تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۳۸۷ • چاپ کنید    
گفت و گو با خدیجه مقدم، به مناسبت اهدای جایزه‌ی سیمون دو بووار به کمپین یک میلیون امضا

جایزه‌ی سیمون دو بووار، «یک خسته نباشید بزرگ»

ایرج ادیب‌زاده
adibzadeh@radiozamaneh.com

کمپین یک میلیون امضا، جنبشی که فعالان زن ایران از دو سال و نیم پیش با عنوان «‌تغییر برای برابری» به راه انداختند، برنده‌ی جایزه‌ی سیمون دو بووار در صد و یکمین سال تولد این فمنیست مشهور فرانسوی و نظریه‌پرداز دفاع از حقوق زنان در فرانسه شد.

خانم جولیا کریستوا، نویسنده و روانکاو معروف فرانسوی بنیانگذار و رییس هیأت داوران، درباره‌ی اهدای این جایزه به کمپین یک میلیون امضا گفته است:

امسال سخت تحت تأثیر جسارت زنان ایرانی و بدیع بودن شکل مبارزه‌شان قرار گرفتیم. این جنبش کار مهمی را در جهت توزیع معنا و ماهیت حقوق بشر و حقوق زنان به خود آنان انجام می‌دهد و آنان را تشویق می‌کند علیه نابرابری‌ها و فشارها مبارزه کنند.

وی در پایان می‌افزاید: ما با اهدای این جایزه می‌خواهیم این زنان را تشویق کنیم و علاقه و عشق و همبستگی خود را به آن‌ها نشان دهیم.

برای اطلاع از واکنش فعالان جنبش زن در ایران (‌اعضای کمپین یک میلیون امضا) با خانم خدیجه مقدم از فعالان جنبش زنان، از اعضای کمپین یک میلیون امضا و عضو کمیته‌ی مادران این کمپین که در این راه به دادگاه انقلاب احضار و به زندان افتاد در تهران گفت و گو کرده‌ام.

Download it Here!

خانم مقدم، از شنیدن خبر اهدای جایزه‌ی سیمون دو بووار به کمپین یک میلیون امضا چه احساسی داشتید؟ این یک تنفس تازه برای فعالین کمپین است؟

بله، واقعاً همین‌طور است. از وقتی شنیده‌ام امسال این جایزه به حرکت زنان در ایران در قالب کمپین یک میلیون امضا داده شده، واقعاً با زنان دنیا احساس عمیق همبستگی می‌کنم.

این احساس همبستگی را همیشه داشته‌ام، ولی نه به این عمق. سیمون دو بووار، سمبل برابری‌خواهی در جهان است و در ایران هم شناخته شده است.

همه‌ی کسانی که در راه برابری‌خواهی تلاش می‌کنند، کتاب‌های ایشان را خوانده‌اند و تحت تأثیر نظریه‌های ایشان این حرکات‌ها در ایران هم شروع شده است.

احساس خیلی خوبی به من دست داد. واقعاً احساس می‌کنم حرکت ما درست است‌. یعنی ما اشتباه نکردیم و دنیا این را فهمیده است.

هر جایزه‌ای به ما می‌دادند، نمی‌توانست به این اندازه ما را خوشحال بکند که جایزه‌ی سیمون دو بووار ما را خوشحال کرده است.

احساس می‌کنیم یک خسته نباشید بزرگ از طرف همه‌ی زن‌های دنیا به اعضای کمپین یک میلیون امضا که دو سال و چهار ماه است که واقعاً در شرایط سختی این حرکت را پیش بردند و هر روز قوی‌تر از روز پیش شدند، بوده و این را به همه‌ی زنان و مردانی که در کمپین فعالیت می‌کنند، تبریک می‌گویم.


