باز سر و کله ... که دچار هیستری چپ سیزی هستند پیدا شد. آنها که هشتادو پنجاه میلیون گرسنه مطلق را نمی بینند. چند صد میلیون کشته در جنگهای صد سال اخیر و هزینه های گزاف نظامی را نمی بینند. استثمار کارگران کشورهای جنوب و کودکان کار را نمی بینند. آخر سر هم برای لجنمال کردن طرف بحث احمدی نژاد را چپ قلمداد می کنند! بهرحال فکر نمی کنم فرهادپور و دیگرانی چون او حوصله و وقت جواب دادن به این ... رو داشته باشند.

من در عجب ام که نگارنده چطور از 4 خط نوشته رفیق قرهادپور چنین داستان بلندی را نتیجه گیری می کند.
به گمانم اگر پای شرمندگی باشد جهان کاپیتالیستی هم دست کمی از استالینیزم ندارد در شرمندگی از استثمار کشورها و کارگرها. بهتر است کمی رو راست باشیم سر نگاه اوتوپیایی به لیبرال دمکراسی.
البته که چین حقوق بشر را نقض می کند اما مگر اسرائیل در فلسطین و آمریکا در عراق نمی کند؟ برای من جالب است که استدلال ها نگارنده در مورد فرانسه در زمان اشغال الجزایر رو بدانم!
در مورد تکذیب علم هم نگارنده کافی ست نگاهی به میراث بزرگ و حجیم چپ گرایان در علوم انسانی بیاندازد.
در نهایت به گمان من این مقاله تنها پر است از ادعاهای فراوان بدون ارائه اندکی منابع یا دلایل!

از زادیو زمانه برای انتشار این متن متاسفم. رادیو زمانه در این مدت کاری تقریبا تلاش کرده رویه ای معتدل بگیرد ، از جنجال های لیبرال هایی نظیر قوچانی و غنی نژاد پرهیز داشته و از چپروی های گروه های خارجی نیز دور بوده ، اما مقاله ی این آقا دقیقا به مثابه چند جمله سخن فرهاد پور است ، با این تفاوت که فرهاد پور در یک جلسه سخنرانی مطالبی کوتاه را بیان داشته ، وگرنه در سایت رخداد انبوه مقالات ایشان درباره شرایط موجود و انبوه ترجمه های ایشان از متفکران مکتب فرانکفورت ، آگامبن ، هابرماس و ... نیز موجود است ، در حالیکه در مقاله منتشر شده ما هیچ دلیلی برای رد چپ نمی بینیم ، صرفا سخنانی از سر خشم آقای نیما است.

برای من جالب است اگر کسی در یک دهی چپ گرایانه حرفی میزند به پای همه ی چپها نوشته میشود اگر استالین جنایت میکند به پای چپ و کمونیسم نوشته میشود ولی این همه در دنیا جنایت میشود ولی آقایان ککشان هم نمیپرد و خود را کنار میکشند نمیگویند از شرق تا غرب شمال تا جنوب این همه جنایت علیه بشریت را چه کسانی انجام میدهند چپها یا طرفداران دموکراسی و لیبرالیسم غربی موسی چومبه تزار روسیه هایله ماریام هیتلر موسلین فرانکو مک کارتی دیکتاتور شیلی یا دیکتاتور کوبا باتیستا خمینی و خامنه ای یا رهبران مسیحیت در قرون وسطی یا دیکتاتور ها و فوق دیکتاتور های حال حاظر دنیا مثل خامنه ای . قزافی بشار اسد یا .... که هزاران اسم را میتوان اسم برد کدامشان چپ هستند کمی انصاف و خجالت از این همه جنایت خوب است داشته باشید ایده ی فقر و فلاکت را با رنگ ولعاب دموکراسی که خود بد ترین دیکتاتوری ست را به خورد خلائق میدهید و خم هم به ابرو نمیاورید این همه جنایت فقر فلاکت را چه کسانی به ملتها هدیه داده اند دیکتاتورهای طرفداران غرب یا چپها؟ شما نابینا هستید یا چپها؟ جلوی چشمتان در شوروی سابق اگر چه اسمی از چپ را داشتند دیدید که چگونه مسالمت آمیز حکومت را تحویل دادند با کمترین تظاهرات مردم چون به نیروی مردم اعتقاد داشتند و در ماه گذشته هم دیدیم که در همین گرجستان طرفداران دموکراسی شما چگونه با تقلب آرای مردم را گرفتند و چگونه رژیم هائی مانند جمهوری اسلامی مردم را میکشند و حتی اجازه ی ابراز عقیده را هم نمیدهند حتما رژیم مثلا کمونیستی در افغانستان بد بود و رژیم فاشیستی طالبانی خوب بود چون غرب از آنها حمایت میکرد یا دیکتاتورهای آفریقائی خوبند و بد ها همه چپ هستند نابینایان حتی از شمال شهر به حلبی آبادهای همان شهر نمیروند تا ببینند چه کسانی کور هستند حتی در خانه ی خودشان را هم نمیتوانند ببینند که خودشان چه ظلمی به همسر خود میکنند مانند برده در کار خانه ی حضرتشان دارند می پوسند ولی نمی بینند خجالت هم چیز خوبی ست اگر دیدنی باشد

