به هر حال باید به برانداری اعتراف کنی

اردوان روزبه

نهم تیر ماه امسال «سازمان دانش‌آموختگان ایران اسلامی» یا همان «ادوار تحکیم وحدت» بیانیه‌ای را منتشر کرد. این بیانیه با عنوان هشدار در زمینه سناریو اعترافات اجباری منتشر شد. در روز هایی که برخی رسانه های وابسته به دولت و یا نیروهای طرفدار آقای احمدی نژاد خبر از اعتراف برخی از اصلاح طلبان دستگیر شده به آموزش دیدن برای انقلاب مخملی داده اند.

گروهی اشاره می کنند این اقرار ها به روش هایی نظیر شکنجه سفید و یا فشار های مضاعف روحی و یا بیدار خوابی های طویل گرفته می شود. شکنجه سفید به حبس کردن فرد در زندان انفرادی به شکل دراز مدت اطلاق می شود که فرد دچار فشار های شدی عصبی و روحی می شود.

در بخشی از بیانیه ادوار تحکیم ذکر شده است:
«در این میان زمینه‌سازی برای تکرار سناریوهای نخ نما و تکراری پخش اعترافات فعالان سیاسی بازداشت شده در رسانه‌های وابسته به حاکمان کذاب آغاز شده و این مساله بیش از پیش بر نگرانی ما نسبت به اعمال فشار و شکنجه علیه بازداشت‌شدگان افزوده است. با این وجود کارگردانان، نویسندگان و مجریان این سناریوهای خطرناک باید بدانند که آبروی از کف رفته را از طریق اقاریر بی اعتبار کسب شده در بازداشت‌گاه‌های امنیتی که کمترین وجاهت قانونی و شرعی ندارد، نمی‌توانند بازگردانند و نیز استقلال و اصالت جنبش اعتراضی مردم را با توسل به چنین شیوه‌های سرکوبگرایانه‌ای قادر نخواهند بود به زیر سوال برند. چرا که افکار عمومی به درستی پیش از این تصمیم خود را گرفته و بر همین مبنا نیز با رای خود در روز ۲۲ خرداد به ادامه این سیاست‌ها "نه" قاطعی گفته است.»

در شرایطی این گزارش منتشر می شود که از سرنوشت بسیاری از اصلاح طلبان دستگیر شده از جمله رمضان زاده، ابطحی، سحر خیز، زید آبادی و بسیاری از دیگر دستگیر شدگان اطلاعی در دست نیست و حتا در مورد وخامت اوضاع جسمی سعید حجاریان اخبار ضد و نقیضی به گوش می رسد.

در خصوص این بیانیه گفت و گوی با حسن اسدی زید آبادی مسوول کمیته حقوق بشر این سازمان گفت و گویی کردم.
از او در ابتدا پرسیدم:

منظور شما از سناریوی اعترافات اجباری چیست؟

این مسئله‌ای که در بیانیه‌ی سازمان دانش‌آموختگان مطرح شده و در سایر اطلاعیه‌هایی که از سوی احزاب اصلاح‌طلبان هم عنوان شده است، با توجه به سوابقی‌ست که ما از فعالیت و سیاست‌های امنیتی داریم که مواقع بحرانی سعی می‌کنند به این شکل با فرافکنی مسئله‌ را به نفع خودشان و با آن سناریویی که دارند به اصطلاح وقایع را به آن شکل جلوه بدهند. شاید دم دست‌ترین و راحت‌ترین کار این باشد که در جامعه فعالینی را که با آنها هم نظر نیستند را دستگیر کنند.

بعد با توجه به ابزارهایی که حاکمیت در اختیارشان قرار می‌دهد، بهرحال بازداشتگاه است و ناظری هم وجود ندارد، آن افراد را در رسانه‌هایی که در اختیار دارند بیاورند و آنها بگویند که نخیر، حرف ما اشتباه بود و حرف شما درست است و اتهاماتی هم که وارد است ما می‌پذیریم. این نوع سوابق وجود دارد.

