و مستفرنگیه است به همین بهانه کثیری از اقدامات حکومت علیه را محکوم فرمودند.
فی الحال هم راپورت رسید که آنها را رها کرده‌اند.

دیگر آنکه بجهت آنکه یکی معترض شده بود به جناب میرزا ناصر خالدیان کبیر الدوله که اخیرا خیلی هجو جناب رئیس الوزرا را می نماید و اظهار داشته چرا شما اینمقدار با جناب رئیس الوزرا دشمنی می دارید، مشارالیه جوابا اول نفی این ادعا را کرد و بعد هم گفت از این جهت که یکعده ای نفیا یا اثباتا این قدر درباب اهمیت و موثریت وبلاگستان متوهم هستند در عجب است. بنا به اظهارات میرزا ناصر، هم آنها كه با زیرجامه وبلاگ اداره کرده و دوچار توهم خودمبارزبيني مي‌شوند و هم آنها كه به سودای تامین امنیت وبلاگستان را تحدید می فرمایند هردو امر بر ایشان مشتبه شده که بلاگ و بلاگری اثراتی پلوتیکی و استراتژیکی داشته و لاکن اینطور نمی باشد و اثرات وبلاگستان در این امور مهمه خیلی عشق است که به قول شاعر مثل کشک و دوغ می باشد.
بعد هم ندامتا دعاهای مبسوطی بجهت ریاست جناب رئیس الوزرا نموده و به نیابت از طنازان و هزل گویان که بعد فعالیت معظم الیه کار آنها رونق بی سابقه ای گرفته، طلب طول عمر ایشان را کرد.

دیگر آنکه عالیجاه مهدی خان جامی صاحب زمانه، فرمود که یک انقلاب مشروطه ای در حوزه لسانی در وبلاگستان بدون درد و خونریزی و زندان و شلاق و تبعید و کشت و کشتار و از این قبیل اموراتی که اجزای لایتجزای عموم انقلابات هستند واقع شده و از آقا سید یاسر میردامادی شاهدا مثال آورد. این آقا سید یاسر-که داریوش خان ملکوت معزی الیه را ملقب فرموده به طلبه بزرگوار وبلاگستان- اوایل حضور در وبلاگستان که ساکن در قلاع دبش بود، مثل اغلب شیوخ و علما، لفظ قلم اختلاط و عصابلعیده تردد می نمود. لاکن به مرور ایام تدریجا عصای مذکور منعطف و الفاظ وی مثل عموم اهل وبلاگستان به محاوره نزدیک و شرح احوالات شخصی در وبلاگ مشارالیه که ابتدائا مخصوص به تفلسف و نشر قلمبیات و سلمبیات بود، پیدا شد؛ تا اینکه فی الحال کار بجایی رسیده که اطوار و گفتار این طلبه بزرگوار مثل بقیه شده است. الحمد لله رب و المنه.

تمت سیزدهم بهمن ماه ۱۳۸۵ جلالی مطابق دویم فوریه ۲۰۰۷ سال مسیحی
میرزا محمود خفیه نویس دارالصوت زمانه

پانویس:
«طلعیه» محتمل است که همان اداره اطلاعات باشد. توضیح از مرحوم فرجیمی سیرجانی!