مثل اینکه با چپ ها بدجوری چپ اید! مراد فرهاد پور را هدف عالی قرارداده یک دق دلی و درد دل حسابی فرموده کمی استخوان راستی راستی سبک کردید عافیت باشد. موفق باشید

متن بسیار روشن و روشنگری بود. متأسفانه سخنان آقای فرهادپور همیشه مبهم، از موضع عالم کلّ و فارغ از هرگونه استدلالی است. بیشتر به اعلام مواضع جادوگر قبیله شبیه است که از خوابی مکاشفه آمیز برخاسته و دیگران مکلفند که خاضعانه آن بیانات الهام آمیز را به سمع قبول بشنود چون از آن آستان رفیع برآمده است. این تفکر ابهام آمیز و دلیل گریز خصوصاً وقتی که نقابی برای علم ستیزی و نفی و نقد دموکراسی و حقوق بشر می شود باید زنگ خطر را برای دلسوزان جامعه به صدا درآورد. جالب است که آقای فرهادپور سخاوتمندانه دیگران را به پشت کردن به آرمانهای رهایی بخش در عرصه سیاست و جامعه متهم می کنند ولی ما هرگز ندیدیم که کلمه ای در نقد ولایت فقیه، رانت خواری و ثروت اندوزی نامشروع سیاسیون حاکم، ظلم بر اقلیتهای دینی، و امثال آن سخنی بگویند. ایشان مبارز انقلابی در حاشیه های امن هستند. بار مبارزات ظلم ستیزانه را امثال عبادی، کدیور، سروش، گنجی، بابک احمدی، نیکفر، زیدآبادی، و امثال ایشان باید بر دوش بکشند، و ژست انقلابی گری ، ظلم ستیزی و مبارزه با امپریالیسم را ایشان در پناه امن بنیادگرایان جمهوری اسلامی به خود بگیرند. حقیقتاً آیا سخنان آقای فرهادپور نهایتاً چیزی بیش از حمایت و توجیه غیرمستقیم دولت احمدی نژادی است؟ از نویسنده محترم این مقاله سپاسگزارم که باب نقد این گندم نمایان جو فروش را گشوده اند.

