Jul 2010


معرفی «از شهریاری آریایی به حکومت الهی سامی» نوشته‌ی محمد رضا فشاهی
پایان عصر جدید و یزدان‌سالاری در ایران

امیر رسولی: محمد رضا فشاهی در اثر پژوهشی و ارزشمندی به نام «از شهریاری آریایی به حکومت سامی» تلاش کرده است پیدایش «یزدان‌سالاری» نوین در ایران را توضیح دهد. او در مقدمه‌ی این کتاب می‌نویسد: «حقیقت این است که این یزدان‌سالاری نه تنها یک پدیده‌ی سیاسی نوین، بلکه همراه با آن پدیدهای فرهنگی یعنی الهیاتی و فلسفی نیز هست، و برپایی آن نیز نه تنها واقعه‌ای شگفت و توضیح‌پذیر نمی‌باشد، بلکه نتیجه‌ی منطقی تحولات ایران است.»



معرفی رمانِ «لیماسول» نوشته‌ی نویسنده‌ی اسرائیلی، ایشانی سرید
بن بست اخلاقی اسرائیلی‌ها

الاهه نجفی: ایشائی سرید، نویسنده‌ی اسرائیلی در رمانی که به تازگی زیر عنوان «‏‏‏‏‏‏‏‏لیماسول» به زبان‌های آلمانی و انگلیسی ترجمه شده، بزرگترین چالش جامعه‌ی مدنی در اسرائیل، یعنی وحشت از ترور از یک سو، و تلاش برای حفظ دستاوردهای مدنی و سیادت از حقوق شهروندان را از سوی دیگر نمایان می‌کند. این نویسنده‌ی اسرائیلی که در تل آویو زندگی می‌کند در این رمان ِ واقع‌گرا با زبانی شیوا و روان، شخصیت‌هایش را در موقعیتی ‏تهدیدآمیز قرار می‌دهد.



نگاهی به رمان «مّدِراتو کانتابیله»، نوشته مارگریت دوراس
می‌خواستم که شما مرده باشید!

مهتاب سعیدی: «مدراتو کانتابیله» داستان عشقی‌است که چهره می‌نماید، اما سیراب نمی‌کند و تشنگی و حسرت ، آهسته آهسته انسان را می‌فرساید و پیش می‌آید. «آن دبارد»، همسر مسئول فروش کارخانه‌ی ذوب آهن در یک شهر کوچک است که هر جمعه پسرش را برای درس پیانو، نزد معلم می‌برد. خانه‌ی معلم نزدیک کافه‌ای‌ست که درست در فصل نخست رمان، در آن یک قتل اتفاق می‌افتد. قتلی از پیش اندیشیده شده؟



دور و بر خیال‌پردازی نگرد

مهتاب سعیدی: «خواب خوب بهشت» نوشته‌ی سام شپارد مجموعه داستانی است که با ترجمه‌ی «امیر مهدی حقیقت»، توسط نشر ماهی منتشر شده است. سام شپارد برای نوشتن نمایش‌نامه‌ی «کودک مدفون» جایزه‌ی پولیتزر را برده، برای نوشتن فیلمنامه «پاریس- تگزاس» جایزه‌ی نخل طلایی را برده و برای بازی در فیلم «چیزهای خوب» نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگری شده است. ریچارد فورد، داستان‌های این مجموعه را غیرقابل‌ پیش‌بینی می‌داند.



میراث‌خواران اتحاد شوروی

مصطفی رضیئی: کتاب «میراث‌خواران اتحاد شوروی: یلتسین و پوتین» یکی از تکان‌دهنده‌ترین کتاب‌هایی‌ست که در فضای فرهنگ سیاسی، در ماه‌های گذشته به بازار کتاب ایران راه یافته است. ترجمه‌ی قابل‌قبول شهریار خواجیان بر این کتاب سخت، راه را بر خواننده‌ی فارسی باز می‌کند تا روند تاریخی سقوط را در همسایه‌ی شمالی دنبال کند، و در عین حال به بازبینی ذهنیتش نسبت این کشور و فرهنگش بپردازد.



پنج تابلوی مرگ

مصطفی رضیئی: یودیت هرمان عاشق داستان کوتاه است. حتا فرم رمان را طوری می‌نویسد که با کمال افتخار بتوان آن را داستان کوتاه خواند. پشت جلد کتاب می‌گوید: یودیت هرمان بعد از موفقیت چشمگیر مجموعه داستان‌هایش در بهار ۲۰۰۹ آلیس را منتشر کرد، وقتی مصاحبه‌کننده‌ی مجله‌ی اشپیگل گفت: «هر نویسنده‌ی دیگری بود به این کتاب می‌گفت رمان، نه مجموعه داستان،» پاسخ داد: «پنج داستان با یک شخصیت: آلیس.»



مروری بر کتاب آنتونن آرتو، شاعر دیده‌ور صحنه‌ی تئاتر، نوشته جلال ستاری
مدعی است که شاعر است!

مهتاب سعیدی: «تئاتر بی‌رحم، تئاتر آزاردهنده به معنای مرض‌شناختی آن نیست و به بیانی دیگر، بی‌رحمی جسمانی یا اخلاقی و روانی منظور نیست، بلکه تئاتر زندگی‌ست و زندگی، بیرحم است.» این نقل قولی‌است از «آنتونن آرتو» که با نظریه تئاتر بی‌رحمش در هنر تثبیت شد، هر چند که چندان فرصتی برای اجرای یک اثر کامل که نشان‌دهنده‌ی ذهنیتش باشد، نیافت. این گفته‌ی آرتو را جلال ستاری در کتابی با نام او آورده است؛ «آنتونن آرتو، شاعر دیده‌ور صحنه‌ی تئاتر.»



مروری بر کتاب سرگذشت سورئالیسم، گفت‌وگو با آندره برتون
به شاهراه‌ها بزن!

مریم منصوری: «سرگذشت سورئالیسم»، گفت‌وگو با آندره برتون با ترجمه‌ی عبدالله کوثری توسط انتشارات نی منتشر شده است. این کتاب را از این رو برای معرفی انتخاب کردم که بنا به گفته‌ی برتون «این جنبش سهم عمده‌ای در شکل گیری حساسیت مدرن داشته است». در این کتاب فراز و فرودهای عمده‌ی جنبش و همچنین اشارات و حکایت‌های بسیار درباره‌ی افرادی که زندگی‌شان زمانی با سوررئالیسم تطابق یافته است بازگو می‌شود.



درباره‌ی مجموعه شعر «یکی مرا به کلینیک معرفی کند»، نوشته‌ی رحیم فروغی
شعری بر لبه‌ی رهایی

حسین ایمانیان: «یکی مرا به کلینیک معرفی کند» در سنت دوم شعر‌نویسی که «بر زبان» نوشته می‌شوند و تمام بار خلاقه‌شان در بر ‌زدن تصاویر، استعاره‌ها و دیگر تکنیک‌های حاضر و آماده‌ی زبان و در نتیجه انتخاب یک یا چند تا از آن‌ها خلاصه می‌شود نوشته شده است. در واقع شعر‌های این کتاب، درست مثل انبوه کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند، بیش از آن‌که از خلاقیت مولف‌اش تغزیه کرده باشند، از حافظه‌ی او بهره برده‌اند.