«۲۶ ژوئن، روز پشتیبانی از کارگران ایران»

ایرج ادیب‌زاده

«کمیته‏ی دفاع از دستگیرشدگان اول ماه مه و کارگران زندانی در ایران»، بعد از ظهر روز چهارشنبه ششم خرداد، در برابر «دفتر سازمان جهانی کار در پاریس» به مدت دو ساعت، دست به تظاهرات ایستاده زده و با صدور بیانیه‏ای و گفت‏وگو با مسئولان دفتر سازمان جهانی کار در پاریس، خواستار آزادی فوری کارگران زندانی در ایران شدند.

در این رابطه با آقای یوسف اردلان، مسئول کمیته‏ی برپایی این تظاهرات ایستاده، گفت‌وگویی کردم و هدف‌شان را از این تظاهرات پرسیدم:

به مناسبت روز اول ماه مای که در ایران به رسمیت هم شناخته شده است، هشت اتحادیه و سندیکای ثبت شده در ایران، قبلا تقاضا کرده بودند که این روز را می‏خواهند دور هم جمع شوند.

این تشکل‏ها که عبارت بودند از: سندیکای کارگران شرکت واحد و اتوبوس‏رانی تهران و حومه، سندیکای کارگران شکر هفت تپه، اتحادیه‏ی آزاد کارگران ایران، هیأت بازگشایی کارگران نقاش و تزیینات ساختمان، کانون مدافعان حقوق کارگر، شورای همکاری فعالین و تشکل‏های کارگری، کمیته‏ی پی‏گیری برای ایجاد تشکل‏های آزاد کارگری و شورای زنان، رسما تقاضا کرده ‏بودند تجمعی برای برگزاری اول ماه مای در پارک لاله داشته باشند.

البته در شهرهای دیگر ایران هم مراسم‏هایی بوده است. به طور مشخص در سنندج در پارک امیریه، مراسمی برگزار شده است.

چون این اطلاعیه را قبلا داده بودند، ماموران امنیتی با برنامه‏ی حساب شده و به خصوص در تهران، با مسدود کردن راه‏های اطراف پارک لاله و با نشان کردن تمام فعالین کارگری و اتحادیه‏ای که مدت‏ها است برای احقاق حقوق خودشان فعالیت می‏کنند، همه‏ی آنان را دستگیر کردند.

بیش از یک‏صد و پنجاه نفر را در تهران و عده‏ی زیادی را هم در سنندج دستگیر کردند. دستگیر شدگان سنندج را آزاد کردند. در تهران نیز طی چند روز، عده‏ای را آزاد کردند. اما به طور مشخص، پنج نفر به اسامی: ابوالحسن دارالشفا، امیر یعقوب علی، اسدالله پورفرهاد، جعفر الیم‏زاده و مهدی شاندیز، تا امروز هنوز در زندان به سر می‏برند.

مساله این است که اینان فقط به خاطر شرکت در مراسم یک روز همبستگی کارگری دستگیر شده‏اند و اعتراض جدی‏ای را علیه وضعیت نابکارانه‏ای که این حکومت انجام می‏دهد، می‏طلبد.

اهمیت قضیه این‏جا است که گویا امسال می‏خواهند ریاست دوره‏ای سازمان جهانی کار را به ایران بسپارند که در صورت عملی شدن بسیار تاسف‏آور خواهد بود. ما از همین الان اعتراض‏مان را بیان می‏کنیم.

حکومتی که برای برگزاری یک روز کارگری جهانی و به رسمیت شناخته شده، چنین عکس‏العملی نشان می‏دهد، چگونه می‏شود ریاست دوره‏ای را حتی اگر تشریفاتی باشد (که نیست) به او واگذار کرد.

اجلاسی که شما هم اشاره کردید و جمهوری اسلامی هم خود را نامزد ریاست دوره‏ای آن کرده است، قرار است سوم ژوئن در ژنو تشکیل شود، شما و دیگر کسانی که امروز در برابر دفتر سازمان جهانی کار در پاریس به تظاهرات ایستاده دست زده‏‏اید، آیا به ژنو نیز برای اعتراض خواهید رفت؟

ما امروز هم به این امر اشاره کردیم. هشدار خودمان را پیشاپیش به سازمان جهانی کار منعکس کردیم و بی‏گمان روز سوم ژوئن هم همراه بسیاری دیگر از مدافعان حقوق کارگر و اساسا مدافعان حقوق بشر و انسان ‏دوست‏هایی که کمی دل‌شان برای یک حرکت انسانی می‏تپد، باید در ژنو جمع شویم و جلوی چنین حرکاتی را که حتی ظاهرا هم فرمالیته باشد، بگیریم.

حکومت جمهوری اسلامی ورای این صحبت‏ها است که حتی به صورت فرمالیته هم چنین سمتی را دارا باشد.

درخواست شما از مسئولان سازمان جهانی کار در پاریس، فقط به آزادی زندانیانی که در روز اول ماه مه دستگیر شده‏اند، منتهی می‏شود؟ یا کسانی مثل آقای اسانلو و دیگرانی را که سال‏هاست در زندان هستند نیز شامل می‏شود؟

بی‏گمان درخواست ما آزادی همه‏ی کارگران زندانی است. چون خود کمیته‏ی برگزاری مراسم اول ماه مه در ایران، خواست‏هایی را عنوان کرده بود و از جمله‏ی این خواست‏ها، آزادی همه‏ی زندانیان کارگر و زندانیان سیاسی در ایران بوده است.

در نتیجه، ما خواست‏های آن‏ها را مثل خواست‏های خودمان می‏دانیم و آن‏ها را هم اعلام می‏کنیم. اما این حرکت امروز ما و این کمیته، فقط منحصر به این مساله است تا اعتراضمان در ژنو.

گروهی از ایرانیان هلند نیز در مقابل پارلمان هلند، برای آزادی همین کارگران، دست به اعتصاب غذا زده‏اند…

بله، با آن‏ها ارتباط داریم و اتفاقا این را هم به عنوان شاهد امر، به سازمان جهانی کار در پاریس، هشدار می‏دهیم که حرکت نظیر این و خیلی حادتر از این در هلند در جریان است.

به طور کلی، امیدوارم حداقل در تمام کشورهای اروپایی، بتوانیم تا هنگام برگزاری تشکل سالانه‏ی سازمان جهانی کار، هماهنگی‏ای بین انجمن‏هایی که در این ارتباط فعالیت می‏کنند، به‏وجود بیاوریم.

آیا با سندیکاهای کارگری فرانسه و دیگر کشورها نیز در این مورد، هماهنگی کرده‏اید؟

بله. امسال هم تعداد زیادی از سندیکاهای اروپایی، مخصوصا در انگلیس و احتمالا در فرانسه هم، همگی به هم می‏پیوندند و روز بیست و ششم ژوئن را به عنوان روز پشتیبانی از کارگران ایران، اعلام خواهند کرد و اقداماتی در این زمینه انجام خواهند داد.