رادیو زمانه

تاریخ انتشار مطلب: ۲۷ آذر ۱۳۸۵

شخصيت سال ۲۰۰۶ "شما" هستيد!

تغيير مفاهيم رسانه ای

ايده جديد رسانه به سرعت در حال گسترش است. اينکه عصر قهرمانان و شخصيت های بزرگ گذشته است و تک تک مردم به نسبت ورود به رسانه های مدرن اهميت می يابند. ايده مرکزی زمانه معرفی و آزمون شهروند روزنامه نگار است. گروههايی از روزنامه نگاران به اين موضوع توجه دارند چنانکه در همين چند ماهه اخير اين ايده در محافل رسانه ای در تهران نيز مطرح شده است. تراست بی بی سی هم سايت تعاملی زيگ زاگ را به فارسی راه اندازی کرده است و پيش بينی من اين است که اين ايده بسرعت جای خود را در ميان ايرانيان باز خواهد کرد. اما اين ايده در سطح جهانی نيز تازه دارد جا می افتد و مورد بحث قرار می گيرد. ولی همانطور که در ترجمه مقاله تايم می خوانيد لوازم تکنولوژيک تاسيس اين ايده از مدتی پيش فراهم شده بود. در واقع مردمی /خودمانی شدن تکنولوژی راه را برای شکل گيری اين ايده هموار ساخت و اکنون از فضاهای نخبگانی خارج شده و دارد شناخته می شود و مفاهيم را تغيير می دهد. مقاله تايم نيز خود نمونه ای از اين تغيير مفاهيم است. ترجمه و نقل آن در يک وبلاگ فارسی هم نشان می دهد وبلاگها به عنوان رسانه های مردمی و خودمانی به اين تحولات توجه ويژه دارند - مهدی جامی:
-------------------------------------------------

تئوری "مرد بزرگ" در تاریخ به "توماس کارلایل" - فیلسوف اسکاتلندی- نسبت داده می‌شود ، وی عقیده داشت که "تاریخ جهان ، بیوگرافی افراد بزرگ است." وی باور داشت که عده کمی از اشخاص قدرتمند و مشهور هستند که به سرنوشت جمعی ما را به عنوان نوع بشر ، شکل می‌دهند. امسال این تئوری با چالش جدی مواجه شد.

مطمئنا کسانی هستند که می توانند آنها را در مورد حوادث دردناک و آشفتگی‌های سال ۲۰۰۶ ، مقصر قلمداد کرد. کشمکش‌ها در عراق هر روز خونین‌تر و دفاعی‌تر می‌شوند. یک مجادله نادرست بین اسرائیل و لبنان به وقوع پیوست. جنگی در سودان درگرفت. یک دیکتاتور در کره شمالی به بمب رسید و (...). این در حالی بود که هیچ کس به فکر گرم شدن جهانی هوا نبود و شرکت سونی به تعدا کافی پلی‌استیشن نسل سوم نساخت.

ولی اگر از دریچه دیگری به سال ۲۰۰۶ نگاه کنیم، داستان دیگری را شاهد خواهیم بود؛ داستانی که درباره مجادله‌ها و مردان بزرگ نیست، داستانی که درباره جامعه است و مشارکت در ابعادی که قبل از آن دیده نشده. این داستان درباره دانشنامه جهانی ویکی‌پدیا، شبکه چند میلیون کانالی آدمیان به نام یوتیوب و کلان‌شهری به نام MySpace است. این داستان درباره قدرت اقلیت و یاری رساندن به یکدیگر بدون چشم‌داشت، است، رخدادی است که نه تنها جهان ما را تغییر می‌دهد بلکه به تغییر راه و روش این تغییر هم می‌انجامد.

وب 2.0 انقلاب است
ابزاری که همه اینها را ممکن می‌سازد، شبکه جهانی اینترنت است. این شبکه گسترده دیگر نسبتی با شبکه‌ای که Tim Berners و Lee برای به اشتراک گذاشتن پژوهش‌ها (۱۵ سال پیش بنا به اطلاعات ویکی‌دیا)، ایجاد کردند، ندارد. همچنین این شبکه مشابهتی با وب و دات‌ کامی که در سال های پایانی دهه ۹۰ میلادی می‌شناختیم ندارد. وب جدید چیز کاملا متفاوتی است، ابزاری است که به هر شخص سهم کوچکی در میان میلیون‌ها فرد می دهد و هر شخص را مهم می‌سازد. کارشناسان دره سیلیکان آن را وب 2.0 می نامند، گویی وب جدید نسخه جدیدی از چند نرم‌افزار قدیمی است. ولی وب 2.0 در حقیقت یک انقلاب است.

ما خود را آماده پذیرش آن کرده‌ایم. ما آماده‌ایم که سهم خود را از اخبار پیش‌پردازش‌شده را با خبرهای خامی از بغداد و بوستون و پکن، متعادل کنیم. تماشای ویدئوهای یوتیوب اطلاعات بیشتری نسبت به تماشای هزاران ساعت برنامه تلویزیونی، در مورد زندگی آمریکایی‌ها به شما می‌دهد.

ما فقط تماشا نمی کنيم توليد هم می کنيم
ما فقط تماشا نمی‌کنیم، بلکه محتوا هم می‌سازیم. مانند دیوانگان، پروفایل Facebook می‌سازیم، آواتورهای Second Life درست می کنیم، کتاب‌ها را در "آمازون" مرور می‌کنیم و پادکست ضبط می‌کنیم. ما در وبلاگ‌هایمان درباره نامزدهای انتخابی‌مان که رقابت را باخته‌اند می‌نویسیم و ترانه‌هایی در مورد خیالاتمان در وبلاگ‌ها قرار می‌دهیم. ما از انفجار بمب‌ها فیلمبرداری می‌کنیم و نرم‌افزارهای کدباز می‌سازیم.

