| رادیو زمانه > خارج از سیاست > اروپا > برنده‌ی "افتخاری" انتخابات رياست جمهوری فرانسه | ||
برنده‌ی "افتخاری" انتخابات رياست جمهوری فرانسهhesam.kasravi@yahoo.comحسام کسروی روز يکشنبه يازده فوريه، سگولن رويال "پروژه"ی حزب سوسيالیست فرانسه را در برابر رسانه‌های همگانی اعلام خواهد کرد که شامل جزئيات برنامه‌ها و اهداف او برای اداره کشور، در صورت برنده شدن در انتخابات رياست‌جمهوری‌ست و هم مسلکان و طرفدارانش اميد دارند که با اعلام يک برنامه‌ی شسته رفته و منسجم بتوانند سقوط چند درصدی محبوبیت او را در هفته‌های اخير جبران کنند. آخرين نظرسنجی‌های به عمل آمده حاکی از اختلاف پنج، شش درصدی مهم‌ترين کانديدای جناح چپ فرانسه نسبت به رقيب راست‌گرای او، نيکلا سارکوزی‌ست. اگرچه که بعضی صاحب‌نظران اين عقب‌ماندگی را عمدتاً ناشی از اظهار نظرهای نه چندان حساب‌شده‌ی خانم رويال در مورد مسائل مربوط به سياست خارجی می‌دانند اما نگاهی به گذشته نشان می‌دهد که اصولاً در فاصله‌ی کمتر از سه ماه به تاریخ برگزاری انتخابات، به نتايج اين نظرسنجی‌ها نباید چندان بها داد. در انتخابات 1995 در همين فاصله‌ي زمانی سنجش افکار عمومی ژاک شيراک را نفر چهارم، و در انتخابات 2002 ژان ماری لوپن رهبر راست افراطی فرانسه را در همين مکان نشان می‌داد در حالي که شيراک انتخابات سال 95 را برد و نتيجه‌ی شگفت‌انگيز دور نخست رای‌گيری سال 2002 هم هنوز در اذهان زنده است. فرانسوی ها در انتظارند. صرف‌نظر از اعضای رسمی احزاب و هواداران سفت و سخت‌شان، طبیعتاً بخش بزرگی از افکار عمومی هنوز ميان کم و بیش دو انتخاب مردد است. ادامه‌ی سياست‌های دولتی راستگرا، اما اين بار به روايت سارکوزی که جوان‌گرائی، سنت‌شکني، خصوصی‌سازی بيشتر و تشديد ضوابط و قوانين جلوگيری از مهاجرت خارجيان و تقويت دستگاه‌های امنيتی و انتظامی را وعده می‌دهد و يا بازگشت به سياست‌های دوران ليونل ژوسپن، برنامه‌های حمايتی اجتماعی و…که سگولن رويال آن را نمايندگی می‌کند. سِگو يا سارکو؟ سرخ يا آبی؟ هم سارکوزی و هم رويال هر دو مايلند به عنوان پديده‌ای جديد و سمبل نوآوری و صراحت و قاطعيت و سنت‌شکنی شناخته شوند اما کم نيستند کسانی که می‌گويند در هر صورت اين هر دو، نماينده‌ی ساختارسياسی کهنه و پرنقص جمهوری پنجم هستند و ريشه و خاستگاه‌شان همان "راست" و "چپ" سنتی‌ست که در طول دهه‌های گذشته به کرات امتحان خود را پس داده است و "هوای تازه" و نسيم تغيير و تحولات اساسی را در "مرد سوم" نظرسنجی‌ها می‌جويند. آيا اين مرد سوم ژان ماری لوپن رهبر 78 ساله‌ی جبهه‌ی ملی‌ست؟ که در غوغای سال 2002 سوار بر موج "عدم امنيت" و "مهاجرت بي‌رويه" که راست‌ها برای ضربه زدن به دولت وقت آفريدند، ژوسپن سوسياليست را هم پشت سر گذاشت. و يا "فرانسوا بايرو"، رهبر سومين حزب پارلمان (UDF) است؟ که بيش از پيش بر "مرکزيت" خود تاکيد می‌کند و اينکه قادر است دولتی مرکب از عناصر نزديک به هردو جناح تشکيل دهد را نقطه‌ی قوت خود به شمار می‌آورد ولی از کاريزما و محبوبیت شخصی محروم است. اما از اين چهار "ابرنامزد" که بگذريم اين انتخابات يک "برنده‌ی افتخاری" نيز دارد که پيشاپیش مهر تاييد و پشتيبانی تمامی جناح‌ها را بر کارنامه‌ی خود ثبت کرده است: "اولو" که کارش را از عکاسی و خبرنگاری آغاز کرده اکنون از محبوب‌ترين چهره‌ها نزد فرانسويان است که فراخوان‌هايش برای نجات محيط زيست و تلاشش برای آشنا ساختن هرچه بيشتر توده‌ی مردم با طبیعت و اعلام خطرهايش در برابر افزایش آلودگی‌های گوناگون و انقراض نسل جانوران و گياهان و همچنين پخش گسترده‌ی تلويزيونی سفرنامه‌های مصورش به اقصي نقاط جهان، آن چنان اعتباری به او بخشيده که وقتی يکی دو ماه پیش اولين شايعات مبنی بر احتمال نامزدی وی برای انتخابات رياست جمهوری فرانسه در گوشه و کنار رسانه‌های عمومی منتشر شد، پست مشاور "محيط زيست" ناگهان در ستاد انتخاباتی هر يک از احزاب اهميت ويژه‌ای يافت و هنگامی که نظرسنجی‌ها نشان داد که وی در همين ابتدا به سهولت "لوپن" و "بايرو" را پشت سر خواهد گذاشت، "نجات محیط زيست" در موضع‌گيری‌های سیاسی و بیانيه‌ها و برنامه‌های تمامی جناح‌ها به رده‌ی اول اهميت صعود کرد. اما انصراف "اولو" از نامزدی انتخابات که سه هفته‌ی پيش اعلام شد آرامش را به دفاتر احزاب بازگرداند. اگرچه "اولو" اين انصراف را به پذيرش و امضای "عهدنامه‌ی اکولوژیک" توسط کانديداهای مطرح مشروط نمود ليکن در اين زمينه ظاهراً هيچ مشکلی وجود نداشت و حتی می‌توان گفت که نامزدها برای امضاء هرچه زودتر اين منشور زيست محیطی که توسط خود "اولو" تهيه و ارائه شده بود از هم پيشی می‌جستند. چرا که به اين ترتيب نه تنها با اين تاييد، تعهد جدی و خلل‌ناپذيرشان را به حفظ و نجات طبیعت به عنوان يکی از دل‌نگرانی‌های رای‌دهنده‌گان به نمایش می‌گذاشتند بلکه از مشکلات ناشی از حضور يک کانديدای بالقوه پرقدرت که می‌توانست تمامی محاسبات و بده بستان‌های سیاسی را برهم زند اجتناب می‌کردند. به اين ترتيب آيا نبايد نيکلا اولو، فعال محيط زيست را پيشاپيش "برنده‌ی افتخاری" انتخابات رياست جمهوری فرانسه دانست؟ سايت رسمی pacte écologique (که در همان صفحه اول آن پيام کوتاه ويدئویی از نيکلا اولو وجود دارد) ويدئوی مراسم امضای عهدنامه اکولوژيک توسط 10 کانديدا از جمله سارکوزی، رويال، بايرو... را اينجا ببينيد سايت رسمی بنياد Ushuaia سايت رسمی بنياد نيکلا اولو نيکلا اولو در ويکی پديا
 |
||