ابن سینا اهل همدان بود و رازی اهل ری که چه در ان زمان چه در این زمان جزء ایران بوده اند! کار سختی نبوده تعیین مملکتشان. موضوع اینه که عربها اگر افتخاری چیزی داشته باشند هیچ وقت با ما تقسیم نمی کنند و ما همین چند افتخاری که داریم رو باید به اسم انها ارائه بدیم.

این درست نیست چون غربیها اول ما رو مسلمان می دونند بعد ایرانی حالا ما بیاییم طبق فرض انها دانشمندامون رو به نام دینشون معرفی کنیم. ما باید این دید غرب رو عوض کنیم که ما اول خودمونو ایرانی می دونیم بعد مسلمون. راه حل. اثبات رو فرض اشتباه نیست. فرض را باید عوض کرد.

من نمی دانم این چه آفتی ست که هنوز تفاوتهای ملیت با عقیده را نفهمیدند
جالب بود که در همین سایت دیدم نوشته شده بود "ایرانی بودن به معنی شیعه بودن نیست" و می خواست این مطلب را برساند که ملیت ربطی به دین ندارد!
اما هر زمان سخن به مشاهیر و دانشمندان می کشد همه اصرار دارند عقیده را به حاشیه برانند و ملیت را جایش بنشانند و این همان تعصب کور است.
حی این انصاف را هم ندارند که بگویند فلانی دانشمند مسلمان ایرانی بوده یعنی هم به عقیده اش که منشاء خیلی از نظراتش بوده اشاره کنند هم به ملیتش

خیلی خوشحالم که شخصیتهای پرظرفیت را درمیان ایرانیان خارج از نظام میبینم تمام سیاسستمداران فعلی ایران بسیار متعصب وکم ظرفیت بوده و می کوشد از تمام شخصیتهای تاریخی یک فرد مخلص دگم بسیجی بسازند .
من یک فرد افغان به اندیشمندان ایرانی که به دور از تعصب هستند افتخار می کنم. به افرادی چون نویسنده مطلب فوق.
البته خیلی از شخصیتهای تاریخی مشترک مثل ابن سینا ومولانا وبیرونی زادگاهشان در افغانستان فعلی قرار دارد. ومایه افتخار همه بشریت به خصوص فارسی زبانان است.

ابن سینا در بلخ بدنیا آمده که جزء افغانستان است. البته در دوره غزنوی که آن سلسله در غزنه افغانستان حکومت بزرگی تشکیل دادند ایران و افغانستان یک کشور به پایتختی غزنه شد. در دوره مغول و تیمور ، ایران و افغانستان زیر حکومت یک سلسله به پایتختی سمرقند و سپس هرات درآمد. ولی به استثناء دوره غزنوی و محمود افغان که ایران جزء حکومت افغانستان شد و دوره مغول و تیمور که هر دو جزء حکومت خارجی به پایتختی سمرقند ازبکستان و سپس هرات افغانستان شدند ایران هیچ وقت با بلخ حکومت واحد نداشت.
بیرونی در خوارزم ترکمنستان متولد و متوفی شده. سلجوقیان تا زمان سلطان سنجر که پایتخت او در مرو ترکمنستان بود بر خراسان بزرگ و ری دست یافته و این قسمت ایران را ضمیمه امپراطوری خود کردند. و بعداً هم خوارزمشاهیان که پادشاهان مستقل خوارزم بودند قسمتی از ایران را داشتند. به استثناء این دو دوره ، ایران همیشه از ترکمنستان استقلال داشته و جزء پادشاهی خوارزم نبوده است.

اين دانشمندان ايراني در معناي امروزي اش نبوده اند ؛ ايران امروزي همانا پارس ديروزي است و زادگاه و محل کار اين دانشمندان پارس نبوده است. ابن سينا از بلخ که در افغانستان امروزي قرار دارد < آن زمانه ها خراسان بود،است ...

