وبلاگی برای ثبت در تاریخ

نیک‌آهنگ کوثر

با از دست رفتن فضای کار حرفه‏ای برای بسیاری از روزنامه‏نگاران ایرانی، گروهی از ایشان به وبلاگ‏نویسی و «شهروند روزنامه‏نگاری» روی‏ آورده‏اند. از جمله بابک داد که این روزها فراری هم محسوب می‏شود.
بابک داد وبلاگی جدید راه انداخته برای ثبت وقایع اخیر؛ منتهی از زبان شاهدان عینی.

او هم‏چنین درگیر کار سایت حقوق‏دانان جنبش سبز مردم ایران است که با ارائه‏ی پیش‏نویس قانون اساسی آینده‏ی ایران، آن را به بحث می‏گذارد. در همین زمینه با او گفت‌وگوی کوتاهی کرده‌ام.

آقای داد، شما در چند روز اخیر بحث مستند کردن وقایع و تجربیاتی که معترضین دارند را مطرح کرده‏اید و وبلاگی نیز برای این مساله به راه انداخته‏اید. هدف شما از این کار چیست؟

هدف نهایی، ثبت آنچه که مردم ما می‏بینند و تجربه می‏کنند، بدون هیچ فیلتری به عنوان روزنامه‏نگار یا خبرنگار یا سایت خبری است. عیناً تجربه‏های‌شان را بدون حتی ویرایش ادبی، در معرض دید امروز و فردای جامعه گذاشتن.
تا اگر انشاالله این حرکت به نتیجه‏ی مثبت رسید، تمام ما یادمان باشد که حرکت‏مان از کجا شروع شد و اگر این حرکت دچار انحرافاتی شد، باز بدانیم دلیل انحرافات و مشکلات چه بوده است.

به هرحال ثبت تاریخ هیچ‏وقت ضرر نداشته است.

آیا این حرکت به نحوی به راه انداختن روزنامه‏ی «شهروند روزنامه‏نگاری» محسوب نمی‏شود؟

دقیقا به همین نیت؛ اگر چه سعی کردیم این نیت را در عمل پیاده کنیم. البته از شهروندانی که به خیابان می‏روند و باطوم می‏خورند، و با دست خالی به استقبال باطوم می‏روند.

آن‌ها با بدنی نازک و نازنین، به استقبال کتک و ضربه‏های پاسداران و ماموران کودتاچی می‏روند تا اثبات کنند که حق آن‏ها داشتن یک فضای بهتر، یک دولت بهتر و یک حکومت بهتر است.

وقتی می‏روند و دیده‏ها و شنیده‏هایی را می‏آورند، می‏بینید که سرشار از صداقت، حقیقت و امانت‏داری است. بدون هیچ گرایشی که در رسانه‏های خبری معمولا به بعضی از اخبار تزریق می‏شود، دیده‏های خود را بازگو می‏کنند.

این وبلاگ، الان وبلاگ بسیار کوچکی است و انشاالله تبدیل به یک حرکت بزرگ بشود. اما بنایش بر این بوده که همین دیده‏ها را که حقانیت ملت مظلوم ما را بیان می‏کند، ثبت کند و مطمئن هستم که روزی این‏ها سندهای بسیار مؤثری هستند، برای مشاهده‏ی حرکتی که جنبش سبز را به انقلاب سبز تبدیل خواهد کرد.

بابک داد می‌گوید هدف نهایی از راه‌اندازی این وبلاگ این است که آنچه مردم می‏بینند و تجربه می‏کنند، بدون هیچ فیلتری، در معرض دید امروز و فردای جامعه گذاشته شود تا اگر این حرکت به نتیجه‏ی مثبت رسید، تمام ما یادمان باشد که حرکت‏مان از کجا شروع شد

یکی از بحث‏هایی که در روزهای اخیر مطرح شده، بحث کمک به تدوین یک قانون اساسی برای آینده‏ی ایران است. این کار در چه مرحله‏ای است؟

این حرکت حدود دو ماه است که شروع شده و در حین عمل جنبش و جوشندگی‏ای که از بطن جامعه داشت انجام می‏شد و دارد انجام می‏شود، این عمل هم به امید بیشتری راهنمایی می‏کند.

در واقع، مردم با دیدن افق روشنی از آینده‏ی بعد از سرنگونی این نظام غاصب و ظالم، با امید و انگیزه‏ی بیشتری در حرکت‏های اعتراضی شرکت می‏کنند.

