انوشه انصاری: جوان ایرانی بگوید آینده مال من است

محمد تاج‌دولتی

این فکر که باید تلاش کرد تا به هر بهانه‏ای تصویری مثبت از ایران و ایرانی به مردم جامعه‏هایی که مهاجران ایرانی در آن‏جا زندگی می‏کنند ارایه کرد، کم کم به حرکاتی پیوسته و پی‏گیر تبدیل می‏شود.

انوشه انصاری در پاسخ به این پرسش که مهم‏ترین موضوعی که در کنار فعالیت‏های حرفه‏ای، ذهن‏اش را مشغول می‏کند‌ چیست، می‏گوید:

از همه مهم‏تر، دلم می‏خواهد جوان‏های ما امید به آینده داشته باشند. نه این که فقط امید داشته باشند که یکی بیاید و برایشان آینده‏ی بهتری بسازد. دلم می‏خواهد که خودشان اقدام کنند و بگویند: «این آینده مال من است. من می‏خواهم این آینده را درست کنم، با دست خودم بسازم».

هرچه جوان‏تر هم باشند، بهتر است. دنبال چهار، پنج یا شش ساله‌هایی می‏گردم‌ که ‌‌بدانند چه می‏خواهند و بروند دنبال‏اش. وقتی که می‏خواهند دنیای بهتری را بسازند، دنیایی که صلح در آن باشد، دنیایی که تمیز و آرام باشد، محیط زیست خیلی پاک، خوب و سالمی داشته باشد. این دست خودشان است، می‏توانند عوض کنند.

انوشه انصارین، اولین زن فضانورد ایرانی‏تبار / عکس‌ها از محمد تاج‌دولتی، زمانه

ما اگر بتوانیم یاد بگیریم که چگونه از این قدرت جوان در دنیا استفاده کنیم، فکر می‏کنم خیلی دنیای خوبی داشته باشیم. الان ۵۰ درصد جمعیت تمام ‌دنیا، زیر ۲۵ سال است. این خیلی قدرت بزرگی است و باید از آن استفاده کرد.

به عنوان کسی که چه از نظر مالی و چه از نظر شهرت بین‏المللی که به دست آورده‏اید، مشهور و موفق هستید، چه کار مشخصی می‏کنید برای این که جوان‌ها و بچه‏ها بتوانند امید داشته باشند؟ ‌برنامه‏ی خاصی برای این جوان‏ها دارید؟ در درجه‏ی اول جوان‏های ایرانی، چون خودتان ایرانی هستید و بعد، آن ۵۰ درصد جوان‏های زیر ۲۵ سال‌ دنیا.

کارهای مختلفی می‏کنم. یکی این که‌ با بسیاری از بنیادهای مختلفی که برنامه‏ی تحصیلات و آموزش بچه‏ها‌ را هدف قرار می‌دهند و یا بنیادهایی که در مورد ایجاد محیط زیست سالم برای بچه‏ها کار می‏کنند، همکاری می‏کنم.

در ضمن، یکی از کارهایی هم که سعی می‏کنم انجام دهم، این است که هر موقعیتی که پیش بیاید، در گروه‏های کوچک یا بزرگ، با بچه‏های هر سنی، از مهدکودک تا دانشجو، صحبت می‏کنم و داستان زندگی‏ام را برایشان می‏گویم.

بعد می‏گذارم آن‏ها سوال کنند یا من از آن‏ها سوال می‏کنم‌ تا بتوانند موقعیتی داشته باشند که بدانند من هم مثل آن‏ها هستم و هیچ فرقی با آ‏ن‌ها ندارم.

من هم وقتی به این‏جا آمدم، سن خیلی کمی داشتم. بدانند که اگر من توانستم این کار را بکنم، بقیه هم می‏توانند.

همه چیز با «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک»‌ درست خواهد شد

شرکت‏تان در برنامه‏ی جشن مهرگان به چه دلیل بود؟ چه علاقه‏ی خاصی هم‏چنان به این فرهنگ ایرانی دارید؟ و مهرگان برای شما چیست؟

خودم زرتشتی نیستم، ولی به زرتشتی‏ها خیلی علاقه‏مند هستم. به خاطر این که فکر می‏کنم اگر آدم به سه رکنی که آن‏ها دارند، «پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک»‏‌ عمل بکند، همه چیز درست خواهد شد.

به همین دلیل خیلی علاقه‏مند بودم که این موقع در این‏جا باشم. بعد آقای مریدی از من درخواست کرد و گفت که جامعه‏ی ایرانی این‏جا خیلی علاقه دارند با من آشنایی پیدا کنند و ایشان این موقعیت را فراهم کرد که بتوانم در این‏جا باشم و بتوانم به ایرانی‏های این‏جا نزدیک‏تر بشوم.