ابن‌سینا و رازی مسلماً دو دانشمند ایران فرهنگی هستند. رازی نوشتاری به نام "کفریات" دارد که در آن بی‌باوری‌اش به هر دینی آشکار است. نمی‌دانم چگونه باید او را دانشمند اسلامی به شمار آورد. نمونه‌ی مهم دیگر "مجوسی اهوازی" می‌باشد که زرتشتی است و در غرب او را Hally Abbas می‌نامند ولی با این تقسیم‌بندی‌ها لابد باید او را دانشمند اسلامی به شمار آورد! ایران نامی شناخته‌شده در زمان این دانشمندان بوده‌است و با دیگر کشورهای منطقه قابل مقایسه نمی‌باشد.

آرشیتکتور دیگه چه صیغه ای است؟ اگر فارسی می نگارید که واژه اش "معماری"(و همچنین "مهرازی") است و اگر تلفظ انگلیسی را قصد دارید بنویسید واژه اش "آرکیتکچر" است.

Sar kare khanoom,
man fekr mi konam aksariat Iranian va hamin tor iranian ke dar Canada zendegi mi konan. dost nadaran Razi, ...
ra danemandan Islam bedanan
ma che senkhiati ba arab ha darim. agar baghie azaye gorouh e shoma moshkeli ba in masale nadaran be in dalil ast ke anha hame khod ra arab mi danan.
lotfan mashroeiat be anha nadahid. maslan shoma ne midanid RAY kojast ke ne mi tonid be RAZI meliat bedahid?
,

جای تاسف است که به همین راحتی اسم دانشمندان پارسی و ایرانی به نام اسلام تموم میشه و افتخار ما به دیگران تعلق می گیره. معلوم است که هیچ کدام از دیگر ممالک که نماینده اشان سر میز مذاکره این نمایشگاه بوده حرف ملیت رو نزده، چرا که 99% کشورهای اسلامی، عربی هستند و برای آنها چه فرق می کند عرب کجا، از دید اونها عرب عرب است و متعلق به خودشون. اما کشوری همچو ایران هرگز در جمع اونها جا نداشته. در ضمن خانم من خودم هم در اروپا زندگی کردم و حالا که امریکا هستم، هیچوقت ندیدم چون ایرانی ام فوری مسلمون بودنم ارجحیت پیدا کنه. کسانی که بی سوادتر هستند گاهی این فکر رو دارند که حتما بهشون تذکر می دهم که ایرانی ها عرب نیستند و خیلی هاشون از جمله خودم نه مسلمونیم نه اعتقادی به این مذهب داریم. ولی خوب خیلی ها علاقه ای به نشون دادن حقایق کمتر مشخص ندارند.

