جون ایچی کاوا درگذشت

جون ایچی‌کاوا، فیلم‌ساز و فیلم‌نامه‌نویس ژاپنی در اثر ضربه مغزی در سن ۵۹ سالگی درگذشت.

ایچی‌کاوا که سرگرم تدوین آخرین فیلم خود «یک دست لباس بخر»(Buy a Suit) برای نمایش در فستیوال فیلم توکیو (که ماه آینده برگزار می‌شود) بود، روز ۱۹ سپتامبر در یک رستوران به خاطر اصابت سرش به زمین،دچار خونریزی مغزی شد و جان داد.

وی هیچ نسبتی با کن ایچی‌کاوا، فیلم‌ساز صاحب نام دیگر ژاپنی ندارد و سینمای این دو از نظر سبک نیز با هم متفاوت بود.

مشهورترین فیلم وی در غرب، «تونی تاکیتانی» بود که آن را بر اساس داستان کوتاهی از نویسنده معاصر ژاپنی، هاروکی موراکامی ساخت و در سال ۲۰۰۴ به نمایش درآمد.

ایچی‌کاوا از نظر سینمایی به شدت تحت تاثیر سینمای یاسوجیرو اوزو، سینماگر بزرگ هموطن خود بود و مثل اوزو، استفاده از نماهای بلند و کمپوزیسیون‌های ثابت، ریتم کند و آرام، انسان‌گرایی مهارشده، و پرداختن به خانواده، از ویژگی‌های فیلم های او بود.

ایچی کاوا هیچ گاه تاثیرپذیری‌اش از اوزو را پنهان نکرد و همه جا با افتخار از این مسئله صحبت می‌کرد. وی به دلیل علاقه زیادش به فیلم «داستان توکیو»ی اوزو، کلمه توکیو را در نام سه فیلم خود یعنی «خواهران و برادران توکیویی» ، «لالایی توکیو» و «گل همیشه بهارتوکیو» به کار گرفت.

استفاده از نام توکیو در عنوان این فیلم‌ها تنها ادای احترام ایچی‌کاوا به یاسوجیرو اوزو نبود بلکه بزرگداشت شهری بود که در آن زاده شد، رشد کرد، درس خواند، در آن اقامت گزید و فیلم ساخت.

وی خود در باره تاثیرپذیری‌اش از اوزو گفته است: «تقلید و کپی‌کردن از روش‌های اوزو، بی‌فایده است. آنچه من سعی کردم از اوزو بیاموزم، روح فیلم‌های او بود.»

ایچی‌کاوا کار خود را در سینما با ساختن آگهی‌های تبلیغاتی و تجاری شروع کرد و به دنبال آن با ساختن فیلم «بو سو»(Bu Su) در سال ۱۹۸۷، به عنوان یک فیلم‌ساز خوب مطرح شد.
ویژگی‌های سبکی وی را می‌توان در فیلم «مردن در یک بیمارستان» (۱۹۹۳) به طور کامل دنبال کرد.

ایچی‌کاوا درباره این فیلم گفته است: «مرگ در مورد همه یکسان است. فقیر یا پولدار نمی‌شناسد. به همین دلیل سعی کردم دوربین را تنها در یک نقطه بکارم. نمی‌خواستم مثل فیلم‌های بیمارستانی دیگر، صورت دکترها یا بیماران دردمند را نشان دهم، بنابراین به جای کلوزآپ صورت آنها، دوربین را روی پاهایشان متمرکز کردم. دوربین به خودی خود هیچ احساسی ندارد بلکه تنها یک ناظر خنثی است. نمی‌خواستم حرکت دوربین داشته باشم چرا که می‌خواستم این خنثی بودن را حفظ کنم.»

علاوه بر این، تنهایی یکی از تم‌های اصلی فیلم‌های ایچی‌کاوا بود. راوی فیلم «تونی تاکیتانی» (۲۰۰۴) می‌گوید؛ تنهایی مثل زندان است.

«تونی تاکیتانی»، فیلمی بود که بعد از ۱۷ سال و ساختن ۱۴ فیلم، سرانجام نام ایچی‌کاوا را در غرب مطرح ساخت.

ایچی‌کاوا هنوز تدوین آخرین فیلمش را به پایان نرسانده بود، که دچار حادثه شد و از دنیا رفت.