چند وقت پیش راجع به کمپانی جدیدی که تاسیس کرده‏اید و کارهایی که در زمینه‏ی علوم فضایی می‏کنید، صحبتی کردید. در حال حاضر این کمپانی در چه مرحله‏ای است و کارهایتان تا چه حد پیش رفته است؟

کمپانی که خود من ‌روی ‏آن کار می‏کنم، در کارهای تکنولوژی است. ولی با بنیادی به اسم Foundation X PRIZE‌ ‌همکاری دارم.

این بنیاد کمک می‏کند به «کارآفرین‌ها»یی که در مورد فضا دارند کار می‏کنند و از طریق برگزاری مسابقه‌هایی تشویقشان می‏کند تا بتوانند تکنولوژی مربوط به فضا را بیشتر بالا ببرند.

الان هم مسابقه‏ی جدیدی اعلام کرده‏ایم که سفر رباتیک به ‌کره‏ی ماه است. هم‏چنین‌ روی سفرهای دیگر انسان‌ به جو زمین‌ یا کره‏ی ماه ‌کار می‏کنیم.

برای دانشجویان ایرانی که در زمینه‏ی علوم فضایی در خارج از کشور دارند کار می‏کنند، آیا به فکرتان رسیده است که بورسیه‏ی خاصی درنظر بگیرید که تشویق بشوند بیشتر در زمینه‏ی علوم فضایی کار کنند و زمانی‌ برسد که بعد از شما، یک فضانورد ایرانی دیگر داشته باشیم؟

انشاالله که فضانورد ایرانی خواهیم داشت. برنامه‏‏ و مسابقه‌هایی داشتم که از طریق آن بچه‏هایی را انتخاب کردیم و به سفرهای علمی مختلف فرستادیم.

جایزه‌ی یکی از این مسابقه‌ها، یک بورس تحصیلی بود برای سفر به «دانشگاه بین المللی فضانوردی» که یک خانم ایرانی برنده شد و الان دارد در آن‌جا این دوره را تکمیل می‏کند.

هر سال یک کار جدید انجام می‏دهیم که به نحوی یک نفر را علاقه‏مند کنیم، یا کمک کنیم که بتواند به دنبال علاقه‏ای که دارد برود و کار مثبتی انجام دهد.

چقدر در کمپانی خودتان از جوان‏ها و تحصیل‏کرده‏های ایرانی استفاده می‏کنید؟

مشخصاً دنبال کسی که ایرانی باشد، نمی‏رویم. همان‏طور که می‏دانید محیط کار باید برای همه یک‏سان باشد. اگر یک ایرانی به کمپانی ما بیاید خیلی هم خوشحال می‏شوم و همان امکانی را که به بقیه می‏دهم، به ایرانی ‏ها هم می‏دهم. در حال حاضر هم حدود سه چهار ایرانی در کمپانی هستند.

شما با این که به «نخستین زن توریست فضانورد» معروف شده اید، اما لقب «توریست فضا» را اصلاً نمی‏پسندید. چرا؟

حدود شش ماه قبل از این که به این سفر بروم، درست همان ‏‏آموزش‏ها و ‌تمریناتی را که فضانوردان باید تکمیل کنند، به صورت فشرده انجام ‏دادم. شش ماه در روسیه بودم و مجبور بودم تست‏های مختلف را انجام بدهم و بگذرانم ‌تا بتوانم به این سفر بروم.

به همین دلیل، هروقت به من می‏گویند توریست، می‏گویم‌ مگر به کسی که به قله‏ی اورست می‏رود، می‏گویید توریست اورست‌؟

پس چرا فکر می‏کنید کسی که به فضا رفته است، مخصوصاً وقتی که شش ماه تمرین کرده و مراحل سختی را باید پشت سر می‏گذاشته، یک توریست است. برای چنین کسی فکر نمی‏کنم توریست‌ لغت درستی باشد.

چون فقط سه هفته قبل از پرواز به من گفتند که ۱۰۰درصد می‏توانم پرواز کنم، نتوانستم پژوهش‏های علمی‌ای را که خودم دوست داشتم، انجام بدهم.

ولی با آژانس اروپایی فضانوردی در انجام چهار آزمایشی که‌ در بالا می‏خواستند انجام بدهند، همکاری کردم و آن آزمایش‏ها را برایشان تکمیل کردم.

در ضمن یک سری ویدئوهای اطلاعاتی و آموزشی را برای تدریس فیزیک و چیزهای مختلف به بچه‏ها درست کردم.

دکتر رضا مریدی، اولین نماینده‏ی ایرانی‏تبار پارلمان انتاریو

«ما باید خودمان را به دنیا بشناسانیم»

دکتر رضا مریدی، نخستین نماینده‏ی ایرانی‏تبار پارلمان انتاریو و معاون وزارت آموزش عالی این استان، در باره‏ی انگیزه و اهمیت چنین برنامه‏هایی، می‌گوید:

برگزاری این برنامه، چندین دلیل دارد. مورد اول‌ جشن مهرگان بود که یکی از جشن‏های ما ایرانیان است و خواستیم این جشن را برگزار کنیم.

