«عضویت در شورای امنیت، برای ایران یک فرصت است»

نماینده دایم ایران در سازمان ملل متحد، مطرح کردن مواضع سیاسی در مسائل بین‌المللی را هدف ایران برای عضویت در شورای امنیت عنوان کرد.

محمد خزایی در این رابطه به ایسنا گفت: «اعلام کاندیداتوری ایران برای عضویت در شورای امنیت در سال ۱۹۹۶ برای دوره ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ مطرح شده‌است و علت پیگیری ما و دنبال کردن قضیه این نیست که لزوماً و حتماً بتوانیم عضو شورای امنیت شویم.»

وی با این حال گفت: «البته عضویت نیز بهره‌برداری از یک فرصت است و به ما این امکان را می‌دهد که حرفمان را از یک کرسی و تریبون مطرح کنیم؛ همان گونه که سایر اعضا چنین می‌کنند.»

آقای خزایی دلیل دیگر اقدام ایران برای عضویت در شورای امنیت را توجه دادن بیشتر دنیا و نمایندگان دایم به نقش و جایگاه ایران دانست و افزود: «صرف نظر از تمام اعتراضاتی که ما به شورای امنیت داریم فرض را بر این می‌گیریم که شورای امنیت می‌خواهد تصمیم‌هایی را اتخاذ کند، در این شرایط چه کشورهایی باید تصمیم بگیرند؟ قطعاً در این شرایط باید کشورهای مؤثر و دارای یک نگاه جامع عادلانه نسبت به مسائل حضور داشته باشند.»

ایران هیچ گاه پس از ۱۹۵۵ میلادی موفق نشده است تا یکی از ۱۰ کرسی موقت شورای امنیت، به عنوان اصلی‌ترین نهاد سیاست‌گذاری سازمان ملل را کسب کند.

در حال حاضر دو کشور ایران و ژاپن پس از اتمام زمان عضویت دوساله اندونزی، به دنبال کسب کرسی آسیایی شورای امنیت هستند.

نماینده دایم ایران در نیویورک سپس در پاسخ به این پرسش که آیا ایران و ژاپن برای عضویت در این شورا از گروه آسیا توافقی کرده‌اند یا خیر؟ گفت:«ما هیچ توافقی با ژاپن نکرده‌ایم. ما و ژاپن برای عضویت کاندیدا هستیم و حداقل ما نسبت به ژاپن حرفی که باعث اختلاف و کدورت شود مطرح نمی‌کنیم و به نظر می‌رسد که آنها نیز باید چنین کنند.»

وی تأکید کرد که ایران در این مورد با ژاپن اختلافی ندارد و روابط دو کشور دوستانه است.

وزیر امور خارجه ایران، ۱۴ تیرماه امسال در دیدار با نمایندگان ۵۷ کشور اسلامی از تمایل تهران برای عضویت در این شورا خبر داده بود.

ایران در حالی این درخواست را مطرح کرده که شورای امنیت در دو سال گذشته پیگیر موضوع هسته‌ای تهران بوده و تا کنون با اجماع کشورهای عضو سه قطعنامه با مضمون تحریم ایران تصویب کرده است.

شورای امنیت (UNSC) یکی از ارکان سازمان ملل متحد است که وظیفه پاسداری از امنیت و صلح بین‌المللی را به عهده دارد.

این شورا پنج عضو دائم و ۱۰ عضو انتخابی دارد. ریاست شورای امنیت نوبتی است و مدت آن یک ماه است.

آمریکا، بریتانیا، چین و فرانسه و روسیه پنج عضو دائم شورای امنیت را تشکیل می‌دهند که از حق وتو برخوردارند؛ اما اعضای غیر دائم که به مدت دو سال برگزیده می‌شوند، برای انتخاب شدن، نیازمند کسب آرای دو سوم ۱۹۲ کشور عضو سازمان ملل متحد هستند.