جامعه ای که نخواهد بر سر مسائل خود اندیشه کند و از دل تاریخ و فرهنگ خود به آسیب شناسی خود بنشیند و روشنفکرانش مانند وصله گران حرف های این و آن را وصله زنند و به دنبال "رخداد" بزرگ باشند در چنین جامعه ای "هنوز سکه این نوع چپ‌گرائی رواج دارد؟"

جالب بود.

negahi roshan va manteghi

چپ همیشه کم سو ئی در مسائل سیاسی و اجتماعی داشته
نابینایی اش موروثی ست متاسفانه

روشنفکران چپ اینروزها آماده پاسخگویی به چنین نقدهایی هستند و فریاد مظلوم نمایانه سر میدهند و از جریانی سخن میگویند که در پی سرکوب و تخطئه آنهاست! پیشنهادم اینست که برای نقد آنها به نقد جملات مکتوب آنها بپردازید تا وادار به بحث و پاسخگویی در برابر نقد تفکرشان شوند. این نقد در بخشهایی که به جملات آقای فرهادپور میپردازد قدرتمند تر است تا جاهایی که به آسیب شناسی گروهی به عنوان روشنفکر چپ می پردازد (چرا که جا برای منحرف کردن بحث و واکنشهای تند چپها باز میکند).
نقد من از این منظر است: جدای از فراوانی شواهد برای رد ادعاهای فرهادپور در باب مقایسه دو دوره ی تاریخی، مشکل در این است که اتوپیا را میشود با جهان امروز مقایسه کرد و بر آن گریست و بعد جهان مبهم 200 سال قبل را در آنچه از آن میپسندیم خلاصه کنیم و آن را نزدیک تر به اتوپیا بدانیم. نیم نگاهی به اتوپیا داشتن همیشه لازم است به شرطی که فراموش نکنیم که انسان پر از ضعف های سنجاق شده به خود است و با آنها به اتوپیا نزدیک نمیتوان شد! گناه خرابی وضع جهان چنان که آقای فرهادپور و ما میبینیم به گردن دموکراسی و اقتصاد آزاد نیست، گردن خود ماست. آقای فرهادپور خود را در جایگاه انسان کامل قرار میدهد و اتوپیای خود را ترسیم میکند (و البته آن را ممکن میداند، کاری نداریم که چگونه ممکن میدانستند و چگونه نشد). پس از وضع موجود پریشان میشود و به دنبال گناهکار است (که از منظر روشنفکر چپ گناهکاران به خوبی شناخته شده اند). از منظر انسانی که به ضعفهای خود آشناست هر قدمی در جهت بهبود جای شکر است حتی قانونمندتر شدن جنایات بشری! حقوق بشر و دموکراسی و اقتصاد آزاد در این مقام دستاوردهای نه چندان کامل انسان ناکاملی میشوند که غنیمتند و نه عامل بدبختی. عامل بدبختی همان است که از دل مدل مورد نظر روشنفکر چپ استالین را بیرون می آورد: نمود ضعف بشری برای خواست قدرت. کیست که خود را از این ضعف مبری بداند؟!

shoma faghat joloye cheshme khodetan ra labod mibinid. harfe farhadpour az chand barabar shodane faghr o gorosnegi be yek dalile vvazeh va manteghi doorst ast, chon jamiate donya chand barabar shode, dar in afzayeshe jamiate faseleye keshvarhaye faghir o ghani chand barabar shode,

جالب اینکه آقای خشایار دیهیمی در مقاله ای در شهروند شماره ی 52 مورخ 9 تیر 1387 تحت عنوان مسئولانه نوشتن به همین بخش و نیز بخش دیگری از صحبت های آقای فرهادپور پرداخته اند .

در باز است، باز پرنده است، در پرنده است. مراد فرهاد پور احمدی نژاد است، احمدی نژاد چپ است، سرمایه داری مشکلی ندارد.

همین "دست‌آوردهای علوم، شاخص‌های رفاه، روندهای رشد اقتصادی، شاخص‌های امید به زندگی" واقعیت "واقعاً موجود" را در دوره ی زمانی نه دویست سال بلکه حتا پنجاه ساله ی اخیر طور دیگری نشان می دهند . کافی ست "کمی به دور و بر خود نگاه کنیم" :
http://www.worldbank.org/
یا: http://hdr.undp.org/en/statistics/data/
البته کمتر از بیست درصد جمعیت "جهان امروز" سالمتر - خیلی سیرتر و در آرامش کامل بسر می برند .

