باراک اوباما: هشت سال جورج بوش کافی است

امید معماریان

«سیاست را فراموش کنید. آمریکا هیچ‌گاه چنین رویدادی را فراموش نخواهد کرد. رویدادی کاملا آمریکایی!»


این‌ها حرف‌هایی است که تحلیل‌گران تلویزویونی آمریکا چند دقیقه پس ازسخنرانی باراک اوباما گفتند. تحلیل‌گرانی که مانند بسیاری دیگر، مسحور حضور ۸۵ هزار نفر حاضرین در استادیوم بودند که همراه با میلیون‌ها نفر درسراسر آمریکا بخشی از نوعی جنبش پرهیجان سیاسی را تشکیل می‌دهند.

سخنرانی اوباما درست درچهل وپنجمین سالگرد سخنرانی مشهور مارتین لوترکینگ انجام شد که در آن جمله معروف «من رویایی دارم»، را گفت. این مراسم قبول کردن نامزدی حزب دموکرات، از زمان جان اف کندی درسال ۱۹۶۴ تا کنون، عظیم‌ترین اجتماع برای سخنرانی یک سیاستمدار به شمارمی‌رود.

این سخنرانی نشان داد چه اتفاقاتی تا ماه نوامبر در پیش است. اوباما دراین سخنرانی محتوای آنچه ازتغییر مدنظر دارد را بیان کرد، به شدیدترین وجه ممکن ـ و برخلاف انتظارات ـ به جان مک‌کین وجمهوری‌خواهان حمله کرد و سیاست‌های هشت سال گذشته‌ی آنان را مورد انتقاد قرار داد و گفت: هشت سال حضور جمهوری‌خواهان در کاخ سفید کافی است.

اوباما همچنین به تک‌تک حملات جمهوری‌خواهان که طی هفته‌های گذشته علیه او مطرح شده بود، ازجمله (کمبود) وطن‌پرستی وتجربه درسیاست خارجی و این‌که رفتاری مانند ستارگان هالیوود (سلبریتی‌ها) دارد پاسخ داد.

او که همواره مورد انتقاد بوده که منظور خود را از «تغییر» که شاه‌بیت کمپین او بوده بیان نمی‌کند، به میلیون‌ها نفری که شاهد سخنرانی او بودند توضیح داد منظورش از «تغییر» چیست و سپس درباره نظراتش درمورد مالیات، آموزش، انرژی و سیاست خارجی توضیح داد.

اوباما دو بار به نام ایران در سخنرانی خود اشاره کرد؛ یک‌بار وقتی که می‌خواست به سیاست‌های اشتباه مک‌کین اشاره کند که گفت: نمی‌توان برای حمایت از اسراییل و مهار ایران تنها در واشنگتن به تندی سخن گفت. دیگر آن‌که گفت: از دیپلماسی مستقیم و سختگیرانه استفاده خواهد کرد تا مانع دستیابی ایران به سلاح اتمی شود.

سخنان اوباما که با تشویق و ابراز احساسات فراوان حاضرین همراه بود، به‌نظر بسیاری از کارشناسان دموکرات و جمهوری‌خواه بهترین سخنرانی اوباما طی نزدیک به دو سالی است که از آغاز کمپین وی می‌گذرد.

او گفت: «اجرای برنامه‌هایش هزینه در بردارد و علاوه برآن آمریکایی‌ها هم باید خودشان مسئولیت بخشی از این تغییرات را بپذیرند.» مسئولیت فردی و جمعی دو موضوعی بود که او به عنوان محور تغییرات خود از آنها یاد کرد.

بسیاری ازدموکرات‌ها معتقدند که اوباما باید از جمهوری‌خواهان و جان ‌مک‌کین بیشتر انتقاد کند و نسبت به او سخت گیرتر باشد و اشتباه جان کری را در سال ۲۰۰۴ تکرار نکند.

جان کری، کاندیدای دموکرات‌ها درسال ۲۰۰۴، در برابرحملات جمهوری‌خواهان واکنش کندی داشت و به‌همین دلیل حملات تخریبی جمهوری‌خواهان صدمه زیادی به او زد.

اوباما، مک‌کین را تا جایی که می‌شد با کلمات تند خود نواخت. او گفت: «نه این‌که مک‌کین نخواهد به مسائل و مشکلات آمریکا توجه کند، مساله این است که او اصلا این مسائل را درک نمی‌کند و متوجه آنها نیست.»

سخنان وی وقتی به اوج خود رسید که خطاب به آمریکاییان گفت: «هشت سال جورج بوش کافی است.» او شاه‌بیت کمپین خود را که طی ماه‌های آینده هم آن‌را خواهیم شنید تکرار کرد که همان مقایسه بوش و مک کین بود. اوباما اشاره کرد ۹۰ درصد تصمیمات جان مک‌کین همخوان با سیاست‌های بوش بوده است.

پیش از اوباما، ال‌گور، معاون بیل کلینتون و کاندیدای ریاست جمهوری سال ،۲۰۰۰ که به تعبیری انتخابات برده را واگذار گرد، به سخنرانی پرداخت. اهمیت سخنرانی ال‌گور از این جهت است که گمان می‌رود او بتواند رای‌های مستقل را که تقریبا یک پنجم رای دهندگان را به خود اختصاص می‌دهند به‌سوی اوباما جلب کند.