چندی پیش با برخی از دوستان صحبت کردیم که بنشینم برای فردای سقوط این نظام که بسیار دست‏یافتنی است، فکری کنیم تا خدای ناکرده تجربه‏های تلخ گذشته تکرار نشود و گروه نورسیده‏ای نیایند و دست‏آورد حرکت مردم را مصادره به مطلوب کنند.

نتیجه‏ی عملی کار این بود که یک پیش‏نویس قانون اساسی تدوین شود. نُرم پیشنهادی بر اساس قوانین موجود و کاملا متعادل دنیا، برای تشکیل یک حکومت مردم سالار و دمکراتیک، بنا شده است. بعضی از بندها و موارد به دلیل بومی کردن این قانون، به آن اضافه شده و در معرض دید مردم، خوانندگان، گذاشته شد تا آن را به عنوان یک کار ایجابی و راه‏گشا، مورد بررسی قرار بدهند.

خوشبختانه سطح سواد امروز مردم ما نسبت به ۳۰ سال پیش بسیار بالاتر است و می‏خواهند با چشم باز به حرکتشان ادامه بدهند.

به همین خاطر، این قطعنامه و در واقع چکیده‏ای از قانون اساسی نوین در معرض دید مردم گذاشته شد.

پیش‏نویس قانون اساسی، یعنی بندهای کاملا مشخص قانونی نیز به عنوان یک پیشنهاد و نه به عنوان حرف آخر، در دسترس خوانندگان گذاشته شده است.

این پیشنهادی است برای این که ما به دنبال حرکت به سمت یک فردای بهتر هستیم، نه به سمت یک انقلاب کور. وقتی مردم این امیدواری را دارند، با انگیزه‏ی بسیار بالاتری در اعتراضات شرکت می‏کنند و انشاالله به نتیجه‏ای مطلوب برای نسل امروز و فردا خواهیم رسید.

محل عرضه و گفت‏وگو در باره‏ی این پیش‏نویس قانون اساسی کجا خواهد بود؟ آیا در رسانه‏ها پخش خواهید کرد یا نه، در شبکه‏های روزنامه‏نگاری و شبکه‏های اجتماعی می‏گذارید که روی آن بحث و نظردهی صورت بگیرد؟

ما متاسفانه برای ارائه‏ی فکر برتر دیدن دنیای آینده، دنیایی که سرشار از قانون‏مندی و حکومت مردم بر سرنوشت خودشان باشد، دچار فقر رسانه‏ای هستیم.

برخی از رسانه‏ها که باید بخشی از نیرو و امکان‏شان را به این امر مهم اختصاص بدهند، درگیر روزمره‏گی‏هایی می‏شوند که البته از آن هم گریزی نیست؛ اخبار روز به روز و با سرعت دارد تولید می‏شود و اتفاقات فراوانی در این مملکت می‏افتد.

اما این مساله نباید ما را از دیدن افق‏های آینده و این که بالاخره بخشی از نیرویمان را صرف بحث برای آینده بکنیم، غافل کند. تا روزی که انشاالله این حرکت‏ها به پیروزی رسید، دچار نداشتن یک برنامه‏ی روشن برای فردا نباشیم.

در حال حاضر، وبلاگ حقوق‏دانان جنبش سبز راه‏اندازی شده. البته یک وبلاگ است و متاسفانه امکانات سایت را ندارد. به این دلیل که کار در این زمینه به طور کامل از طرف چند شهروند مانند من و شما دارد انجام می‏شود و هیچ امکانی برای تقویت رسانه‏ای این کار وجود ندارد.

اما به دلیل ماهیت اجتماعی‏ای که جنبش سبز و انقلاب سبز دارد و شبکه‏های اجتماعی تا به حال کار را پیش برده‏اند، این حرکت در فیس بوک، تویتر و سایت‏های فوروم و گفتمانی که وجود دارد، در حال رشد است و ما به این رشد امیدوار هستیم.

هر چقدر این حرکت رشد کند، مردم امیدوارتر نسبت به آینده‏ای می‏شوند که بعد از دوران تاریک امروز خواهیم داشت.

وي در ادامه از تمام كساني كه دلشان براي فردايي بهتر براي ايران مي‌تپد خواست اصول ساده اين قطعنامه را براي عموم مردم، و خانواده ها توضيح دهند تا حركت منسجمي به سوي فردا داشته باشيم.