عكس العمل قابل پيش بيني تعدادي از كامنت گزاران به اين نوشته نشان داد كه آن نظريه قديمي كه مي گويد "چپ در ايران يك جور مذهب است" كاملا صحيح است.
هيچ كدام از اين كامنت گزاران عصباني از خودشان نپرسيدند مسائلي كه آقاي فرهادپور مطرح كردند چگونه اندازه گيري شده؟
ايشان بايد يك آمار دقيق از ميزان بيسوادي و اميد به زندگي و باقي ادعاهايشان در كل جهان و 200 سال پيش داشته باشند كه بتوانند آن را با آمار امروزي مقايسه كنند و نتيجه بگيرند.
از اين گذشته بعضي از ادعاهاي ايشان مثل "ناتواني" اساسا غيرقابل اندازه گيري است.

مخالفت افرادي با دموكراسي و اقتصاد آزاد قابل فهم است و علي الاصول امكان دارد كه براي آنها بديل بهتري يافت هر چند هنوز يافت نشده باشد ولي مخالفت با «حقوق‌بشر» غيرقابل درك است مخصوصا اينكه دقيقا ريشه مشكل در آن باشد و بديلي براي آن متصور نيست مگر اينكه حقوق بشر كنوني زيرمجموعه آن باشد. البته فكر مي كنم ذكر عين عبارت فرهادپور براي نقد آن كافي است.

"مساله این نیست که چپ‌ها با آزادی مخالفند مساله این است که‌ آن‌ها حاضرند به خاطر مصالح جمعی، موقتاً آزادی‌های فردی را محدود کرده و ..."

اگر منظور شما از محدود کردن آزادی های فردی به خاطر مصالح جمعی مخالفت با نظامی است که در آن درآمد یک بورس باز در وال استریت میتواند از هزاران برابر درآمد یک کارگر ساده(احتمالا"مهاجر)در یک سال بیشتر باشد :بله!چپ دقیقا" همین را میخواهد.
و احتمالا" منظور شما از اکثریت انسانهای سالم تر،سیر تر،بادانش ترو در آرامش تر نسبت به200سال پیش مردمان سرزمینهای شمالی است.

