یک خبرنگار از عهد دقیانوس

نیک‌آهنگ کوثر

این برنامه را اینجا بشنوید

روز پنجم جولاي، وقتی همراه جماعت کارتونيست به محل نمايشگاه دانشگاه آمريکن رفتم، ديدم يک خانم مسن که بارها جرج بوش را سوال پيچ کرده بود آنجا نشسته. هلن تاماس بود، خبرنگار قديمی يونايتد پرس که از ده شصت تا سال ۲۰۰۰ خبرنگار اين خبرگزاری در کاخ سفيد بوده است و بعد از آن به سنديکايی ديگر پيوسته.

ديدن اين خبرنگار قديمی برای جماعت کارتونيست بسيار لذت​بخش بود، نه فقط به خاطر کاريکاتوری بودن چهره​اش، که به خاطر سر نترس و جرات و تيزهوشی​اش حتی در سن ۸۷ سالگی. اگر به مارگارت تاچر می​گفتند بانوی آهنين سياست، بدون شک بايد به خانم تاماس گفت بانوی آهنين روزنامه​نگاری.

پدر و مادر هلن لبنانی بودند و در اوائل قرن پيشين به آمريکا مهاجرت کردند. هلن در سال​های چهل به مطبوعات پيوست و در سال ۱۹۴۳ عضو يونايتد پرس شد و به سوژه​های مرتبط با زنان می پرداخت. در دهه پنجاه، خبرهای وزارت دادگستری و اف​.بی​آی. و ديگر سازمان​های دولتی مستقر در واشنگتن را پوشش می​داد تا سال ۱۹۶۰ که خبرنگار ويژه خبرگزاری در ستاد انتخاباتی جان​ اف کندی شد. بعد از انتخاب کندی به رياست جمهوري، خبرنگار يونايتد پرس در کاخ سفيد شد و تا سال ۲۰۰۰اين سمت را نگه داشت. اگر در طول ۴۰ سال گذشته کاخ سفيد روسای متعددی داشته که بعضی​های​شان مرده​اند و خاطرات زيادی را به گور برده​اند، هلن حی و حاضر خيلي از همان خاطرات مگو را برايت بازگو می​کند.

احترامی که برای جان​اف کندی قائل است، مثال زدنی است و او را حد نهايی استاندارد رياست جمهوری می​داند، و تا دلت بخواهد از جرج بوش بدش می​آيد و او را تا حد لکه ننگ کاخ سفيد پايين می​آورد. از آن جالب​تر، جراتش در ابراز تنفرش از ديک چينی است. می​گويد که چينی يک قوه به قوای حکومتی در واشنگتن افزوده است و عملا قوه معاونت رياست جمهوری دارد مملکت را می​چرخاند.

آن روز بعد از ظهر بعد شنيدن سخنان هلن تاماس، بسياری از ما کاريکاتوری را که به افتخارش کشيده شده بود امضا کرديم و يکی يکی نزدش رفتيم و با او چاق​سلامتی کرديم. از او پرسيدم نظرش در باره بالا گرفتن اختلاف ايران و آمريکا با توجه به شناختش از جماعت نئوکان چيست. گفت اميدوار است عقلانيت جای قدرت​طلبی را بگيرد و آرزو می​کند مذاکره جانشين جنگ شود.

سخنرانی هلن تاماس را اینجا بشنوید