درگیری‌های اپوزیسیون ایران با اینترپل

فرنگیس محبی

هفته گذشته عبدالرحمان حاجی احمدی رییس گروه پژاک که به درخواست مقامات قضایی بلژیک در آلمان بازداشت شده بود پس از ۴۸ ساعت آزاد شد.

در گفت‌وگویی با آقای حاجی احمدی از نحوه دستگیری و آزادی او جویا شدم:

دستگیری من مربوط به خود آلمان نبود و دستور از آلمان نیامده بود، حکومت بلژیک بود که از آلمان خواسته بود مرا دستگیر کنند و تحویل بلژیک دهند، آلمان هم در چهارچوب قانون اتحادیه اروپا مجبور به این کار بود. گفتند پلیس و دولت بلژیک از ما خواسته شما را دستگیر کنیم و به بلژیک تحویل دهیم و چون من هموطن آلمانی بودم مرا تحویل بلژیک ندادند و از دولت بلژیک خواستند که اتهامات آقای حاجی احمدی چیست، به ما بگویید تا ببینیم مسئله چیست.

آن اتهاماتی را که دولت بلژیک به آلمان داده بودند برای آلمان قانع کننده نبود و این بود که بلافاصله مرا آزاد کردند.

شما اطلاع دارید که آن اتهامات چه بودند که دولت آلمان را قانع نکرده بودند؟

بله، یک سال، یک سال و نیم قبل من دادگاهی در آلمان داشتم که آن توسط گزارشی از تلویزیون آلمان می‌خواست ثابت کند که پژاک مربوط به پ.ک.ک است و یک قسمت از پ.ک.ک است. اما در دادگاه برنده شدیم و ثابت کردیم که پژاک یک حزب مستقل است و علاقه‌ای به پ.ک.ک ندارد.

عبدالرحمان حاجی احمدی، رییس گروه پژاک که به درخواست مقامات قضایی بلژیک در آلمان بازداشت شده بود

اتهامات همان مدارکی بودند که بعد از ۲ سال و نیم که رد شده بودند، دوباره مطرحشان کردند به همین دلیل نیز این مدارک برای دولت آلمان منتفی بودند.

این درخواستی که دولت بلژیک از آلمان کرده است می‌تواند پذیرش اتهامات وارده از سوی دادگاه‌های جمهوری اسلامی مبنی بر عملیات مسلحانه و تروریستی گروه پژاک باشد؟

معذرت می‌خواهم، ما نه مبارزه‌ی مسلحانه داریم و نه گروه تروریستی هستیم، این ترمینولوژی که جناب‌عالی دارید برای من و هیچ‌کس دیگر قابل قبول نیست. ما در چهارچوب ایران مبارزه‌ی سیاسی می‌کنیم، و به این دلیل که مبارزه‌ی سیاسی می‌کنیم و مبارزه‌ی سیاسی هم در ایران ممکن نیست، پس مجبوریم هر کسی را وارد شبکه می‌کنیم، خودش از خودش دفاع کند.

اگر من بدانم که در تهران، تبریز، اصفهان، شیراز، کردستان، بلوچستان و ... قانونا می‌توانم مبارزه‌ی سیاسی بکنم و هیچ خطری برای من از قبیل بازداشت، زندانی، شکنجه و اعدام وجود ندارد، اسلحه نیاز ندارم. شما بفرمایید بروید تهران و یک جلسه آنجا تشکیل دهید.

البته من تاکید کنم، بنده به هیچ عنوان نگفتم که شما تروریست هستید، من گفتم فکر می‌کنید بلژیک ادعای جمهوری اسلامی را قبول کرده است؟

خیر، باور نمی‌کنم. ممکن است ترکیه تاثیری داشته باشد، من این را دور نمی‌بینم.

از سوی دیگر در چند سال گذشته جمهوری اسلامی ایران با تشکیل پرونده‌های نظامی علیه مخالفین خود در خارج از کشور، دستگیری و استرداد آنها را از طریق پلیس بین‌المللی یا اینترپل خواستار می‌شود که آن سازمان نیز ظاهرا بدون تحقیق کافی در مورد انگیزه‌های جمهوری اسلامی ایران نام این افراد را در فهرست تحت تعقیبی‌ها قرار م‌یدهد و در سراسر جهان پخش می‌کند، چکونگی این امر را از فرامرز دادرس کارشناس امور اطلاعاتی در فرانسه می‌شنویم:

هدف جمهوری اسلامی نوعی مبارزه با مخالفین در خارج از کشور است، مدتی است که جمهوری اسلامی با پرونده‌سازی از یک سو در دادگاه‌های خارجی برای این‌که یک هزینه‌ی سرسام‌آوری را به کسانی که مخالف سیاسی آن هستند تحمیل کند، نمونه‌هایی در آمریکا و اروپا دیده شده است.