برخلافِ نظر نویسنده‌یِ مقاله، تا آن‌جا که من می‌دانم فرهادپور مخالفِ مطلق دموکراسی نیست و این را از سایر مقالاتِ او می‌توان دریافت. نقدِ تندِ فرهادپور به قدرتِ پنهان در ارزش‌هایِ موردِ تاکیدِ دموکراسی به‌معنایِ طردِ کامل دموکراسی نیست. او بارها تاکید کرده که نباید در مواجهه با ارزش‌هایِ عصر جدید رویکردی ساده‌انگارانه و منفعل داشت. مضافاً بر آن‌که منتقد اساساً نگاهِ یک‌جانبه و ناقصی به بحثِ فرهادپور داشته است. برش یک متن و نقدِ همان بریده کار چندان معتبر و صحیحی نیست. تمام مسئله‌یِ فرهادپور آن است که صرفِ تاکید بر اخلاق، حقوق بشر و آزادی هیچ گرهی از کار فروبسته‌یِ ما نمی‌گشاید. مسئله‌یِ فرهادپور رابطه‌یِ اخلاق و سیاست است و این‌که بی‌توجهی به «قدرت» و «سیاست» یا اتخاذ رویکردِ سلبی نسبت به سیاست، مشکل «ستم» را نه تنها حل نمی‌کند که آن را تشدید خواهد کرد. نگاهِ اخلاقی به «ستم» و چشم‌بستن بر ارتباطِ آن با «قدرت» راه به جایی نمی‌برد. این مغز سخن فرهادپور است که نه فقط فرهادپور که در سنتِ فلسفی معاصر نیز تاکیدِ فراوانی شده بر خنثی‌بودن و لابشرط‌بودنِ گزاره‌هایِ کلی اخلاقی نسبت به موقعیتِ مشخص بشری. حال این‌که چنین سخنی درست است یا نه در جایِ خود می‌تواند موردِ بحث قرار گیرد اما نقدی که تنها یک پاراگراف را هدف قرار دهد و جامعیتِ سخن را به‌پایِ چند جمله قربانی کند، شرائطِ نقد را نداشته، فاقدِ ارزش معرفتی است.
فرهادپور برخلافِ برخی ادعاهایی که در این‌جا طرح شد، هم مطالعاتِ وسیعی دارد، هم آثار ارزشمندی و هم ترجمه‌هایِ قابل قبولی. فراموش نکنیم که «ارغنون» را همین فرهادپور در دورانِ عسرتِ سازندگی بنیان نهاد؛ نشریه‌ای که به اذعانِ همگان در نوع خودش بی‌نظیر و بسیار پرنفوذ بود! مسلماً این کارها ارزش و ثمر بیش‌تری داشته تا سخن گفتن علیهِ ولایتِ فقیه که بسیار کسان دارند می‌گویند. البته من انکار نمی‌کنم که مواجهه‌یِ تئوریک و قوی با حکومتِ دینی که در آثار کسانی چون نیکفر ظهور داشته، بسیار ارزشمند و ضروری است. اما این را هم باید گفت که از هر کس نمی‌توان چنین انتظاری داشت. خصوصاً که باز تا آن‌جا که من می‌دانم فرهادپور در مجموع برآوردِ منفی از سی سال حکومتِ جمهوریِ اسلامی ندارد و این موضع را چند سال پیش در یک سخنرانی نیز بیان کرد که در نشریه‌یِ آئین چاپ شد. البته نظر فرهادپور را می‌توان قبول نداشت اما در این تردیدی نیست که مرادِ فرهادپور متفکر ارزشمندی ست.
و یک سخن با مسؤولِ مدیریتِ کامنت‌هایِ رادیو زمانه:
کامنتِ علی با این مشخصات " -- ali ، Jul 3, 2008 در ساعت 07:27 PM " متضمن توهین مستقیم به فرهادپور است. متاسفم که این توهین اجازه‌یِ چاپ یافته است!

فراموش نکنید سخنان فرهاد پور را نباید از فضای فرهنگی امروز ایران جدا کرد هرچند گوینده اش داعیه جهان شمولی گفتارش را شاید داشته باشد . نگاه نوستالژیک به گذشته در نزد سالمندان در همه جا امری شخصی و عاطفی وجود داشته و دارد اما آنرا از زبان یک روشنفکر در میانسالی شنیدن و برای توجیه اش متوصل به روند اقتصادی که دارد به هر دلیلی یکه تاز میدان میشود بیش از آنکه به سخن باید پرداخت باید به گوینده و شرایط اجتماع حاکم بر او توجه داشت . یک لحظه تصور کنید که برای یک روشنفکر آلمان شرقی سابق این سخنان چه بازتابی دارد اصولا امروزه در تمام محیط ها دانشگاهی در اروپا نگرانی از آینده شغلی در بین جوانان وجود دارد اما آنرا با یاس و سیاهی از آینده نباید اشتباه کرد پدیده ایکه در میان روشنفکر دنیای سوم جنبه غالب است اکثر دانشجویان کشورهای افریقائی فرانسه زبان در یک نظر سنجی آیند ه خودرا در مهاجرت یه اروپا جستجو میکنند . منطور آنکه در طرح سخنی خاستگاه گوینده (منظور جغرافیا ) و بی شک تعلقات فکری قبلی در کنار هم قرار میگیرند .
آنچه برای ما مهم است طرح مسئله از هر منظری است و تظارب اراء واقعیت آنستکه برخلاف آنچه ادعا میشود ما تازه داریم با مبانی فرهنگ جهان آشنا میشویم بتاریخ نشر کتب ترجمه شده از اثار کلاسیک فرهنگ و تمدن غرب در ایران توجه کنیم .

