رابطه شعر و فلسفه در آثار موحد

سعید شکیبا

نخستین برنامه‌ی رادیو همایش در سال جدید به نقد و بررسی مجموعه اشعار دکتر ضیاء موحد با عنوان «نردبان اندر بیابان» اختصاص دارد.
این همایش را به مدت یک ساعت از اینجا بشنوید.

همراه با نقد و بررسی كتاب «نردبان اندر بیابان» در شهر كتاب مركزی، دكتر ضیاء موحد و هیوا مسیح درباره رابطه شعر و فلسفه نیز سخن گفتند. این موضوع به دلیل تخصص موحد در فلسفه و منطق و استفاده وی از شاخص‌های فلسفی در سرودن شعر است.


ضیاء موحد، عضو هیأت علمی مؤسسه پژوهشی حكمت و فلسفه، مؤلف آثاری در حوزه فلسفه و منطق است كه از آن جمله می‌توان به كتاب‌های چون «درآمدی به منطق جدید» و «منطق موجهات» اشاره كرد.

دکتر ضیاء موحد

از موحد همچنین مجموعه اشعاری با نام‌های «مشتی نور سرد» و «غراب‌های سفید» منتشر شده ‌است.

دو شعر از ضیاء موحد:

1
مرگ پرنده باد است

وقتی كه در میان قفس

ناچار

خاموش می نشیند

و گوش می دهد

آواز میله ها در باد

آه ای پرنده بگذار

تا بادها ترا بسرایند

2
گفتند آن دو نیمه ی هم بودند

هر نیمه

آن نیمه ی دگر را كامل می كرد

گلدان و گل

مهتاب و شب

گلدان كنار در خالی ماند

و گل؟

بسیار دیده ام شب مهتابی

اما شنیده ای

مهتاب بی شب

من از كدام نیمه سخن می گویم؟