داستانهای سرخپوستی در باره توطئه هلندی-آمريکايی

ويلکو دو يونگه

به دنبال انتشار مطلبی در روزنامه هلندی ان آر سی به قلم توماس اردبرينک خبرنگار آن روزنامه در تهران، چند روز بعد مطلب تازه ای منتشر شد که محتوای نوشتار نماینده آن رسانه در تهران را («در ايران بهتر است پشت صحنه کار کنيد») تکرار می کرد اما بر خلاف آن مطلب که عمدتا به پروژه های مربوط به حقوق زنان در ايران می پرداخت اين مقاله مشخصا رابطه پرس نو و راديو زمانه را هدف گرفته بود و مدعی می شد که اين فعاليت نيز افراد را در ايران به خطر انداخته است. "ویلکو دو یونگه" مدیر نهاد غيردولتی Press Now مطلب کوتاهی در پاسخ برای همان روزنامه نوشته است که برگردان آن را در زیر می خوانید - زمانه
------------------------------------------

در مقاله ای که روز 31 ماه می با عنوان "یاری ناخوشایند" منتشر شده بدون ارائه مدرک متقن و پذیرش پذیر، ادعا شده است که پخش برنامه از رادیو زمانه و آموزش روزنامه نگاران بوسیله بنیاد "پرس نو" کوشندگان حقوق بشر در ایران را در معرض مخاطره قرار داده است. چنین نتیجه گیری از ترسیم ارتباط بین رخدادها در جامعه پیچیده ایران، تحقیقا درست به نظر نمی آید.

اين درست است که اخیرا بازداشتهايی – بویژه در مورد کوشندگان ایرانی/امریکايی – صورت گرفته است لیکن فرضیه عنوان شده که تا رسیدن به مرز حدس و خیال پیش رفته، در ایجاد ارتباط بین دو طرح متفاوت موفق نبوده است. همه چیز گواهی می دهد که موج دستگیریها، برخاسته از ٧٥ میلیون دلاری است که کنگره امریکا برای دموکراتیزه کردن ایران اختصاص داده است. این مساله در رسانه های "اولترا محافظه کاران" ایران، به نادرستی با طرح حمایت هلند از رسانه ها – تنها به دلیل کمک هلند به یک نهاد امریکايی – مرتبط دانسته شده است.

ما به روشنی می دانیم که همه کسانی که با دو طرح آشنا هستند – از جمله کارکنان و کارگزاران رادیو زمانه و شرکت کنندگان در کارگاه آموزشی در تهران - هیچگونه ارتباطی با بازداشتها و یا مجازاتهای اخیر ندارند. همچنین بر ما پوشیده نیست که شرکت کنندگان در کارگاه آموزشی تهران، از ما خواسته و می خواهند که فعالیت کارگاه آموزشی تهران ادامه یابد. این نکته را "يودیت نورینک" و "فروکیه سانتینگ" مربیان کارگاه در (نقدی بر مطلب آقای اردبرينک در همین) روزنامه مورد تائید و تاکید قرار داده اند.

افزون بر آن ما از مقامات ایرانی هم مجوز و هم روادید برای کار خود دریافت کرده ایم. در گفتگو با همان مقامات، آنها همواره باور خود را دائر بر تائید فعالیت ما در چارچوب وظائف حرفه ای و روزنامه نگاری – ونه به عنوان رسانه اپوزیسیون در تبعید - اعلام کرده اند. بدین ترتیب، به روشنی می توان دید که فعالیت ما آنگونه که در آن نوشتار آمده "اقدام برای زوال رژیم" نیست.

هدف موسسه ما تغییر رژیم در ایران نیست بلکه تنها گسترش فضای آزاد رسانه ای و بالا بردن کیفیت روزنامه نگاری است. در این راه ما کوشش می کنیم که شفاف عمل کنیم. این بدان معنا است که ما همواره کوشش می کنیم در گفتگو با مقامات ایرانی آنها را از انگیزه ها، فعالیتها و منابع مالی خود مطلع کنیم. همانگونه که خانم شیرین عبادی برنده نوبل صلح در هرالد تریبيون نوشته است "پنهانکاری در ایران که در صحنه آن تندروها و اصلاح طلیان به نبرد قدرت مشغولند، نتیجه مثبت به بار نمی آورد".

در رسانه های متعلق به اولترا محافظه کاران ایران می توان سخیف ترین مطالب را مشاهده کرد. بنیاد "پرس نو" نیز از این مقال دور نمانده است. آنها گفتند که ما در پشت پرده ماجرای کاریکاتورهای حضرت محمد بوده ایم و یا اینکه خود من را به عنوان یکی از چهره های مرکزی سازمانهای اطلاعاتی هلند معرفی کردند.

ما همواره کوشش می کنیم در مذاکرات خود با مقامات ایرانی، این اطلاعات مخدوش را تصحيح کنیم و برای آنها روشن کنیم که بنیاد "پرس نو" نیز چون سایر سازمانهايی که در طرحهای توسعه فعالیت می کنند، مستقل و به دولت ناوابسته است. تغذیه از منابع مالی دولت نیز یکی دستاوردهای جامعه ما است که باید بدان ارج نهیم و از آن دفاع کنیم. امری که به نظر مفید و منطقی می رسد آن است که نمایندگان پارلمان و دولت ما به تهران رفته و ضمن توضیح انگیزه پشتیبانی از رسانه ها، آنها را توجیه کرده کوشش کنند که طرحهای مورد حمایت هلند با شفافیت تشریح شود.

بدین ترتیب می توان به نحو موثر به داستانهای سرخپوست-گونه ای که در باره " توطئه هلندی-امریکايی برعلیه ایران" ساخته و پرداخته شده است خاتمه داد و توهمی را که بخشی از آن ریشه در مطالب پاره ای رسانه های ایرانی دارد از اذهان زدود.

در همين زمينه:
زمانه رسانه است نه حزب
شترسواری مدنی دولا دولا نمی شود
در ایران بهتر است پشت صحنه کار کنید