سلسله هایی چون غزنویان، سلجوقیان یا خوارزمشاهیان بر اساس واحدهای ملی تشکیل نشدند. اینان بیشتر مملوکانی بودند که توسط خلافت بغداد منسوب میشدند تا آن مناطق را زیر سلطه خلافت مرکزی اداره کنند. بنابراین از طریق واحدهای حکومتی نمیتوان تعیین کرد آن کشورها چه بودند، اما همزمان فرهنگ و زبانهای ایرانی که از پیش از اسلام در این مناطق رایج بوده در دوره ی اسلامی نیز به عنوان زبان و فرهنگ دوم اسلامی شناخته شده و بسیاری از آثار دینی، ادبی و فکری را در خود جا داده یا پرورده است. از این رو سهم فرهنگ ایرانی در دنیای اسلام مهم است. نکته دیگر اینکه بسیاری از این متفکران گذشته از نوشتن به فارسی، حتی در نوشته های عربی شان نیز بسیاری از گفتمانهای موجود در فرهنگ و تاریخ ایران را طرح و رواج داده اند، از این نظر بدون درک ریشه های فرهنگ بومی در آثار اینان نمیتوان دقیقا بحثهای آنان را دنبال کرد. این سخن نظام الملک را فراموش نکنیم که میگفت مردمان خراسان و عراق در زمان او که نزدیک به دوره ابن سینا بوده "درمی نیم درم گبر و رافضی بودند." یعنی پنجاه درصد جامعه مسلمان نبوده. چنین شرایط فرهنگی آیا در این نمایشگاه بازتاب داشته است؟ طبعا نه، اما از همین نظر هویت فرهنگی آنها از اهمیت خاصی در پژوهش و کار روی آنها دارد. این رویکرد در درک ابعاد خصوصیات فردی آنها نیز اهمیت دارد، مثلا وقتی ندانیم که ابن سینا از پهلوی نیز به فارسی ترجمه کرده، به صرف اینکه تنها مسلمان بوده، آن وقت بعدی از شخصیت او را کاملا نادیده گذارده ایم. یا اگر خاستگاه فرهنگی بیرونی را ندانیم نمیتوانیم علت اینکه او توانسته گاهنامه ها و آیینهای غیر اسلامی را ضبط و طرح کند درک نخواهیم کرد. مثلا اینکه او روابط دیرینه ای با زرتشتیان جامعه اش داشته.
بله درست است نمیتوان آن جامعه را با تعریف مدرن ملیت ترسیم کرد، کدام کشور را در اروپای آن زمان میتوان اینچنین ترسیم کرد؟ اما نباید فراموش کرد که اسلام در خلا شکل نگرفته است و فرهنگهای کهن منطقه از مصری، یمنی، سریانی (سوریه) بابلی، آکادی ، یهودی، مسیحی، مانوی و زرتشتی روی آن تاثیر گذاشته است. شناسایی این فرهنگها کلید گشودن مسایل لاینحل فرهنگی هستند.
نکته آخر ، گرچه در این مصاحبه غیرمستقیم طرح شده، این است که یک سئوال عجیبی در غرب این سالها مطرح است و آن اینکه چرا ما همدیگر را نمیفهمیم. ما اینجا یعنی غربیها و مسلمانان و همدیگر را یعنی اسلام و مسیحیت یا فرهنگهای خاورمیانه و غرب. این سئوال بیشتر از آنکه فرهنگی باشد سیاسی است. دانشگاههای غرب نسبت به آنچه در نمایشگاه تورنتو به نمایش درآمده آگاه بوده؛ در ضمن از خیلی وقت پیش میدانسته که اسلام ریشه در سنتهای مسیحی و یهودی دارد، اما با یک تعمد سیاسی آب را گل آلود کرده تا رفتار استعماری خود زیر لوای تمدن و بربریت پنهان کند. و علت عدم درک را در این قلمداد کند که در کل ریگی به کفش مردم آن منطقه است.
این خلط مبحثها در حوزه ی آکادمیک هم به گونه های دیگر ادامه دارد که بماند. البته وجود چنین نمایشگاههای در کل خوب است، اما تا از اغراض سیاسی عاری نشود تاثیر چندانی نخواهند داشت.

کجای دنیا کدام کشوری بزرگانش را به اسم دینشان به بقیه دنیا معرفی کرده. انگلیسها؟امریکایی ها؟ المانها؟ کی این کار رو می کنه. دین حوضه شخصی افراده نه identity افراد.

ابن سینا در نیشابور به دنیا اومد.

رازی مسلمان نبود اما در جهان اسلام رشد یافت .اگر او را یک دانشمند اسلامی با توجه به فضای جغرافیایی که در ان زیست کرده بدانیم چندان خطا نکرده ایم.

