زیباکلام: وزرای احمدی‌نژاد، ناپلئونی رأی آوردند

مریم محمدی

تایید هجده وزیر از بیست و یک وزیر پیشنهادی یا عدم رأی اعتماد به سه وزیر؛ کدام‏یک اهمیت بیشتری دارند؟ نتیجه‏ی رأی اعتماد، نمره‏ی مثبتی در کارنامه‏ی احمدی‏نژاد و پیروزی مناسبی در رابطه‏ی پرتنش او با مجلس هشتم محسوب می‏شود؟ یا به‏عکس، عدم موفقیت او را در این مرحله نشان می‏دهد؟ هنوز آغاز تفسیر و تحلیل‏ها است.

این بحث را با دکتر صادق زیباکلام، استاد دانشگاه و تحلیل‏گر سیاسی در تهران، مطرح کرده‏ام:

اگر بخواهیم خیلی کلی به رأی اعتماد نگاه کنیم، نمی‏توانیم آن را برای آقای احمدی‏نژاد، به عنوان یک پیروزی تلقی کنیم.

به چه علت؟

زیرا جدا از این که سه تا از وزرای پیشنهادی رأی نیاوردند (خانم آجرلو برای وزرات رفاه، خانم کشاورز برای آموزش و پرورش و آقای مهندس علی‏آبادی برای وزارت نیرو)، وزرای مهم ایشان، مثل بازرگانی، صنایع و نفت خیلی ناپلئونی رأی آوردند. مثلاً وزیر نفت با چهار پنج رأی توانست رأی اعتماد بیاورد. یا آقای محرابیان، وزیر صنایع با اختلاف ده رأی، توانست رأی اعتماد گرفت.

این میزان آرا نشان می‏دهد که نمی‏توان آن را یک پیروزی برای آقای احمدی‏نژاد بدانیم. البته، برخی از وزرای ایشان، رأی بسیار بالای آورده‏اند؛ وزیر اطلاعات نزدیک به دویست رأی، وزیر اقتصاد ۲۲۴ رأی و وزیر دفاع ۲۲۷ رأی آوردند. اما وزرای اجرایی و مهمی مانند صنایع، بازرگانی، نفت و… با اختلاف خیلی کمی رأی اعتماد کسب کردند.

دکتر صادق زیباکلام

حتا اگر ارزیابی آقای زیبا کلام را در مورد عدم موفقیت آقای احمدی‏نژاد بپذیریم، اما بازهم سطح قبولی وزرای او بیش از آنی بود که در خود مجلس تخمین زده می‏شد. در پایان وقت روز پنج‌شنبه، خبری منتشر شد، مبنی بر این که یکی از وزرا توصیه‏ای از جانب رهبری را برای تایید وزرا، به مجلسیان ارائه کرده است.

اما آقای زیباکلام به دلایل دیگری اشاره می‏کند:

آقای احمدی‏نژاد در سخنان قبل از رأی‏گیری خود ، تقاضا و خواهش و تمنای خیلی زیادی از مجلس کرد و خیلی متواضعانه صحبت کرد و از مجلسیان تقاضا کرد که به همه‏ی بیست و یک نفر رأی بدهند تا مشت محکمی به دهان آمریکا، استکبار و دشمنان ایران زده باشید. رهبر را خوشحال کنید، ملت را خوشحال کنید.

نکته‏ی جالبی هم که گفت این بود که تصمیم گرفته است ماهی یک بار با مجلس جلسه تشکیل بدهد که بعد هم آن را به دو هفته یک بار تقلیل داد که این باز نقطه مقابل برخورد و رفتار تاکنونی آقای احمدی‏نژاد نسبت به مجلس است. چرا که ایشان همیشه نسبت به مجلس خیلی بی‏اعتنا بوده است.

ولی هیچ‏کدام از این‏ها نتوانست مؤثر واقع شود و مجلس حاضر نشد به تقاضای ایشان پاسخ بدهد و به همه‏ی وزرای پیشنهادی ایشان رأی اعتماد بدهد. بنابراین، شاید در بهترین حالت، اگر آن را شکستی برای آقای احمدی‏نژاد هم ندانیم، اما قطعاً نمی‏توان گفت که ایشان در مجلس پیروز شد.

آقای زیباکلام، نظر شما را در مورد کابینه، به طور کلی، به خاطر فرصت کم، نمی‏پرسم. اما به عنوان یک استاد دانشگاه، نظرتان راجع به وزیر علوم، آقای کامران دانشجو چیست؟ همان‏طور که می‏دانید، ایشان در وزرات کشور مسئول برگزاری انتخابات اخیر بود.
در بحث‏‏ بررسی رأی اعتماد به ایشان، یکی از نماینده‏های مخالف اشاره کرد که با توجه به انتخابات اخیر که تبعات نگران کننده‏ای داشته است، قرار دادن مسئول برگزاری این انتخابات در وزارت‏خانه‏ای که با دانشجو و دانشگاه‏یان ارتباط مستقیم دارد، می‏تواند نگرانی‏هایی را ایجاد کند. آیا شما با این برداشت موافق هستید؟

چرا، به نظر من، چنین ملاحظه و دغدغه‏ای می‏تواند مطرح باشد. شاید به این خاطر بود که نزدیک به هشتاد نماینده به ایشان رأی مخالف دادند و حدود بیست و پنج نفر هم رأی ممتنع دادند.

به هرحال، اگر آقای احمدی‏نژاد چهره و شخصیت دیگری که چنین شائبه‏ای در مورد او نباشد را برای وزارت علوم می‏گذاشت، می‏توانست انتخاب بهتری باشد. البته، مشکلاتی که دانشگاه، دانشجویان و اساتید دارند، فراتر از این می‏رود که مثلاً آقای دانشجو وزیر علوم باشد یا نباشد.

عدم رأی اعتماد به دوتن از خانم‏ها، قابل پیش‏بینی بود. فکر می‏کنید، رأی‏ نیاوردن آقای علی‏آبادی، چه مفهومی برای آقای احمدی‏نژاد داشته باشد؟

به تعبیری می‏توان گفت که رأی نیاوردن آقای علی‏آبادی، نوعی شکست شخصی برای آقای احمدی‏نژاد بود. وقتی به لیست بیست وزیر نگاه می‏کنیم، می‏بینیم که آقای علی‏آبادی از بسیاری جهات، به لحاظ شخصی خیلی به آقای احمدی‏نژاد نزدیک بود.

به همین دلیل، آقای احمدی‏نژاد علی‏رغم انتقادات زیاد در ارتباط با معرفی ایشان برای وزارت نیرو، به خاطر این که در سازمان تربیت بدنی خیلی نتوانسته بود موفق شود و کارنامه‏ی درخشان اجرایی داشته باشد، او را برای وزارت نیرو معرفی کرد.

به علاوه، وزارت نیرو، وزارت‏خانه‏ی مهمی است و قطعاً تخصص و تجربیات زیادی را می‏طلبد. ولی آقای احمدی‏نژاد، به دلیل نزدیکی که با آقای علی‏آبادی داشت، علی‏رغم همه‏ی انتقادات، حاضر نشد فرد دیگری را به جای ایشان معرفی کند.

رأی نیاوردن آقای علی‏آبادی، به نظر من، می‏توان گفت که نوعی شکست شخصی برای آقای احمدی‏نژاد بود. چون از میان همه‏ی وزرا، شاید سخنی به اغراق نرود، اگر گفته شود که آقای علی‏آبادی، قطعاً نزدیک‏ترین به آقای احمدی‏نژاد بود.