خشم بر سر معامله‌ی رسانه‌ای ملوان‌های زندانی در ايران

ملوانان داستان‌شان را به قيمت ۱00 هزار پوند می‌فروشند

ويل وودوارد و متيو تيلور
دوشنبه ۹ آوريل ۲00۷
گاردين

ديشب پس از اين‌که وزارت دفاع تصميم گرفت به ۱۵ ملوان و تفنگدار دريايی که در ايران زندانی بودند اجازه دهد که داستان‌‌شان را به رسانه‌ها بفروشند، وزارت دفاع و نيروی دريايی سلطنتی بريتانيا متهم به تضعيف نام و آبروی نيروهای مسلح بريتانيا شد.

حرکت نيروی دريايی برای تعليق مقررات معمول‌اش به علت «علاقه‌ی استثنايی رسانه‌ها» و با توافق وزير دفاع، دز براون، توسط سياست‌مداران اپوزيسيون، افسران سابق و خانواده‌های پرسنل درگذشته‌ی نيروی دريايی محکوم شد.

فی ترنی، تنها خدمه‌ی زن در ميان اين ملوان‌ها قراردادی مشترک با روزنامه‌ی سان و برنامه‌ی امشب آی‌تی‌وی با ترِه‌وِر مک‌دانلد به قيمت نزديک ۱00 هزار پوند بسته است.

اما در میان شکايت‌ها عليه اين تصميم، بيم‌هايی نيز وجود دارد که اين کار باعث بی‌ارزش کردن کار ساير سربازان در نيروی دريايی می‌شود و يک پيروزی تبليغاتی را در اختيار ايران می‌گذارد.

منتقدان گفته‌اند که اين حرکت، حرکتی سياسی بوده است، اما وزارت دفاع مدعی است که پيش از اين مبالغ کلانی به خانواده‌های ملوانان پيشنهاد شده است و وزارت دفاع با صدور اجازه‌ی سخن گفتن به اسرای سابق نوعی کنترل بر ماجرا به دست می‌آورد. اين اطلاعيه همچنين باعث کاهش همدردی با اين ۱۵ ملوان می‌شود که به خاطر واکنش‌ها در بريتانيا پس از ظاهر شدن‌شان در تلويزيون در تهران و اعتراف به ورود به آب‌های ايران عصبی بودند. ملوانان هنگام بازگشت اعتراف‌های خود را پس گرفتند.

سرهنگ تيم کالينز که فرماندهی گردان اول هنگ سلطنتی ايرلند در عراق را به عهده داشت گفت: «اين پرده از ماجرا باعث بی‌آبرويی نيروهای مسلح بريتانيا است نتيجه‌ی بی‌عرضگی در بالاست». او اين وضعيت را با بازداشت ۱۱ نفر از اعضای هنگ سلطنتی ايرلند در سيرا لئون مقايسه کرد و گفت: «اين افراد گروگان بودند و واقعاً احتمال داشت که پيش از اين‌که نهايتاً به دست نيروهای ويژه‌ی هوايی (SAS) نجات پيدا کنند، به دست گروگان‌گيران کشته شوند. بعد از اين ماجرا صدای هيچ کدام‌شان در نيامد، نه گفت‌وگويی و نه يقيناً صحبتی از پول در ميان بود.»

مايک اَستون، که پسر سی ساله‌اش، راسل استون، يکی از شش نفر پليسی بود که در ماه ژوئن ۲00۳ در عراق به دست عده‌ای از اراذل در مجار الکبير کشته شدند، گفته است که از موضع وزارت دفاع «عميقاً متحير» شده است: «من فکر می‌کنم فروختن داستان‌ام در واقع خاطره‌ی پسرم را لکه‌دار می‌کند.»

خانم ترنی که حقوق‌اش به عنوان يک دريابان ارشد بين ۲۳۵۳۵ پوند تا ۲۹۵۷۶ پوند در سال ثبت شده است، پيش از پخش تصاوير امشب توسط سر ترِه‌ور مک‌دانلد مصاحبه شده است.

خانم ترنی يک از پرسنلی بود که در کنفرانس مطبوعاتی مشترک که توسط شش نفر از خدمه در روز جمعه برگزار شد، غايب بود و آن روز قراردادی با سان و تلويزيون آی‌تی‌وی امضاء کرد.

ويليام هيگ، وزير خارجه‌ی سايه، در برنامه‌ی خبری زنده‌ی اسکای نيوز گفت: «اگر قرار باشد هر وقت مردم در شرايط دشواری قرار بگيرند اجازه پيدا کنند به اين سرعت پس از آن داستانِ خود را بفروشند، فکر می‌کند به سرعت عزت و احترام نيروهای مسلح را از دست خواهيم داد.»

سر منزيس کمپبل، رهبر حزب ليبرال دموکرات، به برنامه‌ی خبری بی‌بی‌سی ۲۴ ساعته گفت: «من بسيار نگران‌ام که آن دولت‌هايی که پشت صحنه تلاش داشتند تا پرسنل ما را به خانه برگردانند چه فکر خواهند کرد. و البته احساسات کاملاً قابل درک خانواده‌هايی را داريم که فرزندان‌شان در عراق جان خود را از دست داده‌اند که چرا بايد افرادی که زنده مانده‌اند – بی هيچ تعارفی – به اين شيوه از آن سود ببرند.»

وزارت دفاع گفته است: «پرسنل خدمت بايد پيش از گفت‌وگو با رسانه‌ها از سلسله‌ی فرماندهی کسب اجازه کنند. مقررات ملکه برای نيروی دريايی سلطنتی به پرسنل خدمت اجازه می‌دهد که مبالغی را که به خاطر پخش تلويزيونی/راديويی، سخنرانی يا نوشتن مطلب برای انتشار تحت شرايط خاص دريافت می‌کنند، برای خود نگه دارند.»

--------------------------------
اصل مقاله: Anger over Iran hostages' media deals

نظرهای خوانندگان

فکر نکنم نظامیان در زمان خدمت اجازه فروش خاطرات شان را داشته باشند.

-- امیر ، Apr 9, 2007 در ساعت 01:54 PM