به نظر مي‌رسد چون دانش‌منداني كه نامشان گفته شد به زبانِ عربي نوشته‌اند ناظرِ بيروني آنها را عرب بشناسد. اگر مواردي هم بوده كه ايشان به زبانِ فارسي نوشته‌اند جزو استثنائات حساب مي‌شود. اگر اين دانش‌مندان را اسلامي مي‌نامند به اين دليل است كه آنها در دوره‌ي خلافتِ اسلامي مي‌زيسته‌اند و اساساً اطلاقِ نامِ «ايران» به سرزمينِ جغرافيايي و سياسي فعلي اطلاقي اخير است و شايد بيش از 150 سال ديرينه‌گي ندارد. حال «در اين شرايطِ معين» اگر رازي اهلِ ري بوده يا بي‌دين بوده موضوعي فرعي تلقي و متعلق به حوزه‌ي تمدنِ اسلامي شناخته مي‌شود. هم‌چنين ابوريحان خود مي‌گويد كه زبانِ فارسي زبانِ مغازله است و از اين روي كلام و گفتارِ فلسفي را با آن نمي‌توان بيان كرد. گمان نمي‌كنم از ديدگاهِ عقلي و معيارهايِ علميِ امروزين نيز اين گفته را بتوان رد كرد. و سرانجام اين كه در شرايطِ فعلي من بعضي از اين دانش‌مندان را ايراني مي‌دانم اما همان‌طور كه بعضي از دوستان يادآور شدند فارابي و بيروني هم زادگاه‌شان ايرانِ امروزي نبوده است. طبيعتاً گفت‌وگو در موردِ مليت كه مفهومي مدرن است و اصرار بر اثباتِ تعلقِ اين دانش‌مندان به مليتِ ايراني چندان آسان و بي‌گفت‌وگو نخواهد بود.
در موردِ واژه‌ي «آرشيتكتور» كه تعچب يا عصبانيتِ شهريار را برانگيخته، گفتني است كه اين تلفظ فرانسوي است و اصطلاحِ «آرشيتكت» كه در زبانِ فارسيِ امروز بسيار رايج است نيز شاهدي بر همين مدعا است. از اين روست كه فارسي‌زبان‌ها به جايِ آركي‌تكت اصطلاحِ «آرشيتكت» را به كار مي‌برند. لطفاً در حوزه‌ي زبان و ادبيات چنين مطلق‌نگري‌هايي را روا نداريد.

Ibn Sina , Razi and all other scientists ,while they have lived belong to Persia ( Pars ) ,on that time was not a country in name Iran. Khorasan was a part of Persia ( Pars ). Khorasan was east part of Persia Country ,it means not Khorasan was colony of Persia ; Khorasan was the big State of Persia. Tajikistan , Uzbekistan( Samar-ghand and Bokhara ) and Terkiministan were a part of Persia.

The Araber called Persia in name" Feras ",and Persia people called them Tazi/Arabar

In all books in Iran , Khorasan (Afghan=Pashtun-Stan ) and Tajikistan is written that Razi and Ibn Sina/Por-Sina were Muslem ! But ,how the documentary German and English books evidenced ,both of them were secular and nerver believed them in religion

10the February 2009 - ta_lash@yahoo.com -- Facsim USA

vaghean ta'ajob dare ke in khanum masalan ounja namayandeii iraniha budan,va hatta nakhastan esrari konan ke dar kenare esme eslam!!! eshare konan ke in daneshmandan irani budan.ta hala kasi shakki nadashte ke buali sina va razi irani budan...

حدود و خطوط مرزی مفهومی مدرن است که در زمان این اندیشمندان به گونه ای که ما امروزه تصور می کنیم وجود نداشت. به علاوه «ایران» به معنای یک واحد سیاسی تا دوران مدرن وجود نداشت، به این معنا که اگر از رازی می پرسیدید وطنش کجاست می گفت «ری» و اگر می پرسیدید قلمرویی که در آن زندگی می کند چه نام دارد نام خاندان حاکم بر آن سرزمین را می گفت نه نام «ایران» را. «ایران» در متون پیش از اسلام به عنوان محدوده ای جغرافیایی مطرح شده نه واحدی سیاسی. پس از اسلام نیز تا عهد صفوی هیچ یک از پادشاهان کشور خود را به نام ایران نمی شناختند و حکومت خود را با نام سلسله ی خود معرفی می کردند، به همان شکل که امروزه هنوز در نام عربستان سعودی می بینیم.

این اندیشمندان محصول یک محدوده ی جغرافیایی اند با فرهنگی مشترک و در عین حال با تنوع زبانی و قومی. اگر چیزی هست که باید به آن ببالیم این فرهنگ مشترک است که محصول فکری تمامی اقوامی است که در این محدوده ی جغرافیایی و فرهنگی زندگی می کنند.

