شانه‌هایت را برای گریه کردن . . .

شانۀ تو آرامگه سر دوستی است که چشمان اشک‌بار دارد و گفتی‌های بی‌شمار برای گوش‌های تو فراهم کرده و پای خسته‌اش را توان ادامۀ راه نیست. ارزش اعضاء در سهمی‌ست که در فراهم کردن آسایش و آرامش برای دیگران ایفا می‌کنند، نه در آرامشی که برای ما به ارمغان می‌آورند.