ماشین بازی موقوف، رالی هم بنزین می‌خواهد

اردوان روزبه

شنیدن فایل صوتی

فکر کنید با این شلوغ بازاری که بنزین شده سوژه محافل رسمی و غیر رسمی، هیات اتومبیل‌رانی خراسان رضوی یک مسابقه رالی برگزار کرد که اتفاقاً کلی هم مورد استقبال قرار گرفت.

این مسابقه روز گذشته از ورزشگاه ثامن که روزگاری محل مناقشه استانداری و تربیت بدنی بود و بر سر تکمیل آن و عدم اختصاص بودجه هر دستگاهی، دیگری را به کوتاهی متهم می‌کرد، آغاز شد. نکته جالب این است که علی‌رغم مقاومت‌هایی که در گذشته در مورد این سری برنامه‌ها مطرح بود و «مشهد مقدس» را جای این کارها نمی‌دانستند، با تلاش مسوول این هیات «قاسم پیوندی» و علاقه‌مندان این ورزش، «رالی» در مشهد جا افتاد.

دور از جنجال و با حرکتی آرام آرام بالاخره برای خیلی ها روشن شد که این ورزش «مرفهین بی درد» نیست و په بسا بتواند در ارتقاء سطح کیفی رانندگی در بین مردم هم نقشی داشته باشد.
با همین رویکرد بنابر اظهار برخی مسوولان در طول چند سال گذشته، ویراژهای خیابانی و گاز دادن های بی‌ربط در این شهر جایش را به نقشه خوانی و شناخت قوانین راهنمایی و رانندگی و حتا هدایت خودرو سازان به سوی بهره‌برداری از این استعدادهای بالقوه داده است.

رییس هیات اتومبیل‌رانی خراسان روزگاری پیش از این بارها قهرمان موتور‌سواری در کلاس‌های مختلف بوده و چند سالی می‌شود بیشتر وقت برای مسابقات رالی می‌گذارد و به نظرم می‌رسد اگر امروز مشهدی‌ها نه تنها برای داخل کشور که حتا برای برنامه‌های بین المللی هم حرف‌هایی برای گفتن دارند به همت و تلاش این آدم و همراهانش بوده است.

به هر حال دیروز او پنجاه و سومین دور مسابقات رالی را مدیریت کرد. جامی که برای چهارمین بار شرکتی مشهور که ما ایرانی‌ها آن را با «میمون چی توز» می‌شناسیم‌اش اسپانسرش بود. این میمون مخصوصاً به یمن اس‌ام اس‌های دوران انتخابات از شهرت زیادی برخوردار است!
186 ماشین با آزین‌بندی‌های عجیب و غریب صبح ساعت هشت و یک دقیقه پشت خط آغاز بودند و «رضا شهریاری» یکی از کسانی که در مسیر‌یابی مسابقات پاریس - داکار به عنوان طراح حاضر بود شروع مسابقه را اعلام کرد.

نکته جالب مسابقات رالی مشهد رشد حضور شرکت کنندگان زن است. در مشهد ما «زهتابیان» قهرمان اول کشور را هم داریم، کسی که در رقابت با «لاله صدیق» توانست او را کنار بگذارد. او نیز در این مسابقه شرکت کرده بود در کنار دیگر دخترانی که علاقه‌مند بودند. تقریباً نیمی از شرکت کنندگان این مسابقه را زنان تشکیل می‌دادند؛ راننده و یا نقشه خوان.
این بار با تاکید بر رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی در شهر، بنا بود بهترین راننده، قانون‌مدارترین باشد تا بتواند جایزه سی میلیون ریالی را تصاحب کند. البته برای تزیین هم قرار بود ده میلیون ریال به بهترین آرایه با نظر داوران داده شود.

اما جالب‌تر این که با همه داستان‌هایی که این روزها در مورد سهمیه‌بندی بنزین بر سر زبان‌ها است، جذابیت این رالی برای جوانان و حتا افراد میانه سال و مسن آن‌قدر بود که به قول یک شرکت کننده:...فوقش ماشین را یک ماه می‌خوابانیم پارکینگ تا سهمیه‌مان جور شود...
یاد‌آوری باید کرد تاکنون هیچ سهمیه‌ای برای این قبیل مسابقات و اساساً برنامه های ورزشی در نظر گرفته نشده است.

ضرورت تفریح کردن از همان مواردی است که بین ما ایرانی‌ها بیشتر نشان از مرفه بی‌درد بودن دارد و کمتر پیش می‌آید که در این زندگی پیچ در پیچ امروز کسی آنرا به عنوان بخش از لازمه زندگی شهر نشین پر از ترافیک و استرس بداند.

دکتر ساغری روانشناس، در همین مورد اشاره می‌کند: « شاید الان اوضاع خیلی بهتر شده. در گذشته مردم از این که نشان دهند وقت آزاد دارند و یا دستکم مثلاً برای تفریح به کوه می‌روند هم ابا داشتند.
فرهنگ تعریف شده جامعه این گونه بود که این شیوه زندگی متعلق به مستضعفین نیست. فیلم‌های سینمایی و تلوزیونی هم به این فکر دامن می‌زدند. مردمی که فقط کار می‌کنند و کار می‌کنند و مرفهینی که اسب سواری می‌کنند، بولینگ بازی می‌کنند و اتومبیل رانی می‌روند. در حالی که تفریح کردن جزو مهمترین رها کنندگان ذهن از استرس و فشار های روانی است. چیزی که امروز اکثر مردم ما دچار آن هستند.

با گسترش این نا‌هنجاری اجتماعی، گسترش استرس در آینده می‌تواند به عنوان مهمترین مشکل مردم قلمداد شود و تاثیرش را بر روی صنعت، تولید و کار و خدمات اجتماعی نشان دهد. کافیست بدانیم کاهش امید به زندگی از مهمترین مشکلات دست به گریبان مردم ما است».
اگرچه که این روزها در بین شعار ها، طرح گردش‌گری ارزان، یا ایجاد امکان برای تفریح و ده‌ها پیشنهاد دیگر را می شنویم، اما بعید به نظر می‌آید با نبود ساز و کار مناسب اجرایی شدن آنها را به این زودی شاهد باشیم.