خدیجه مقدم از اعضای کمپین یک میلیون امضا

شما برای گرد‌آوری امضا مدتی در زندان بودید. حتا همسرتان را به دادگاه انقلاب احضار کردند. در حال حاضر کسانی به خاطر جمع‌آوری امضا همچنان در زندان هستند. دو دختر کرد؛ هانا عبدی و روناک صفارزاده همچنان در زندان هستند. افراد دیگری هم در همین رابطه بازداشت یا احضار شده‌اند؟

از فعالین جنبش زنان افرادی هستند که در زندان هستند که فعالیت‌های دیگری هم غیر ازفعالیت در کمپین داشتند. آن‌ها برای برابری‌خواهی هم تلاش کرده‌اند از جمله از مبارزین زن آذربایجان خانم شهناز غلامی است که الان در زندان هستند.

خانم زینب بایزیدی از فعالین کرد هستند و خانم مهری مشرفی از اعضای کمیته‌ی مادران کمپین یک میلیون امضا در زندان هستند.

خانم مقدم، در سایت کمپین برای برابری، بارها تأکید شده است که کمپین در جهت مخالفت با نظام نیست، اپوزیسیون نیست و قانونی است. به این ترتیب به نظر شما چرا فعالین کمپین مرتب بازداشت می‌شوند، سایت رسمی‌اش فیلتر می‌شود و اخبار آن در روزنامه‌های داخلی سانسور می‌شود؟ شما به چه دلیل بازداشت و زندانی شدید؟

این سوالی بود که من در دادگاه انقلاب از قاضی پرسیدم. از قاضی سوال کردم به چه دلیل من را دستگیر کردید؟ کمپین که یک حرکت غیر قانونی نیست. بارها خود من احضار شده‌ و گفته‌ام به من سندی را نشان بدهید که گفته باشد کمپین غیر قانونی است.

ما نه حرکت ضد دولت و ضد حکومت انجام می‌دهیم، نه داریم حرکت ضد دین انجام می‌دهیم. داریم یک میلیون امضا جمع می‌کنیم تا به مجلس شورای اسلامی بدهیم و از آن‌ها بخواهیم که قوانین تبعیض‌آمیز را تغییر بدهند.

ما نه برنداز هستیم و نه می‌خواهیم انقلاب مخملی، انقلاب نارنجی و سبز و رنگ‌های دیگر بکنیم. برای این‌که بگوییم یک انسان برابر با بقیه‌ی انسان‌ها هستیم و حقوق ما به رسمیت شناخته شود و در قانون به عنوان یک انسان کامل شناخته شویم، فعالیت می‌کنیم‌. چرا من را دستگیر کرده‌اید؟

گفتند ما می‌خواهیم چوب لای چرخ کمپین بگذاریم. البته پاسخ من هم مشخص بود که حرکت کمپین آن‌قدر شتاب برداشته و جلو رفته است که با این چوب‌ها از حرکت باز نمی‌ایستد.

اتفاقاً از قاضی پرونده‌ام خواهش کردم که چوب لای چرخ کمپین نگذارید تا سریع‌تر به نتیجه برسد و دختران شما و خواهران شما و نوه‌های من هم از این برابری قانونی بهره‌مند شوند.

تغییر این قوانین به نفع جامعه و تمام مردم، چه زن و چه مرد است. وقتی جامعه‌ای توسعه پیدا کند همه‌ی افراد جامعه می‌توانند آسوده‌تر زندگی بکنند و خانواده پایدارتر باشد.

این تحلیل کمپین نیست و من شخصاً و به عنوان عضو کمپین دارم صحبت می‌کنم‌، کمپین نماینده‌ای ندارد و یک حرکت افقی و سیال است. من دارم نظر شخصی خودم را در این‌جا می‌گویم.

فکر می‌کنم تقریباً جامعه‌ی ما یک جامعه‌ی تک صدایی است، حتا برای مخالفت با کشت و کشتاری که اسرائیل در غزه انجام می‌دهد، اگر بخواهیم یک حرکت راه بیاندازیم حتماً با مخالفت روبه‌رو می‌شویم. حرکت‌ها فقط باید از کانال حکومت انجام شود.