آمریکا نابغه‌های منزوی‌اش را مانند اینشتین، ادیسون و Jobses دوست دارد ولی این رؤیاپردازان تنها ، ممکن است این روزها به آموختن راه و روش همکاری با دیگران نیاز پیدا کنند. کمپانی‌های اتوموبیل‌سازی رقابت‌های آزاد طراحی راه می اندازند. خبرگزاری رویترز پست‌های وبلاگ‌ها را در کنار اخبار معمولش قرار می‌دهد. مایکروسافت اضافه کاری می‌کند تا بر سیستم عامل به وجود آمده توسط کاربران یعنی لینوکس، فائق آید. ما با انفجار خلاقیت و نوآوری مواجه هستیم و همه اینها تازه شروع شده است.

دموکراسی ديجيتالی نوين
این افراد چه کسانی هستند؟ آیا اینها کسانی هستند که بعد از یک کار طولانی روزانه با خودشان می‌گویند، نمی‌خواهم برنامه Lost tonight را تماشا کنم ، می‌خواهم کامپیوترم را روشن کنم و فیلمی با هنرنمایی سوسمار درختی دست‌آموزم بسازم؟ آیا اینها کسانی هستند که که می‌خواهند صدای گروه موسیقی ۵۰ Cent را با Queen در هم بیامیزند؟ آیا اینها کسانی هستند که می‌خواهند درباره حال و هوای خود یا جامعه یا غذاهای اغذیه‌فروشی پایین خیابان وبلاگ بنویسند؟ اینها چه کسانی هستند که وقت و انرژی چنین کارهایی را دارند؟

پاسخ این است: شما. شما به خاطر تصرف جایگاه‌های قدرت رسانه های جهانی، برای یافتن قوائد دموکراسی دیجیتال نوین، برای کار بدون چشم‌داشت و برای پیروز شدن بر حرفه‌ای‌ها در زمینه کاری خودشان، به انتخاب مجله تایم به عنوان شخصیت سال ۲۰۰۶ میلادی انتخاب می‌شوید.

مطمئنا اشتباه است این قضایا را بیش از آنچه مورد نیاز است ، بااهمیت جلوه دهیم. وب 2.0 همانطور که خرد جمعی را تحت کنترل در می‌آورد، مهاری بر بی‌خردی جمعی است. خواندن بعضی از کامنت‌ها در یوتیوب باعث می‌شود که برای آینده انسانیت تنها به خاطر تنهایی‌اش گریه کنید، حتی اگر اهمیتی برای زشتی و برهنگی دشمنی بین مردم قائل نباشید.

ولی چه چیز باعث می‌شود همه اینها جالب باشند. وب 2.0 یک تجربه اجتماعی بزرگ است، و مانند هر تجربه دیگری اگر به طور غلط از آن استفاده شود، ممکن است با شکست مواجه شود. هیچ نقشه‌ای برای فهم چگونگی کار و تعامل ارگانیسم‌هایی به تعداد 6 میلیارد نفر که روی این کره خاکی زندگی می‌کنند و به سادگی یک باکتری نیستند، وجود ندارد. ولی سال ۲۰۰۶ به ما ایده‌هایی داد. ایده‌هایی که به ما فرصت بنا نهادن جهانی با فهم بین‌المللی بدهد. شناخت و فهمی که دیگر تنها بین سیاست‌مداران یا بین افراد قدرتمند نباشد، بلکه بین شهروندان و اشخاص صورت بگیرد. این فرصتی است برای مردم که به صفحه‌های کامپیوترشان نگاه کنند و واقعا از اینکه شخصی که در صفحه می بینند هم به آنها نگاه می‌کند، شگفت‌زده شوند. به کارتان ادامه بدهید. به ما بگویید که شما چیزی بیشتر از یک فرد کنجکاو بی‌اهمیت هستید.

برگرفته از وبلاگ يک پزشک
منبع اصلی: Time

In Brief:

The person of year 2006 is ‘You’!

A shift in the media concepts

The idea of new media is rapidly expanding; the idea that the era of champions and great personalities is gone and each and every individual finds importance as one enters the modern media. The central idea of Radio Zamaneh is the introduction of citizen-journalism to the Persian media. Some groups of Iranian journalists have already noticed this issue to the extent that in the past few months, this idea has also been mentioned in media circles in Tehran. Also, The BBC Trust has launched Zig Zag a participatory website in Persian. I can predict that this idea will rapidly find its own place among Iranians. However, this idea is very new at the global level and is being debated quite recently. But as you will find in the articles of the Time, the technological accommodations for the creation of this idea has been there for quite some time. In fact, popularization/amateurization of technology has paved the way for the creation of this idea and has now stepped out of the elite milieu, is being better known by the public and is shaping and changing ideas. The Time article - tranlated here by an Iranian blogger- is an example of this change of concepts. The translation/quotation of these articles in a Persian weblog shows that the blogosphere as popular/amateur media are paying particular attention to these changes. - Mehdi Jami

Share/Save/Bookmark

نظرهای خوانندگان

saslam,

ghesmate commnet box haaye shomaa dar bakhshhaaye motefaavet amalan comment haa raa mshmule morur zamaan mikonad, yani commente zaaher shodeh dar matlabi zaaaher migardad ke khaandegaan soraaghash nemiravand,
azaanjaa ke taide commenti zamaani nemigirad va tedaad commenthaay taakonun montasher shodeh besyaar andak ast zyaad beharhaal jaaleb nist

khosh baashid

-- بدون نام ، Dec 18, 2006 در ساعت 01:48 PM