طی روزهای گذشته بحث‌های زیادی درباره برگزاری سخنرانی اوباما در استادیوم اینوسکو با بیش از ۷۰ هزار نفر تماشاگر مطرح شده بود. برخی این‌کار را اسراف و هدر دادن پول و انرژی نامیده‌ بودند. برخی دیگر بر این اعتقاد بودند که این‌کار برای ارتباط اوباما با تعداد کثیری از هوادارانش و برانگیختن شور و شوق آن‌ها خیلی موثراست.

ده‌ها هزار نفر که از حدود ۸ ساعت پیش از آغاز سخنرانی راهی استادیوم شده بودند، مشکلاتی از پیدا کردن محل پارکینک و ایستادن در صفوف طولانی گرفته، تا تحمل ساعت‌ها نشستن زیر آفتاب را به جان خریدند تا سخنان دو تن از محبوب‌ترین چهره‌های سیاسی در آمریکا را از نزدیک تماشا کنند.

شاید بتوانید تصور کنید در چنین شرایطی تدابیر امنیتی از چه ویژگی‌هایی برخودار است. برخی ازنزدیکان اوباما به او خاطرنشان کرده بودند که برگزاری سخنرانی در یک استادیوم هشتاد هزارنفری ریسک محسوب می‌شود.

او در ایالتی این سخنرانی را برگزار کرد که جمهوری‌خواهان اقبال بیشتری دارند اما طی روزهای گذشته مردم برای تهیه بلیط سخنرانی و حضور دراین جلسه بی‌تابی خاصی از خود نشان داده بودند.

آیا این نشانه خوبی برای اوباماست؟ بسیاری می‌گویند: اوباما ریسک‌پذیر است و این ویژگی برجسته‌ای برای اوست. مراسم دیشب عملا نشان داد که تصمیم او درست بوده و این کار تاثیر مناسب خود را خواهد گذاشت.

دکور پشت صحنه، جایی که اوباما سخنرانی کرد قرار بود بنای یادبود لینکلن را به یاد بیاورد. اما کمپین جان مک‌کین طرح صحنه سخنرانی را به «معبد اوباما» تشبیه کرد. این طعنه با ویدیوهای تبلیغاتی جمهوری‌خواهان هماهنگ بود که در آن‌ها تلاش شده است سخنرانی‌های شوق‌انگیز اوباما را با فیلم ده فرمان مقایسه کند.

محور اصلی این تبلیغات این است که بگویند اوباما در دسترس نیست یا به عبارت دیگر از مردم عادی فاصله دارد. اما به اعتقاد بسیاری تاکید بر آبراهام لینکلن به عنوان یکی از محبوب‌ترین رییس جمهوری‌های آمریکا، تاکید بر این نکته است که برای رهبری، باید قلب‌ها را همراه کرد، و این کاری است که باراک اوباما انجام داده است.

اهمیت سازماندهی چنین رویدادی وقتی بیشتر مشخص می‌شود که آن را در ظرف بزرگتری بیینیم، یعنی‌ دورخیز دموکرات‌ها برای سازماندهی مردم در ایالت‌هایی که به‌صورت سنتی جمهوری‌خواهان رای بیشتری می‌آورند.

اوباما و دموکرات‌ها نمی‌خواهند اشتباهات دموکرات‌های دیگر درسال‌های گذاشته را تکرار کنند، و در نتیجه برخلاف دوره‌های قبل به سازماندهی نیروهای خود در ایالت‌هایی که با جمهوری‌خواهان رقابت نزدیک و سرسختانه‌ای دارند خواهند پرداخت.

حضور در «دنور» و چنین جمعیتی را به استادیوم کشاندن، عملا نشان‌دهنده سازمان‌دهی بسیار جدی‌ای است که با اشتیاقی که درمیان هواداران دموکرات وجود دارد، احتمالا طی ماه‌های آینده و تا روز انتخابات نیز ادامه خواهد داشت.

جالب آن‌که جان مک‌کین هم اکنون برای گردهمایی آتی جمهوری‌خواهان، با مشکل جمع کردن ده‌هزار نفر مواجه است. اعضای کمپین مک‌کین تلاش می‌کنند اتوبوس به اتوبوس جمهوری‌خواهان را از شهرهای مختلف برای حضور درگردهمایی‌شان بسیج کنند.

یکی از ویژگی‌های باراک اوباما این است که درحالی رهبری حزب دموکرات را به عهده می‌گیرد که تا کنون هیچ عنوان انتصابی‌ای نداشته و همه آن‌چه که دیشب برای او فراهم شد با تلاش خودش به‌دست آمده است.

درحاشیه آن‌که: دربیرون از استادیوم صدها نفر به فروش اقلام انتخاباتی مشغول بودند. ازجمله: تی شرتی بود که روی آن علاوه برعکسی از اوباما و استادیوم نوشته شده بود «من آن‌روز اینجا بودم» و دیگر آن‌که درشهرهای مختلف آمریکا تلویزیون‌هایی درمکان‌های عمومی قرارداده شده بود تا مردم بتوانند این رویداد مهم را با درکنار هم تجربه کنند.