اگر آگاهی‌ها بالا برود نمی‌تواند در این حد، تک صدایی در جامعه باشد، حتماً مردم در جامعه خواسته‌های دیگرشان را مطرح می‌کنند.

این است که حکومت را به وحشت می‌اندازد که همین خواسته‌های ابتدایی را در نطفه خفه بکنند تا مردم به خواسته‌های دیگرشان فکر نکنند و آن‌ها را ابراز نکنند و نخواهند آن‌ها تغییر کنند. این تحلیل خود من است.

خانم مقدم، واکنش مردم در ایران به این کمپین چگونه است؟

واکنش مردم خیلی مثبت است. یعنی من تا حالا با کسی برخورد نکرده‌ام که بخواهم کمپین را معرفی بکنم و مخالفتی داشته باشد.

البته خیلی‌ها بودند که بیانیه را به خاطر همین محدودیت‌هایی که برای اعضای فعال کمپین قایل شدند، به خاطر ملاحظه‌کاری و محافظه‌کاری امضا نکنند تا مبادا زندگی‌شان به خطر بیافتد.

مردم حق دارند زندگی آسوده‌ای داشته باشند و هر کسی حاضر نیست که برای یک خواست ابتدایی این‌قدر هزینه بدهد. ولی آن‌هایی که امضا نمی‌کنند هم صد در صد با ما موافق هستند.

حتا بعضی‌ها که امضا نمی‌کنند آن‌قدر مخالف هستند که می‌گویند با این کارها، با این امضا جمع کردن‌ها این قوانین تعغییر نمی‌کند و امیدی ندارند که در این حکومت قوانین تغییر بکند که مثلاً من مرتب صحبت می‌کنم که این تغییر قوانین طی این صد سال به چه شکل بوده است.

وقتی زنان حق آموزش نداشته‌اند چگونه تعداد محدودی زن که فکر نمی‌کنم بیشتر از ۱۰ زن بوده باشند از زندگی‌، جان، مال و موهبت‌هایی که داشتند، گذشتند، آن‌ها تحصیلکرده و از خانواده‌های مرفه و فرهیخته بودند.

حتا در منازلشان معلم زبان خارجه داشتند. ولی فکر می‌کردند آموزش یک حق عمومی است و همه‌ی زنان و دختران باید این حق را داشته باشند.

به هر حال می‌بینید که نتیجه‌ی کار آن‌ها این است که بیش از شصت و چهار درصد ورودی دانشگاه‌های ما را دختران تشکیل می‌دهند.

وقتی این مثال‌های ملموس را برایشان می‌زنید، مقداری باور می‌کنند که می‌شود در هر شرایطی تلاش کرد و تغییراتی را به‌وجود آورد.

Share/Save/Bookmark

در همین رابطه:
کمپین یک میلیون امضاء برنده جایزه دوبووار
چهار فعال حقوق زن دادگاهی می‌شوند
نظرات بیان شده در این نوشته الزاماً نظرات سایت زمانه نیست.

نظرهای خوانندگان

تبريك بسيار

و اميد به تغيير قوانين نابرابر

-- بدون نام ، Jan 11, 2009

چه ارزشی دارد این جایزه؟ مثل این است که حوزه علمیه قم جایزه سید دعانویس را بدهد به هیات طفلان مسلم وین. یک نفر یک جایزه را داده به آدمهایی که مثل خودش فکر می کنند. این کجایش مهم است یا تازه است؟

-- میم ، Jan 11, 2009

از این که من هم جزء امضا کنندگان هستم بسیار خوشحالم.

-- نوید ، Jan 11, 2009

در پاسخ کامنت آقا یا خانم میم می خواستم بگویم که منظورشان از این حرف و مقایسه چه بود؟ مگر روال در دنیا غیر از این است؟ مگر جایزه های از این دست به افراد غیر همفکر داده می شود؟
مگر اینکه این قبیل ادم های همیشه بدبین و غرغرو جایزه ای را بندازند تا به غیر همفکراشون بدهند!