فرامرز دادرس، کارشناس امور اطلاعاتی در فرانسه

این‌ها وکلای زبردستی را استخدام می‌کنند و کسانی را به شکایت علیه افرادی وامی‌دارند که با گفتار یا نوشتار خودشان عیله رژیم جمهوری اسلامی افشاگری می‌کنند. هزینه‌ی این دادگاه‌ها بسیار زیاد است و به نوعی می‌خواهند مخالفین را مشغول و درگیر یا خاموش کنند.

کار دیگری هم که تازگی‌ها دارند به آن دامن می‌زنند و راهی قانونی است که کنت تیمرمن نام آن را جهاد حقوقی گذاشته است یعنی یک رزم اسلامی که به وسیله‌ی وکلا و با سوءاستفاده از قوانینی که در کشورهای آزاد و دموکراتیک هست انجام می‌دهد و تازگی‌ها هم نام شماری از ایرانیان را به مرکز پلیس بین‌المللی داده‌اند و همان‌طور که خود شما بهتر می‌دانید یک مقداری از عکس‌ها و مشخصات را در سایت اینترپل گذاشتند.

آقای دادرس، شهرام همایون که تلویزیون کانال ۱ را در لس‌آنجلس می‌گرداند، یکی از کسانی است که اخیرا من عکس و مشخصاتش را در سایت اینترپل به عنوان تحت تعقیب دیدم، ایشان را به چه عنوان به دنبالش هستند؟

ببینید پیش از آن‌که آقای شهرام همایون را روی سایت اینترنتی اینترپل بگذارند، ایرانیان گروه‌های مخالف را مانند کردها و بلوچ‌ها و اعرابی که در خوزستان هستند و جدایی‌خواهان را به اینترپل داده‌اند و آن‌ها هم در سایت اینترنتی خود گذاشته‌اند و تحت تعقیب هستند.

به تازگی این‌ها شروع کرده‌اند به گذاشتن نام مخالفینی که نه چپ هستند و نه جزو اقلیت‌ها هستند و بل‌که می‌توانیم بگوییم دست راستی هستند، مثل آقای امیراحمد همایون که به نام شهرام همایون معروف هستند.

شهرام همایون، مدیر تلویزیون کانال یک در لس‌آنجلس

برای ایشان دادگاهی در شیراز حکمی به عنوان تروریست صادر کرده است. می‌دانید که روش کار پلیس بین‌الملل این است که هر کشوری در پلیس اینترپل نماینده دارد و حدود ۱۸۸ کشور در جهان شناخته شده‌اند، ۹۵ تا از این کشورها عضو اینترپل هستند. به جز هفت کشوری که یکی از آن‌ها کره‌ی شمالی که از دوستان جمهوری اسلامی است و شش جزیره‌ی اقیانوس آرام هست که این‌ها جزو اینترپل نیستند.

آقای شهرام همایون مدیر یک تلویزیونی است که سال‌هاست از طریق میدیایی که دارد با جمهوری اسلامی مبارزه می‌کند، تلویزیون آن پربیننده است و در ایران هم پخش می‌شود.

با این کار ضربه‌ی بسیاری به آقای همایون زدند برای این‌که از سوی دیگر سازمان‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی این نشانه یا لینک سایت اینترنتی اینترپل را برای شرکتی که ایشان از آن ماهواره گرفته بود فرستادند و حتی به بانک او فرستادند و بعضی نهادهای بین‌المللی و نهادهایی که در کشور آمریکا وجود دارد و گفتند ایشان تروریست است.

خطری که برای آقای همایون است این است که در آمریکا شناخته شده است ولی اگر پایش را بیرون بگذارد و مسافرتی انجام دهد، خطر دستگیری وجود دارد. تلویزیون ماهواره‌ای ایشان تا جایی که من آگاه شدم دوباره به سوی ایران روانه می‌شود و ایشان موفق شد از یک شرکت دیگر درخواست ماهواره کند و دوباره چند روز است که دوباره برقرار شده است.

آقای همایون و اشخاصی مانند ایشان چه کاری می‌توانند برای بیرون‌آوردن اسم خود از لیست افراد تحت تعقیب اینترپل انجام دهند؟

این کار بسیار دشوار و کاری حقوقی در سطح جهانی است و یکی از هدف‌های جمهوری اسلامی همین درگیری‌هاست. ایشان باید قانونا وکیلی در آمریکا بگیرند و از راه قانونی اقدام کنند. دفتر مرکزی اینترپل در لیون فرانسه است، فکر می‌کنم خود این مسئله چند سالی طول بکشد.

