يک سال خوب

پرويز جاهد

اقتباس آزاد ريدلی اسکات، فيلمساز انگليسی، از رمان «يک سال در پراوينس» نوشته «پيتر مايل» در فيلم «يک سال خوب» خشم منتقدان فيلم فرانسوی را برانگيخت.

تصویری از فیلم یک سال خوب با بازی راسل کرو

روزنامه های فرانسوی اين فيلم را افتضاح، رقت بار، کليشه ای و کاريکاتوری مضحک و انگلوساکسونی از فرانسه توصيف کردند. روزنامه ليبراسيون ريدلی اسکات را متهم کرد که تنها به فکر ارضای اميال و فانتزی های طبقه متوسط بريتانيائی نسبت به زندگی فرانسوی ها بوده است و نوشت: «از اول تا آخر افتضاح است و زير بار کليشه هايی که برای خوشامد طبقه فاخر ثروتمند انگلوساکسونی شده درهم می ريزد».

اين انتقادها به فيلم ريدلی اسکات در حالی صورت می گيرد که برخی از منتقدان انگليسی زبان اين فيلم را نسبتا خوب ارزيابی کرده و بازی «راسل کرو» را ستوده و حتی او را لايق دريافت اسکار دانسته اند.

پيتر مايل ۶۷ ساله، نويسنده کتاب يک سال در پراوينس قبلا تبليغاتچی و نويسنده ای کپی کار بود. وی يکی از پيشگامان موج مهاجرت انگليسی ها به جنوب فرانسه به حساب می آيد و کسی است که شغل‌اش را رها کرد تا يک خانه روستايی ۲۰۰ ساله را در منطقه ليوبرون در قلب پراوينس بازسازی کند.

تصویری از فیلم یک سال خوب

رمان «يک سال در پراوينس» وقتی در ۱۹۸۹ منتشر شد، ظرف مدتی اندک به يکی از کتاب‌های پرفروش سال تبديل شد و فورا به ۲۰ زبان ديگر ترجمه گرديد. اين کتاب در واقع خاطرات سفر اديسه‌وار پيتر مايل به همراه همسر و فرزندان او به جنوب فرانسه و شرح تجربه های جالب او در برخورد با افراد محلی و انطباق فرهنگی است.

در حال حاضر حدود ۵۰۰۰۰۰ بريتانيايی صاحب املاک در جنوب فرانسه اند که ارزش آنها بيش از ۵ بيليون پوند است. حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر از اين عده در فرانسه اقامت دائم دارند. اما با وجود اين، مشکلات مربوط به اختلاط فرهنگی و تطبيق پذيری همچنان باقی است چرا که بريتانيايی ها دوست ندارند با مردم محلی قاطی شوند. بر اساس تحقيقات روزنامه انگليسی زبان فرنچ نيوز ۲۰ درصد انگليسی ها مطلقا فرانسه حرف نمی زنند و نمی خواهند هم فرانسوی ياد بگيرند. با اين حال فرانسوی ها از مهاجرت انگليسی ها خوشحالند چرا که آنها می توانند املاک متروکه را خريداری کرده و احيا نمايند. به علاوه آمدن آنها باعث رونق اقتصادی منطقه می شود.

پوستر فیلم یک سال خوب

«يک سال خوب» ساخته ريدلی اسکات، اقتباسی آزاد از رمانی به همين نام است که در سال ۲۰۰۴ بر اساس رمان پيتر مايل نوشته شده و سرگذشت ماکس اسکينر، يک تاجر لندنی است که قصر متروک و باغ انگور عموی خود را به ارث می برد و راسل کرو، بازيگر استراليايی، نقش او را بازی می کند. اين فيلم پس از فيلم موفق گلادياتور دومين تجربه همکاری ريدلی اسکات با راسل کروست.

اما روزنامه ليبراسيون بازی او را رقت انگيز توصيف کرد و نوشت: «او نقش يک آدم شوخ و بامزه را بازی می کند در حالی که بيشتر مناسب نقش آدم های عصبی و تندخوست». روزنامه فيگارو نيز فيلم اسکات را کاملا بی فايده دانست. فيگارو می نويسد: «درست مثل کارت پستالی است که اسکات اشتباهی برای مردمی فرستاده که انتظار چيز ديگری را داشتند». يک وب سايت فرانسوی نيز درباره آن نوشت: «فايده فيلم های قابل پيش بينی و پر از کليشه معلوم است: «شما را مايوس نمی کند بلکه خسته می کند».
و سرانجام منتقد له پاريزين در انتقاد از نگاه ريدلی اسکات به زندگی فرانسوی ها در اين فيلم نوشت: «همه می دانند که فرانسوی ها بدعنق و کثيف اند و گيوه می پوشند و رنو ۴ سوار می شوند اما خوشبختانه آنها می دانند که چگونه قدر زندگی و شراب خوبشان را بدانند».

منبع: ايندپندنت