تحمل کن

ترجمه فارسی نامه توسط صادق رحیمی

آن‌چه می‌خوانید ترجمه‌ی نامه‌‌ی از الکس فتال به برادر خود جاش فتال، کوهنورد آمریکایی است که همچنان در زندان جمهوری اسلامی به سر می‌برد. این نامه در روزنامه‌ی هافینگتون پست که یک روزنامه‌ی آن لاین انگلیسی‌زبان است منتشر شده و صادق رحیمی آن را به زبان فارسی ترجمه کرده است.

جاش فتال به همراه مادرش

جاش عزیزم

دوستت دارم و دلم برایت تنگ است. هفته‌ی پیش من هم رفته بودم پارک شنندوا کوهنوردی. سه ساعت از کوه بالا رفتم تا برسم به اون صخره که از آن‌جا تمام کوه و دره‌های بلو ریج را می‌شه دید. از اون بالا به پرنده‌هایی نگاه می‌کردم که بالای سر درخت‌ها و برگ‌هایی که مرگ قشنگ خودشون را شروع کرده‌اند در آسمان می‌لغزیدند. یک درخت با برگ‌های قرمز از وقت جلو زده بود، اما بقیه تازه اول سفر بودند؛ از سبز به نارنجی، و از نارنجی به قهوه‌ای ... توی خیال من، تو کنارم نشسته بودی. یک دستم را دراز کرده بودم و دور گردنت گذاشته بودم و با دست دیگرم اون درخت قرمزرنگ دوردست را نشانت می‌دادم.

درخت قرمز توی زمان خاص خودش زندگی می‌کرد، ولی من و تو هم یه جورایی داریم زمان خاص خودمون رو زندگی می‌کنیم. اگر روزای تو مخزن‌های خالی هستند که مجبور هستی تلاش کنی تا با خلاقیت و تجسم و انضباط و با دوستی شین [Shane] پرشون کنی، روزهای من جعبه‌هایی هستند لبریز از تلاش مدام برای آزادی تو، و مملو از دوستی و حضور خانواده‌های شین و سارا. مامان و بابا امید خودشون را حفظ کرده‌اند و به حقیقت و عقل ایمان دارند، اما هر روزی که می‌گذره خستگی تلخ آن از روز قبل سنگین تر می‌شه. خسته‌ایم، ولی مصمم.

سارا اینجا یک سخنگوی عالی و تمام عیار برای آزادی شماها بوده. دوستاتون، از کاتج گروو اورگون تا دهلی هند، دستاشون رو توی دستای سارا و دوست‌هاش و هزاران انسان دیگری که هیچ‌وقت هم تو را ندیده‌اند گذاشته‌اند و آزادی شماهارو فریاد می‌زنند. دبیر کل سازمان ملل و رهبرهای دنیا تقاضای آزادی شمارو کردن. همه، از اسقف اعظم دزموند توتو تا اون زن بی‌خانمان در سانفرانسیسکو، همه متوجه هستند که زیاده از حد از آزادی خودتان محروم شده‌اید. امیدمان و دعای‌مان این است که رهبرهای ایران هم متوجه این نکته بشوند.

وقتی سارا برامون گفت که توی زندان فیلم «بنجامین باتن» را دیدید من هم رفتم فوراً فیلم را گرفتم و دیدم. خیلی منو تحت تاثیر قرار داد. زمان که این‌طور گره می‌خورد و رابطه‌هارو عوض می‌کرد، تاثیر عمیقی روی من داشت. یادت میاد اون صحنه که وقتی بنجامین باتن به خونه‌اش برمی‌گرده تبدیل به یک مرد جوان شده؟ می‌گه: «به خونه برگشتن چیز عجیبی‌یه. می‌بینی همه چیز به همون شکل قبل مونده، همون بوی قدیمی رو می‌ده، همون احساس قدیمی رو داره. اون‌وقت متوجه می‌شی که این تویی که عوض شدی.»

اون قسمت رو که شنیدم به این فکر کردم که این تجربه تو رو چطوری عوض کرده. سارا می‌گفت: «شکسته شدم اما نشکستم.» شک ندارم حکایت تو و شین هم همین خواهد بود. من فقط دلم می‌خواد که تورو محکم توی آغوشم بگیرم و بدونم که این راسته، که تو هم داری برمی‌گردی خونه و این کابوس به آخر می‌رسه.

تحمل کن!

با عشق

الکس