بر اصرار ایرانیان امروزی بر «ایرانی» بودن این اندیشمندان نامی جز نژادپرستی نمی توان گذاشت. به نظر من ایرانیان امروزی زیاد هم مته به خشخاش نگذارند بهتر است، چون نه رودکی متولد این خاک بود، نه خوارزمی، نه بیرونی، نه مولانا، نه نظامی، نه ابن سینا، نه ناصرخسرو، و نه بسیاری دیگر. اگر زیاد اصرار کنید کسی جز سعدی و حافظ و چند نفر دیگر برایمان نمی ماند.

محمد زكرياي رازي كه مسلمان نبوده و بسيار داريم كه در آن زمانه سخت اشكارا مي گفته است: "محمد تازي چنين گفت اما محمد رازي چنين مي گويد." و هنگامي كه دانشمندي به اين مرتبه خود نمي خواهد كه مسلمان شناخته شود، مسلمان خواندنش ظلم به او و ناديده گرفتن حقش است.

در مورد پور سينا (ابن سينا) هم كه آن شعر معروف كه :كفر چو مني گزاف و آسان نبود ... و برخورد مردم آن زمان با او و علماي دين اسلام با او نشان مي دهد كه دينش با آنچه اسلام عرفي و رسمي است همانندي ندارد. نظرگاههاي فلسفي او هنوز هم در حوزه ها گمراه كننده خوانده مي شود.

به نظرم ما كه در اين 1400 سال سعي كرديم به هر زحمتي بود هويت و زبان و حتا مذهبي متفاوت با ساير مسلمانان براي خود بنا كنيم، بهتر است كه همچنان از پاي ننشينيم و تفاوت هاي خود را برجسته تر كنيم.

به نظرم مي شد اين دانشمندان را به دو دسته تقسيم كرد:
1- دانشمندان ايراني اسلامي يا دانشمندان ايراني در دوره اسلامي
2- دانشمندان اسلامي يا دانشمندان اسلامي عرب.

با سپاس فراوان از زمانه اي ها.

از یارمحمد عزیز متشکرم که توضیحات دقیقی در مورد مولد و نمو برخی دانشمندان معروف دادند. برخی از دوستان عزیز بهتر است در معنای کلمه ی ایرانی دقت بفرمایند: ایران امروز، ایران خوارزمشاهیان، ایران عزنویان ...کدام ایران؟ و تازه باید این را هم اضافه کرد که در این دوره ها این سلسله های پادشاهی و مردم مملکت شان، کشور خود را چه می نامیده اند. من یک ایرانی هستم، ولی برخورد فله ای و "هاپولی هاپوی" همه چیز به نام ایران را امری خردمندانه نمی دانم، و آن را بیشتر واکنشی، و نیز نشان از تعصب به مکررات شنیداری می دانم.

من درباره‌ی دیدگاه خانم سلیمی مطلبی نوشته‌ام به این نشانی:

http://shahrbaraz.blogspot.com/2009/02/blog-post_12.html

با پوزش از همدانیان و بلخیان ارجمند ، ابن سینا زاده ی روستای افشنه ی بخاراست . مادرش هم از همین روستا بوده .

(البته پدر بوعلی بلخی بوده )

نازنینان بجای این همه خود خواهی و خود پسندی کاش میتوانستید یک بار از آن چارچوب خود ساخته تان بیرون بیاید ... نمیتوان همه خوبی ها را برای خود جمعه کرد . این ندانشمندان به همان اندازه که ایرانی هستند افغانی و .... مربوط به کشور های فارسی زبان دیگر هم هستند .... پس بجای ایرانی اگر دانشمندان پارسی بگوید بهتر نیست ؟ یا شاید این حس که در شما هست نمیگذارد.... من واقعا متاسفم برا خودم که تا امروز بنام پارسی افتخار میکردم نه نام کشورم .