در بحران‌های سیاسی پیشین هم این روال اجرا شده و از این جهت به این سناریو اشاره شده است که به‌هرحال مسبوق به سابقه بوده است. وقتی تعداد زیادی از فعالان سیاسی در سطح صدها نفر بازداشت می‌شوند، افرادی که به عملکرد دولت نقدهای جدی داشتند و البته در سطحی بودند که در گروه‌های سیاسی خودشان توان سازماندهی را داشتند، این نکته را به ما هشدار می‌دهد که عملا در این مدت همان طور که دستگاه اطلاع‌رسانی نباید فعالیت می‌کرد و اطلاعاتی در دسترس می‌گذاشت، فعالان سیاسی و احزاب هم به این شکل جلوی فعالیت‌شان گرفته می شد.

در عین حال این حجم بازداشت‌ها و نکاتی که در رسانه‌های جریان حاکم مشاهده می‌شود و اشاراتی که وجود دارد، بویژه روزنامه‌هایی که به نهادهای نظامی عملا وابسته هستند، این نکته را به ما می‌تواند نشان بدهد که این سناریویی که اسمش را «اعترافات اجباری» می‌گذاریم در جریان است.
با این هدف و برای نشان دادن این که تحلیل‌های دستگاه امنیتی صحیح بوده، این را به زور می‌خواهند به خورد افکار عمومی جامعه بدهند. البته این بیانیه‌ها نشان می‌دهد که این آگاهی در جامعه و در سطح فعالان سیاسی وجود دارد و به نظر نمی‌رسد که افکارعمومی هم آن چیزی را که با شعور خودش و با پوست و گوشت خودش در روز بیست و دو خرداد احساس کرد، آن واقعیتی را که خودش آفریده است، بخواهد براساس یک چنین مسایلی که در جریان است، نظرش را تغییر بدهد.

آقای رضا عرب دبیر انجمن اسلامی دانشگاه مازنداران و عضو شورای عمومی دفتر تحکیم وحدت هم یکی از بازداشت‌شدگان اخیر بود. با توجه به بیماری شدید کمری که ایشان داشته، خبری از وضعیت جسمی ایشان دارید؟

متاسفانه در مورد بازداشت‌شدگان به طور کلی اطلاع‌رسانی خیلی کمی وجود دارد. آن‌هایی هم که تماس گرفتند با خانواده‌شان اکثرا پس از گذشته دو هفته بوده. در مورد وی نیز متاسفانه همین مسئله وجود دارد و در مورد وضعیت جسمانی‌شان ماهم نگرانی داریم و تا جایی که من اطلاع دارم اطلاع‌رسانی و تماسی هم با خانواده‌ نداشتند که از وضعیت جسمی‌شان مطلع بشویم.

راه آتی جنبش‌ دانشجویی فکر می‌کنید چگونه خواهد بود؟

خب این ندایی‌است که به نظر نمی‌رسد هنوز شکل گرفته باشد و هر صحبتی در واقع نوعی پیش‌‌بینی است. من فکر می‌کنم که اولا متاثر از کلیت جنبش دموکراسی‌خواهی ایران و جنبش اصلاح‌طلبی ایران خواهد بود و تا حد زیادی روی‌کرد آن جنبش بر جنبش دانشجویی هم تاثیر می‌گذارد. علاوه براین در کلیت جنبش اصلاح‌طلبی همیشه جنبش دانشجویی پیشرو بوده.

در نهایت من فکر می‌کنم که ماجرای انتخابات دهم ریاست جمهوری و اتفاقات بعد از آن، یک سطح جدیدی در فعالیت‌های سیاسی دانشگاه ایجاد کند و یک گروه سیاسی و نسل تازه از فعالان سیاسی را در دانشگاه‌ها ایجاد خواهد کرد. علی‌رغم این که شاید گفته بشود این شرایط باعث نوعی سرخوردگی شود، ولی به نظر می‌رسد این اتفاقاتی که جامعه را به سمت سیاسی‌شدن پیش برد فصلی تازه از فعالیت‌ سیاسی در دانشگاه و نسل جدیدی را ایجاد خواهد کرد.