سلام
من در پیغام قبلی که متاسفانه درج نشد به نوعی درخواست کرده بودم که مقاله آقای نامداری مورد بررسی و کنکاش سرکار خانم اقدمی قرار بگیرد .... حالا خواهشم را تکرار میکنم امیدوارم که این بار دبیر گرامی این نظر و تقاضا را مورد تائیدقرار بدهند

درست استکه فرهاد پور حکم کلی میدهد اما نباید فراموش کرد که او روشنفکر ایرانیست این نوستالژی او به گذشته و سیاه بینی وضع موجود او برای یک روشنفکر آلمان شرقی سابق میانسال در سن سال فرهاد پور معنی ندارد اشتباه نشود نگرانی از آینده در غرب
بخصوص میان جوانان نگرانی از دست دادن همین امکانات موجود است رفاه دهه های اخیر طبقه متوسط در غرب بسیاری را به نگرانی انداخته که این روند آیا قابل دوام است ? روشنفکری از دنیای سوم که فضای آزاد را تنفس نکرده از مواهب نظام تامین اجتماعی برخوردار نیست ممکن است نگاه خودرا به بقیه جهانی که نمیشناسد تعمیم دهد .

در کامنت اول: *هشتصد و پنجاه میلیون گرسنه مطلق

واکنش ها را دیدیم: "رفیق فرهادپور" (مطمئن نیستم آقای فرهادپور از این عبارت خوشنود شوند)، "جهان کاپیتالیستی هم دست کمی از استالینیزم ندارد" و البته آوردن لیست دیکتاتورها! (اینها را در فرار رو به جلو می آورند و کاری ندارند به اینکه استالینیزم نتیجه مستقیم یک ایدئولوژی بود و مفاهیم حقوق بشر و اقتصاد آزاد ربطی به آنچه در باقی جهان میگذرد ندارد. مگر هرچه کمونیستی نباشد اسمش کاپیتالیستی میشود؟! مگر قذافی و چومبه و اسرائیل داعیه ای در تفکر لیبرالی دارند؟! مگر کسی مدعی شده که همه ی سیاست های امریکای امروز منطبق بر ایده های لیبرالی و اقتصاد آزاد است؟!).
دوستان برای رادیو زمانه هم خط مشی تعیین کردند و از فرصت استفاده کرده امثال غنی نژاد را نوازش کردند!!
برخی هم از شخص آقای فرهادپور دفاع کردند و دستاوردهای ایشان و دانش ایشان را یادآوری کردند (که شکی در آنها نیست، اما ربطی به این بحث هم ندارد). برخی هم در مخالفت از آقای فرهادپور توقع ایستادن در خط اول مبارزه را دارند (انگار که هر متفکر و روشنفکری موظف است مبارزه کند و به زندان برود!!).
و البته برخی هم انتخاب گزینشی از سخنرانی آقای فرهادپور را تقبیح کرده اند (انگار که مفهوم آن بند از سخنان با خواندن باقی سخنرانی عوض می شود).
در نهایت برخی نیز به خود بحث پرداخته اند و از آمار افزایش فقر و بیشتر شدن شکاف بین کشورهای غربی با جنوب حرف زده اند که باز معلوم نیست طبق کدام شواهد است.
دریغ از استدلال و بحث درست!

آقای نیما مباحث حقوق بشر واقعی با چپ گره خورده و جدایی ناپذیر است و با لیبرالیسم این گونه نقض شده.فرهادپور را اگر نمی فهمید همان قوچانی را بخوانید بهتر است.به همه نقد های بیمارگونه چپ یک چیز می توان گفت.آمریکا خوب است و سرمایه داری عالیست.چون مرفه اید.اگر در رژیم استالین بودید استالینیست هم خوب بود.
رفقا بهتر است وقت هدر نکنیم،سرمایه داری خود رو به زوال است.علائم بیماری واضح است.