آقای گنجی ۵-۶ سال است که حرف از نافرمانی مدنی می‌زند و به تئوری‌پردازی حول آن می‌پردازد. اما حالا که با شروع حملهء‌ رژیم به سفرهء خانواده‌ها با روش شوک‌درمانی منتظر افزایش فشار بی‌حد به‌خصوص بر طبقات زحمتکش هستیم و انتظار می‌رود مردم صرفا به علت ناتوانی از تحمل هزینه‌های چندبرابر شده، به صورت خودجوش عملا به نافرمانی مدنی (مثلا پرداخت نکردن قبوض برق و گاز و تلفن) دست زنند‌، هیچ بخاری از آقای گنجی و دوستان ایشان در خارج از کشور بلند نمی‌شود. نمی‌توان در این مقطع از آقای موسوی انتظار داشت به نافرمانی مدنی علیه قضیه «هدفمند کردن یارانه‌ها» فراخواند. اما فعالان خارج از کشور که خود را جزئی از جنبش می‌دانند که قادرند چنین کنند. اما انگار چیزی جز مقالات تکراری در مورد موانع شکلگیری دموکراسی و غیره از ایشان قرار نیست ساطع شود.

اکبر گنجی انگار دوباره دارد با تاریخ هاء ‌زمان ها و گزاره ها بازی می کند. محمود احمدی نژاد در چه زمانی در سراسر ایران اندکی از موسوی جلوتر بود؟ آیا در ده روزه آخر و یا کمی جلوترش؟ اگر مقصود ده روز آخر باشه که باید به اعتبار این آمار شدیدا شک کرد. چون امکان اینکه در آن مقطع مردم تهران ناگهان هوادار موسوی شده باشند اما مردم شهرستان ها نه خیلی کمه. این محاسبه تنها می تواند با ذهن ناصادق کسانی همخوانی داشته باشد که معتقدند شهرستانی ها چون در «شهرستان» ( مثلن اصفهان و مشهد و تبریز و..!!!) زندگی می کنند پس «بیسواد» ترند و در نتیجه حتما «نادان ترند» و در نتیجه حتما هوادر احمدی نژاد!!! اما آمار اگر مربوط به هفته های جلوتر بوده باشد خب این خیلی طبیعی ست چون مردم (در سراسر ایران نه تنها تهران) تا روزهای آخر واقعا باور نداشتند که بتوان با خط امامی ها و آن سابقه پر از دروغ و دو رویی شان به جایی رسید. اینرا در همان روزها به موسوی هم در دانشگاه بابل و کرمان نشان دادند. امید مردم برای تغییر و آزادی از راه موسوی و کروبی تنها در آن چند روز آخر بود که شدت گرفت وگرنه شعارهای آزادی خواهی و ضد آخوندی احمدی نژاد و رفتار ساده اش تا آن موقع تنها امید مردم برای تغییر بود. این گزاره ها اگر تا اینجا درست باشند پس این پرسش هم می تواند پیش بیاید که چرا گنجی آماری را که مربوط به زمان های مختلف بوده اند( آمار شهرستان ها و آمار تهران) کنار هم گذاشته؟ آیااین رفتار سفسطی همراه با بازی های زبانی ومثلن دلسوازنه دیگرش تلاشی دوباره برای بر هم زدن خط ها و سمت گیری های اپوزیسیون و شلوغ کردن فضای سیاسی ست؟ آیا همانطور که بعضی ها می گویند تلاش برای مطرح شدن مستمر و توی خبرها بودن است و چرا؟!! و چرا حواس ماها با هر سر و صدای اینجوری باید پرت بشه؟ آیا نگران جنبش مردمیم؟ آیا عصبانی می شیم از اینکه کسانی مردم را «نادان» وانمود می کنند؟ آیا نگران بازی های بازی سازهای غربی هستیم؟ آیا ذهنیت تحقیر و دیکتاتوری (از هر نوعش باشه) با هر سه این پرسش ها می تواند رابطه مستقیم داشته باشد؟ شاید این یکی.

جالب بود

گنجی در تعریف "کودتا" هم دست به سفسطه بازی زده. در حقیقت با همان منطق اسلامی که می گه اگر کسی چیزی رو بدزده اما نفهمه که دزدی بوده حلاله، کودتای انتخابات رو هم حلالش می کنه. می گه چون این کودتا دقیقا مثل خیلی از کودتاهای دیگه نبوده پس درست نیست. کودتا فقط باید یک نوع باشه، ارتش رییس جمهور قانونی رو کنار بزنه و عده ایی رو هم مستقیما اعدام بکنه! استدلال دینی از نوع روشنفکریش!