-- فاطمه ، Jan 11, 2009

مژده ای دل ...

http://wechangeparis.blogspot.com

سایت کامپین به تلاش فراوان کامپینی های پاریس در پاریس راه اندازی شد.

و به امید تغییر برای برابری

-- یاشار محتشم ، Jan 12, 2009

در پاسخ به خانم فاطمه. بله درست می گویید. در مورد چنین جوایزی هیچ کجا روال غیر از این نیست. برای همین هم هست که جوایز سیاسی ارزشی ندارند.

-- میم ، Jan 12, 2009

زنده باد زنان آزاده میهن

-- بهزاد ، Jan 12, 2009

Mr/Ms M:
Manzoor'e shoma az arzesh chist, va barayeh che kesi? Hatta vaghti jayezeh'e nobel ra be kahnom'e ebadi dadand, eddeih an ra bi arzesh khandand! khob in masalan az arzesh an mikahad?

-- Amir ، Jan 12, 2009

میم گرامی باید در ایران باشی زن باشی و در محیط مرد سالار با قوانین ضد زن و ارتجاعی آنجا شوهرت قانونی هر چند تا دلش خواست زن بگیرد دخترت باژ طبق همان قانون در 9 سالگی باید اگر لازم شد به یک مرد 70 ساله شوهر کند و تو بخواهی بر علیه این قوانین مبارژه مسالمت آمیز کنی بعد کتک بخوری به ژندان بروی بعد در اینطرف دنیا کسانی به یاد تو باشند و با دادن جایژه ای هر چند سمبلیک با تو ابراژ همبستگی کند و بدانی تنها نیستی چقدر شادمان می شوی فکر می کنی مقداری اکسیژن فرستاده اند تا نفسی تازه کنی شادمانی خانم مقدم هم وقتی با او تماس گرفتم و خبر را دادم و تقاضا کردم در چند کلمه شادمانی اش را با شنوندگان رادیو زمانه در میان گذارد قبول کردهمینطور بود. پرسیدید این جایزه چه ارزشی دارد . خیلی ارزش دارد به نام یک فمینیست نویسنده و مدافع حقوق زنان است 80 نفر نویسنده روزنامه نگار وکیل دعاوی و معلم پزشگ پژوهشگر و انسان دوست و... فعالان حقوق زنان جزو هیات داوران آن بوده اند و بهترین انتخاب را کرده اند چون به یک شخصییت نداده اند به یک گروه و طرز تفکر داده اند کسانی که افتخاری هستند برای ایران.اینقدر بد بین نباشید.

-- ایرج ادیب زاده ، Jan 13, 2009

من به همه زنان ومردان برابریخواه ایران تبریک می گویم وخوشحالم که صدای تلاشهای زنان ایران به گوش جهانیان رسیده واز همبستگی زنان فرانسه واعطاع جایزه با ارزش سیمون دوبوار که سمبل یک انسان آزادیخواه و برابریخواه است ؛بسیار خوشنودم.

-- farideh_yazdi2000@yahoo.de ، Jan 13, 2009

tabrig mi-gam in wakonesh nashan dade ke swdaye behaghe sanen iran be gushe sanan dar donya ta andasei reside.wa sanane iran hata barye residan be khast-hye hadeagh ra tolani dar pish daran moa-fagh bashid.

-- mahbube ، Jan 13, 2009

نظر بدهید

(نظر شما پس از تایید دبیر وب‌سایت منتشر می‌شود.)
-لطفا به زبان فارسی کامنت بگذارید.
برای نوشتن به زبان فارسی می توانید از ادیتور زمانه استفاده کنید.
-کامنتهایی که حاوی اتهام، توهین و یا حمله شخصی باشد هرز محسوب می شود و منتشر نخواهد شد.


(نشانی ایمیل‌تان نزد ما مانده، منتشر نمی‌شود)