قدرت، محركي سكسي براي سياست‌مداران

سامان ایرانی

به تازگي كتابي در فرانسه با نام «سكس‌هاي سياسي» منتشر شده كه با پرده‌برداري از زندگي خصوصي شخصيت‌هاي سياسي تلاش مي‌كند به تابوي سكس در روابط سياسي دولت‌مردان اين كشور بپردازد.

طرح روی جلد کتاب سکس‌های سیاسی که در فرانسه منتشر شده است

اين كتاب كه توسط دو روزنامه‌نگار به نام‌هاي «كريستف دوبوا» و «كريستف دولوار» نوشته شده، درحالي‌ منتشر مي‌شود كه تنها هشت ماه به انتخابات رياست جمهوري فرانسه باقي مانده است و به نظر مي‌رسد هدف اصلي نويسندگان «سكس‌هاي سياسي» به نمايش گذاردن رياكاري‌هاي زندگي سياسي دولت‌مردان فرانسه است.

كريستف دوبوا مي‌گويد: «سياست‌مردان زندگي‌شان را به گونه‌اي تصوير مي‌كنند كه اصلا با واقعيت همخواني ندارد. بنابراين زندگي آن‌ها زمينه خوبي براي پژوهش است و در اين ميان سكس، تابويي است كه با پيچيدگي‌هاي سياسي زندگي سياست‌مردان تنيده شده است.»

دو نويسنده «سكس‌هاي سياسي» براي نوشتن اين كتاب تقريبا با ۲۰۰ شخصيت ملاقات كرده‌اند، اما آن‌ها هيچ‌گاه اجازه نيافتند كه با «والري ژيسكار دستينگ» مصاحبه كنند و همچنين به دلايلي نخواستند كه با «ژاك شيراك» قرار ملاقاتي بگذارند.

اين كتاب به خوبي به بررسي عواملي مي‌پردازد كه سياست‌مردان را به سوي زنان مي‌كشاند. در ميان اين عوامل، قدرت، خود به عنوان «محركي جنسي» عنوان مي‌شود. دربخشي از اين كتاب آمده است كه «دولت‌مردان، مدت‌هاست كه ميل جنسي‌شان را نيمه برافراشته نگه‌ داشته‌اند.»

گاهي سياست، طبع جنسي سياسيون را مثل پادشاهان مي‌كند. كريستف دوبوا مي‌گويد: «از نظر بعضي از سياست‌مردان داشتن زن‌هاي زياد نماد قدرت است.» وي مي‌افزايد: «در حقيقت تمايلات احساسي سياست‌مرداني چون والري ژيسكار دستن، فرانسوا ميتران يا ژاك شيراك تمام ناشدني است.»

نويسندگان «سكس‌هاي سياسي» در اين كتاب از يك راز زندگي فرانسوا ميتران پرده ‌برمي‌دارند؛ ميتران با زني جوان كه به نظر مي‌رسد عشقي افلاطوني نيز ميان آن‌ها برقرار بود، به مدت۲۰ سال مخفيانه و به طور متناوب ملاقات مي‌كرده است.

كريستف دوبوا اظهار مي‌كند: «بي‌وفايي‌هاي ژاك شيراك نيز در كتابي كه همسرش در سال ۲۰۰۲ منتشر كرد، به اطلاع عموم رسيده است.»
قصه از اين قرار است كه شيراك در دهه ۹۰ كه در آن زمان شهردار پاريس بود به سفرهاي مشكوكي مي‌رفت كه در تمام آن سفرها يك زن روزنامه‌نگار او را همراهي مي‌كرده است. بعدها مشخص شد كه شيراك با آن زن رابطه داشته است.

اين كتاب همچنين بيان مي‌كند كه چگونه سياست‌مردان از رازهاي سكسي يكديگر در عرصه رقابت سياسي به نفع خود سود مي‌جستند و مي‌جويند. در «سكس‌هاي سياسي» آمده است كه در زمان انتخابات رياست جمهوري ۱۹۷۴ فرانسه، وقتي والري ژيسكار دستن و فرانسوا ميتران به مرحله دوم انتخابات راه يافتند، قبل از اينكه مناظره تلويزيوني آن‌ها شروع شود، ميتران از طرف رقيبش پيامي را دريافت كرد كه در آن به افشاي رازي سكسي تهديد شده بود.

در سال‌هاي اخير نيز وقتي «سسيليا» همسر «نيكلا ساركوزي» موقتا از او جدا شد، تمام رقيبان سياسي ساركوزي اين موضوع را در بوق و كرنا كردند. به گونه‌اي كه تمام فرانسوي‌ها متوجه شدند كه «نيكلا ساركوزي» به همسرش خيانت كرده است.

در پايان كتاب «سكس‌هاي سياسي» چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه شانس برنده شدن خانم «سگولن رويال» كه يك جامعه شناس است در انتخابات آتي رياست جمهوري از همه بيش‌تر است. زيرا به اعتقاد نويسندگان اين كتاب «رويال فكر نمي‌كند كه براي پرداختن به سياست بايد زندگي زناشويي آشفته‌اي داشت، بلكه حتي بايد ريشه‌هاي پادشاهي را در زمينه سكس از سياست فرانسه دور كرد.»