| رادیو زمانه > خارج از سیاست > سیاسی > اپوزیسیون خارج از کشور عقب مانده است؟ | ||
اپوزیسیون خارج از کشور عقب مانده است؟
محمد تاج دولتیtoronto@radiozamaneh.comمدتی است که گروهها و افراد متعلق به اپوزیسیون خارج از کشور با گرایشهای سیاسی گوناگون جلسات و گردهمایی های مشترکی برگزار می کنند که آخرین مورد کنفرانسی بود که چندی پیش در پاریس برگزار شد.
هفته قبل از کنفرانس پاریس یک پانل سیاسی از سوی سازمان اتحاد ملی برای دموکراسی و حزب کمونیست کارگری که در آخرین انشعاب عنوان حکمتیست را هم به نام گروه اضافه کرده اند در شهر تورنتو برای بررسی و تحلیل وضعیت سیاسی ایران و اپوزیسیون خارج از کشور برگزار شد.
در این پانل سیاسی علی اعتمادی ساکن سوئد و عضو سازمان اتحاد ملی برای دموکراسی که با گرایشهای مشخص سلطنت‌طلبانه فعالیت می‌کنند، فاتح شیخ، رئیس دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری و حسن ماسالی از فعالان قدیمی اپوزیسیون خارج از کشور شرکت داشتند. با توجه به اینکه موضوع حرفهای سخنرانان انتقاد به وضعیت اپوزیسیون خارج از کشور و بحران‌های متقابل جمهوری اسلامی بود در این رابطه پرسش‌هایی را با سه شرکت کننده در این پانل سیاسی در میان گذاشتیم.
حسن ماسالی از فعالان قدیمی اپوزیسیون خارج از کشور که در سخنان خود در این پانل سیاسی مجموعه گروه ها و افراد اپوزیسیون خارج از ایران را مورد انتقاد قرار داد و گفت بیشتر آنها در افکار چهل تا پنجاه سال پیش زندگی می‌کنند از تغییر و تحولات ذهنی خودش می گوید؛ فاتح شیخ رئیس دفتر سیاسی حزب کمونیست کارگری (حکمتیست) که در سخنانش در پانل سیاسی از گرایش مردم ایران از زمان انقلاب مشروطه تا کنون به غرب صحبت کرده بود، از حزب کمونیست کارگری و ماهیت ضد مذهبی آن و رابطه با کارگران ایران می‌گوید و علی اعتمادی عضو اتحاد ملی برای دموکراسی در باره اپوزیسیون داخل ایران و فعالیت ها و نفوذ گروه سیاسی‌اش در میان ایرانیان داخل و خارج کشور می‌گوید.  |
||
نظرهای خوانندگان
hameshoon alaki hastan
-- بدون نام ، Jun 28, 2007 در ساعت 04:14 PMبهتر بود عنوان مقاله( اپوزیسیون خارج از کشور عقب مانده است؟) به عنوان کلی تری مثل، آیا ما عقب افتاده ایم؟، تغییر می کرد. اپوزیسیون خارج از کشور هم مثل خود ما در سردرگم در میان دو زمان و مکان گیر افتاده. بطور خلاصه، اپوزیسیون هم به مانند سایرین گیج بین رویا و واقعیت، شعارهای دور از دسترس، پدرسالاری، باور خود بعنوان مطلق و عدم پذیرش چند فکری/ چیزی که سالهاست جهان غرب پشت سر گذاشته است/ در خارج و دور از قدرت، توان همکاری و احترام به دیگر اندیش همراه خود را ندارند، وای به زمانی که به قدرت برسند. به نظرم مشکل شارژ اضافی است که ما / شرقی، ایرانی ها/ می شویم. خود را با آخرین مدل انسان مدرن و رفتارش یکی می دانیم، خودمان هم باورمان می شود. هم در زندگی اجتماعی و هم در سیاست. مهدی هلند
-- مهدی ، Jun 29, 2007 در ساعت 04:14 PMthere is a problem with the sound file
-- بدون نام ، Jul 27, 2007 در ساعت 04:14 PM