یک سوالی که این‌جا پیش می‌آید این است که چطور اینترپل به راحتی پرونده‌های ایران را قبول می‌کند وباعث دردسر این افراد که شاید بی‌گناه هم باشند بدون تحقیق کافی می‌شود؟

اینترپل یک سازمان مرکز نگهداری اطلاعات است و سازمان هماهنگی میان پلیس کشورهای عضو است و امکان تحقیق و بررسی در مورد این مسائل در محل وجود ندارد، بنابراین این‌ها به کشورهای عضو اعتماد می‌کنند. متاسفانه جمهوری اسلامی این اخلاق کاری را رعایت نمی‌کند و از این نهاد بین‌المللی که پس از سازمان ملل دومین نهادی بود که پایه‌گذاری شده است، برای سرکوب مخالفانش سو استفاده می‌کند.

فرامرز دادرس: «اینترپل یک سازمان مرکز نگهداری اطلاعات است و سازمان هماهنگی میان پلیس کشورهای عضو است و امکان تحقیق و بررسی در مورد این مسائل در محل وجود ندارد، بنابراین این‌ها به کشورهای عضو اعتماد می‌کنند»

آیا نهادی هست که بتوانند از اینترپل برای گذاشتن عکسشان به عنوان مجرم در سایت اینترپل شکایت کنند؟

نهادی که بخواهد به کار اینترپل رسیدگی کند به آن صورت وجود ندارد ولی اینترپل نمایندهایی در هفت کشور دارد که یکی از آن‌ها در سازمان ملل در نیویورک است و هماهنگی میان اینترپل و سازمان ملل وجود دارد، اصولا مواردی که در کشور دموکراسی پیش می‌آید و آن کسی که نادرست متهم شده است باید وکیل بگیرد و این را از طریق مراجع قضایی پیگیری کند، یکی از اهداف جمهوری اسلامی نیز همین است زیرا در آمریکا گرفتن وکیل و درگیری در مسائل دادگاه و حقوقی گاهی صدها هزار دلار هزینه برمی‌دارد.

به هر حال پلیس بین‌المللی به دنبال افرادی در داخل ایران هم بوده است که مدت‌هاست در کشورهای غربی محکوم شده‌اند، مثل آقای علی فلاحیان که دولت جمهوری اسلامی هم برای تحویل آنان هیچ کاری نمی‌کند، با این شرایط چرا اینترپل همکاری خود را با این دولت ادامه می‌دهد و روی ادعاهای آنان در مورد بعضی از ایرانیان خارج از کشور عمل می‌کند؟

همین مسئله‌ای که شما مطرح کردید، همان‌طوری که جمهوری اسلامی مسائل اخلاقی و قانونی را در اینترپل رعایت نمی‌کند، کشورهای اروپایی هم همین کار را می‌کنند، آقای عبدالرحمان حاجی احمدی را روز چهارم گرفتند و روز هشتم مارس آزاد کردند. بنابراین می‌بینیم این سازمان هم که برای رسیدگی به مسائل جنایی و تروریستی به وجود آمده است به دلیل وجود کشورهای زیاد و مسائل بسیاری که در دهه‌ی پیش در جهان به وجود آمده است مانند مسائل تروریستی و جرم و جنایت این‌ها نمی‌توانند کارهای‌شان را به خوبی پیش ببرند و آن هماهنگی لازم بینشان نیست.

برای نمونه آقای احمد وحیدی چندی پیش در کابینه‌ی دهم آقای احمدی‌نژاد به سمت وزارت دفاع منصوب شد، ایشان از سال ۲۰۰۷ در اینترپل تحت تعقیب است. ایشان تنها نبوده‌اند، آقای علی فلاحیان وزیر سابق اطلاعات، محسن ربانی که یک روحانی است و چند روز پیش گفت دست داشتن ایران در انفجار مرکز یهودیان آرژانتین صحت ندارد، احمدرضا عسکری و محسن رضایی، فرماندهی سابق سپاه پاسداران است.

اطلاع دارید که چه تعداد ایرانی و چه گروه‌های در خارج از کشور، با در خواست جمهوری اسلامی نام‌شان تحت تعقیب اینترپل هست؟

در ماه نوامبر سال ۲۰۰۹ دوازده نفر از اعضای حزب کمونیست کارگری و ۵۰ نفر از اعضای مجاهدین و شمار زیادی بلوچ که بعضی از آن‌ها عضو جندالله هستند، کردها و افرادی که در خوزستان به دلیل انفجارات و مشکلاتی که در خوزستان پیش آمد، هستند.