در ایران ما ٢ مشکل اساسی وجود دارد و تا این دو مشکل برطرف نشوند،درگیری، زندان،شکنجه و اعدام ادمه خواهند داشت.
اول اینکه نیروهای غیر مذهبی هنوز خود مانند مذهیون رادیکال و به قول اقای عموئی مترتجع،به مردم سالاری معتقد نیستند.دوم مبارزه با دین و نفی و تمسخر ان به اشکال گوناگون است.
تا زمانی که نیروهای چپی در تمام حرکتهای اجتماعی خود را به اشکال گوناگون در جایگاه رهبری و یا در کنار رهبران غیر چپی قرار می دهند و تلاش در مصادره رهبری جنبشهای اجتماعی دمکراتیک و یا اصلاح طلبی را دارند،مطعن باشید که نتیجه مطلوبی از حرکتهای اجتماعی بدست نخواهد امد.حتی توقع نرمش از نیروهای دولتی متعصب نیز بی مورد است.چون شما دین او و بخش بزرگی از جامعه اش را هدف گرفته اید و می خواهید انرا که همه چیزش است را محو و نابود کنید.لذا شما برنده این جدال نخواهید بود.ضمنا اگر به دلائلی هم موفق به سر نگونی ج.ا.ا. شوید کار خاصی برای مردم ایران نکرده اید.در بهترین شرایط شما رژیمی چون چین و کوبا و غیره را بوجود اورده و خون مردم را بدتر از دولتهای اسلامی گذشته و کنونی به زمین زندان اوین می ریزید.
نصیحت من به ایرانیان مردم دوست این است که به عقاید مذهبی مردم ایران احترام بگذارید و در هر موردی دچار کج فهمی هستند، با احترام و صبوری به انان تذکرات لازم را بدهید و راهنمائی لازم را بنایید.فقط از این طریق می توان مردم را به اصول مردم سالاری و ایجاد جامعه مردم سالار اشنا نمود.
نیروهای چپی و غیر مسلمان حد اکثر ٣٠% از مردم ایران را تشکیل می دهند.لذا دلیلی ندارد که انان به یک جمهوری خلقی و یا صرفا جمهوری، اجبارا تن بدهند.قبول قوائد مردم سالاری توسط ترویج دهندگان ان شرط اول مبارزه برای ایجاد یک جامعه مردم سالار می باشد.موفق باشید

آقای منصور پیری خانقاه، با نظر شما در مورد قدرت طلب بودن و مطلق گرایی (فاشیسم درونی) اغلب نیروهای چپ ایران و جهان موافقم.

این را هم می پذیرم که اگر نظرات مذهبی اکثریت ملت ایران یا هر ملت دیگری در مناقشات سیاسی و اجتماعی نادیده گرفته شود، هیچ رژیمی با هیچ ترفندی (حتی ترویج خوشگذرانی و فساد از نوع آشکار آن مثل دوران پهلوی یا از نوع نیمه-پنهان آن همچون ج.ا) بتواند در این کشور و برای درازمدت باقی بماند.

اما اگر قرار باشد به خاطر رعایت حقوق مادی و معنوی اکثریت مردم کشور (با هر گرایشی که داشته باشند) بقیه، یعنی اقلیتهای مذهبی و فکری و «دیگر اندیش" همچنان در رنج و عذاب باشند، مشکلات کشور نه تنها حل نشده که بغرنج تر نیز خواهد شد.

پرسش دوستانه ای که دارم این است: چرا اینقدر اصرار داریم (بنده، شما یا هر فرد و گروه دیگر) که حتماً یک حکومت و نظام یکپارچه (حتی از نوع دمکراتیک آن) در سراسر کشور برقرار باشد؟

شکر خدا که سرزمین ایران هنوز هم وسیع است و جمعیت آن هم که به نسبت مساحت خیلی اندک. جای سازندگی و آبادانی هم که دارد و حتی منابع کافی و بیش از اندازه برای این کار. (تنها چیزی که ندارد ظاهراً "همت" برای انجام چنین کاری است، یا از آن بدتر، نبودن اجازه برای آن؟) یا شاید هم میل درونی ایرانیان به داشتن یک کشور بزرگ و یکپارچه به هر عنوان و قیمت است که مانع از این کار می شود؟

حتی اگر چنان هم باشد، چرا استان ها و مناطق مجزا (در عین حال به هم پیوسته و از نوع سامانه ای فدراتیو) نداشته باشیم که هر کدام بنا بر سلیقه های فکری و مذهبی گوناگون درست شده و با نظام خاص فرهنگی و اداری و سیاسی و اجتماعی خود در حوزه کوچک یا بزرگ خود هدایت شود به طوری که هر فرد ایرانی بتواند به زیستگاه مورد علاقه خود "کوچ" کرده و در آنجا زندگی کند؟

البته کار آسانی نیست اما ناشدنی هم نیست.