موضوع دوم، دعوت از خانم انوشه انصاری، اولین بانوی فضانورد ایرانی‏تبار دنیا بود. از ایشان خواهش کردیم به ابن‏جا بیایند تا جامعه‏ی ایرانی تورنتو با ایشان آشنا بشوند و هم‏چنین ایشان با این جامعه آشنا بشود.

هدف سوم برمی‏گردد به اصل هدف و آن این‌که بتوانیم جامعه‏ی ایرانی را به جامعه‏ی کانادا بشناسانیم که خیلی برای ما مهم است. جامعه‏ی ایرانی ما در این‏جا نوپا‌ست و ما را آن‏چنان که باید و شاید نمی‏شناسند.

ما ایرانی‏ها بنا به خصلت سربه‏زیر بودن‏مان، هیچ‌وقت نمی‏آییم از خودمان تعریف و تمجید ‏کنیم و خودمان را بشناسانیم. در حالی‌که در دنیای غرب ما باید خودمان را بشناسانیم. فرهنگ دنیای غرب با دنیای ما در ایران متفاوت است.

این وسیله‏ای بود که بتوانیم‌ خودمان، فرهنگ‏مان، افراد‏مان و افراد متشخص‏مان را از طریق سیاست‏مدارانی که در این جمع حضور داشتند، به جامعه‏ی کانادایی بشناسانیم.

حدود ۲۵ نفر از وزرا، معاون نخست وزیر، شهردار، اعضای انجمن شهر، نمایندگان پارلمان فدرال، نمایندگان پارلمان اونتاریو، در این‏جا حضور داشتند و خیلی تحت تاثیر ابهت مجلس ما قرار گرفتند که این را برای جامعه‏ی ایرانی در کل بسیار مثبت تلقی می‏کنم.

فکر دعوت از انوشه انصاری از کجا پیدا شد؟ چطور فکرکردید که در جشنی که در کانادا برگزار می‏شود، از یک شخصیت معروف ایرانی دعوت کنید؟

خانم انصاری چند ماه قبل از این، به دعوت مرکز علوم انتاریو به این‌جا آمده بود. این مرکز از من هم به عنوان معاون وزارت علوم انتاریو، دعوت کرده بود در مراسمی شرکت داشته باشم.

در این مراسم خانم انصاری را ملاقات کردم و همان‏جا به ذهن‏ام رسید که بهتر است ایشان را برای یکی از برنامه‏هایی که دارم، دعوت کنم به تورنتو بیایند تا هم جامعه‏ی ایرانی با ایشان آشنا بشوند و هم ما به جامعه‏ی کانادایی نشان بدهیم که زن ایرانی انوشه انصاری و امثال انوشه انصاری هستند.

این یکی از هدف‏های بزرگ این برنامه بود که ایشان هم پذیرفت.

بهانه، جشن مهرگان بود، اما ‌همان‏طور که در سالن مشاهده شد، وقتی ویدیویی را که خانم انصاری از سفرش به فضا تهیه کرده بود، نمایش می‏دادند، تمام هزار نفر میهمان این برنامه شگفت‏زده شده بودند و ساکت، داشتند این فیلم را تماشا می‏کردند.

فکر می‏کنید کاری را که ایشان انجام داده، با فیلمی که نشان داده شد، چقدر روی میهمانان ایرانی و به‏خصوص غیرایرانی، تاثیر بگذارد؟

این فیلم و اصولاً کاری که ایشان انجام داده، به خصوص روی نسل جوان ما تاثیر خیلی مثبتی خواهد گذاشت.
خودتان بهتر می‏دانید که در اجتماعات رل مدل بودن خیلی مهم است. جوانان‏های ایرانی وقتی من را می‏بینند، خیلی احساس غرور می‏کنند.

حتی بچه‏های ۱۰ـ۱۲ ساله در مدارس. گاهی که به مدارس می‏روم، حالت خاصی به بچه‏‏های ایرانی که آن‏جاهستند، دست می‏دهد. بنابراین بچه‏ها دنبال رل مدل هستند و همین‏طور جوان‏ها و نوجوان‏ها.

روی این اصل، افرادی مثل خانم انوشه انصاری و کار ابتکاری که ایشان انجام داد، به خصوص به عنوان اولین ایرانی که به فضا رفت بسیار مهم است. مگر ما ایرانی‏ها چندتا فضانورد در دنیا داریم؟ یک نفر. و آن هم خوشبختانه یک زن است.

خُب، ایشان حالا آمریکایی‏ است، اما ریشه و تبارش ایرانی است. مثل همه‏ی ما.

‌بنابراین همه‏ی جامعه به ایشان و امثال ایشان دارد نگاه می‏کند. ما هرچه بیشتر بتوانیم این نوع شخصیت‏ها را در جامعه بشناسانیم، طبیعتاً به جامعه‏مان، به خودمان و به مملکت‏مان کمک کرده‏ایم.