شیرزنان فیلتر نمی‌شود

گفت‌وگو با سولماز شریف را از «اینجا» بشنوید.

سولماز شریف، دبیر سایت شیرزنان

اگر روزی ورود دختران به ورزشگاه‌ها، قهرمانی دختران در رشته‌های انفرادی، پیشرفت آنها درفوتبال و دخترانی که جام‌های قهرمانی را در دست می‌گرفتند نادیده گرفته می‌شد، امرز این خبرها به صورت منسجم روی وب سایتی می‌آیند که فقط برای زنان است.
سایت «شیرزنان» دو روزی‌ست که متولد شده و از همین روزهای نخست لینک سایت‌های مختلف به این وب‌سایت نشان می‌دهد باید منتظر روزی باشیم که یک هفته‌نامه‌ی جدی ورزش زنان کارش را در اینترنت ادامه دهد.

سولماز شریف، دبیر این وب‌سایت، می‌گوید از نوجوانی رؤیای داشتن هفته‌نامه‌ی ورزش زنان را در سر داشته. او که از سال ۷۸ فعالیت روزنامه‌نگاری‌اش را با روزنامه‌های ورزشی شروع کرده، با همین رؤیا به آمریکا مهاجرت کرده است.

با سولماز شریف در مورد فعالیت‌های این سایت و همچنین روزگاری که پشت سر گذاشته تا وارد فضای اینترنت شده، گپ کوتاهی زدم:

چند نفر با سایت شیرزنان همکاری می‌کنند؟

به صورت ثابت دو خبرنگار، یک مترجم و یک عکاس در ایران با سایت همکاری می‌کنند.

امکان استفاده از عکس در خبرها به چه صورت است؟ آیا می‌توانید از عکس‌های داخل سالن‌های ورزشی یا مسابقات استفاده کنید؟

بله. بر اساس تجربه‌ای که دارم، در بعضی از رشته‌های ورزشی که خانم‌ها پوشش اسلامی دارند، مثل مسابقه‌های بی‌تحرک سابق که از لحاظ ذهنی تحرک دارد، نه جسمی مثل تیراندازی و شطرنج، از قدیم عکس وجود داشته است. اما این روزها بعضی رشته‌های دیگر مثل فوتبال، قایقرانی و مسابقات رزمی هم با پوشش اسلامی برگزار می‌شود و حتا آقایان هم از آنها عکس گرفته‌اند. بنابر این مشکلی ندارند. اما برای ادامه‌ی این رویه می‌خواهیم به صورت دوستانه دو تیم در رشته‌های مختلف ورزش زنان با هم مسابقه دهند تا با عکاسی از آنها آرشیو عکس خود را تکمیل کنیم. با این همه، اگر بر این روال پیش رود و برای همه‌ی رشته‌ها پوشش اسلامی درنظر گرفته شود و بتوانند مسابقات آزاد داشته باشند، کار ما هم راحت‌تر خواهد شد.

از کی و چطور کار سایت «شیرزنان» را شروع کردید؟

این طرح به سال ۱۳۷۹برمی‌گردد که قرار بود یک نشریه‌ی چاپی باشد. آن زمان من خبرنگار ورزش زنان بودم و از نزدیک می‌دیدم این بحث اصلا در مطبوعات و حتا بین خبرنگاران هم جدی گرفته نمی‌شود. حس می‌کردم باید فضایی داشته باشیم تا مطالب مربوط به این حیطه راحت و دقیق‌تر مطرح شوند. به این نتیجه رسیدم که به فضایی نیاز است تا اول شناختی به مردم داده شود و بدانند خانم‌ها در سطح قهرمانی ورزش می‌کنند و بعد از آن توقع حمایت و حتا باور را داشته باشیم.
آن زمان به وزارت ارشاد درخواست هفته نامه‌ی شیرزنان را دادم که چون سن قانونی نداشتم درخواست به نام مادرم بود. اما بعد از چهار سال انتظار برای مجوز، جواب وزارت ارشاد بدون هیچ توضیحی منفی بود.

بعد از سفرم به خارج از ایران و باز شدن فضای اینترنت، به این نتیجه رسیدم که این سایت را راه‌اندازی کنیم. قرار است «شیرزنان» هر شنبه به‌روز شود و بزودی بخش انگلیسی آن هم شکل بگیرد.

می‌دانید که بسیاری از شرکت‌های سرویس دهنده‌ی اینترنت در ایران کلمه‌ی «زن» را فیلتر کرده‌اند. شما چطور با این مسأله کنار می‌آیید؟

من احساس می‌کنم در میان ورزشکاران آن‌قدر اشتیاق برای مطرح شدن این موضوع وجود دارد که راه‌های خودشان را پیدا می‌کنند. اگر دقت کنید می بینید در بسیاری از بحث‌های مربوط به زنان هم بر خلاف این‌که فیلتر وجود دارد، اما مخاطبان خودشان راه حل می‌دانند. به هر حال امیدوارم با تلفیق شیرزنان جزو فیلترها قرار نگیریم. تصور هم نمی‌کنم فیلتر شویم.
راستش می‌خواهم اعتراف کنم که دنیای بچه‌های ورزشکار خیلی با بقیه فرق می‌کند. ورزشکارها آن‌قدر دوست دارنداز نزدیک در استادیوم‌ها باشند و فضای آنجا را لمس کنند که هیچ‌وقت به این فکر نمی‌کنند با چه رنگ و شکل و قیافه‌ای در این فضا حاضر می‌شوند. آنها بیشتر دوست دارند در مسابقات آقایان حضور داشته باشند یا به استادیوم‌ها بروند تا از تجربه و امکانات بیشتری که مردان در طول سال‌ها استفاده کرده‌اند، بیشتر از جهت آموزشی، استفاده کنند و تکنیک و فن یاد بگیرند.

ـ سایت شیرزنان