منتهی اشکال کار انحصارگرایان فرصت طلب و همه-چیزخواه در آن است که همیشه برای پاسداری از منافع شخصی یا قومی خود، تاب حکومت های محلی کوچک تر را نیاورده و همیشه به دنبال برپایی امپراطوری های گسترده تحت رهبری "شاه شاهان" یا "رئیس جماهیر" و امثال آن هستند! برای این کار هم هر چیزی از "ملیت و قومیت واحد" گرفته تا ایدئولوژی مذهبی یا کمونیستی و خلقی و خدایی و غیره را بهانه می کنند و اوضاع جهان را به صورتی در می آورند که بشریت در هزاران سال گذشته و پس از پیدایش دولت-شهرهای مقتدر شاهد آن بوده و هست.

در این لحظه شما حتی در کشورهای به اصطلاح دمکراتیک و پیشرفته دنیا نیز از چنان سامانه ای که پیشنهاد کردم برخوردار نیستید و به جز اندکی آزادی های فردی در محدوده خانه و احیاناً تا حدی هم در محل کار و زندگی خود، نمی توانید در سطح گسترده تری از همان آزادی ها بر خوردار باشید با آنکه بسیاری از آنان (همچون آمریکا) زمین و منابع کافی طبیعی و انسانی برای برپایی چنان الگویی را دارند اما این کار را نمی کنند چون ترجیح می دهند از "امپراطوری بزرگ" به هر قیمت که شده (حتی زورگویی و اجحاف و گاه جنایت و نسل کشی چه در داخل و چه در خارج از کشور) پاسداری و نگهداری کنند. و به تنها چیزی هم که اصلاً فکر نمی کنند عمر بسیار کوتاه اغلب چنان امپراطوری هایی در تاریخ است همچون امپراطوری هخامنشی یا ساسانی و حتی دوران خلافت اعراب و ترکان و مغولان و غیره در همین ایران خودمان یا جاهای دیگر! جالب تر آن که حتی این امپراطوری ها را الگوی کار خود قرار داده و خود را با آنان هم هویت می انگارند! (و چرا که نه: هر چه باشد بانیان امپراطوری های امروزی نوادگان بانیان همان امپراطوری های باستانی اند!)

به راستی راه حل چیست، بخصوص که با ازدیاد جمعیت در سراسر جهان، موضوع در حال پیجیده تر شدن هم که هست. درست است که آگاهی نسل جوان در گذار این حوادث خشونت بار و برخوردهای بی رحمانه با ایشان بیشتر شده اما متأسفانه این روندی است تکراری که در جریان آن بیشتر همان جوانان آگاه و بی گناه هستند که از بین می روند در حالیکه حکومت ها حتی اگر تغییر هم کنند به هر حال "حکومت" هستند نه "دولت خدمتگزار" و کاری به جز آزار و ترساندن مردم برای حفظ بقای موجودیت عنیف خود نخواهند داشت. به قول معروف: روز از نو، روزی از نو!

گره هایی که هم اینک این مشکل را به یک گره کور و حتی در سطح جهانی تبدیل کرده آنچنان زیاد است که گاهی تنها راه حل باقی مانده چیزی به نظر نمی رسد جز بریدن طناب در دوسوی گره و به دور انداختن خود گره!

دوست عزیز foxy من فردی کثرت گرا و مردم دوست هستم و نه تنها مردم مسلمان کشورم را دوست دارم،بلکه بودائیان، مسیحیان،یهودیان وکمونیستهای ویتنام و کوبا و روس و امریکا و اروپا و افریقا و اسرالیائی را هم دوست دارم.
در کره زمین باید هر فکر و مکتب و دینی ازاد باشد،مشروط بر اینکه قوانین مردم سالاری واقعی را احترام کند.مردم سالاری مورد نظر من از نوع امریکائی، اروپائی و یا از نوع اسلامی و یا کونیستی سو سیالیستی اش نیست که تبعیض و نژادپرستی در راس قوانینشان قرار دارد.
در یک جامعه زنده باید هر فکری ازاد باشد تا از بهترین فکرها جهت ایجاد بهشتی در کره خاکی استفاده گردد.ضمنا می دانم که یک ایده الیست هستم که طبق شرایط موجود به راه خود ادامه می دهم.
جنبش اصلاح طلب به خاطر اشتاهات فاحش نیروهای سکولار و مخصوصا چپیها به انحراف کشیده شد و احتمال از بین رفتن ان نیز زیاد است.لذا وظیفه نیروهای دمکرات مذهبی و غیر مذهبی است که ضمن برخورد با برادران و رفقای کج فکر و فرصت طلب خود،تلاش بر زنده نگاه داشتن جنبش عدالت خواه و اصلاح طلب بنمایند که این نیروی مردمی مثبت به انفعال و یا کج راهه نروند.ضمنا من کره زمین را وطن خود می دانم و مرزها را اصلا به رسمیت نمی شناسم.هیچ ادمی کره زمین را نخریده و یا درست نکرده است که بتواند مدعی مالکیت ان و یا منطقه ای از ان باشد.حد اکثر ادعای افراد می تواند این باشد که در مقابل پرداخت پول به بیت المال قطعه ای را مالک است.
امیدوارم مطالبم در پاسخ به شما کافی باشد.موفق باشید