تصرف انتشارات امیرکبیر ۲۵ ساله شد

عبدالرحیم جعفری بنیانگذار مؤسسه انتشارات امیرکبیر با انتقاد از واگذاری امتیاز کتاب‌های این انتشارات به ناشران دیگر از سوی سازمان تبلیغات اسلامی، خواستار بازگشت اموال امیرکبیر پس از ۲۵ سال «تصرف غیرقانونی» شد.

آقای جعفری امروز (چهارشنبه) همزمان با بیست و پنجمین سالگرد تصرف مؤسسه انتشارات امیرکبیر به نفع سازمان تبلیغات اسلامی به خبرنگار رادیو زمانه در تهران گفت: «پنج سال پیش دادگاهی در ایران، حکم توقیف اموال امیرکبیر و نیز صلح نامه‌ای که من را وادار به امضای آن کردند باطل اعلام کرد.»

عبدالرحیم جعفری (چپ)؛ در شب دکتر محمد معین/ عکس از سهام‌الدین بورقانی

وی با اشاره به این که در سال ۶۲ و فضای پر از خشونت آن زمان، از ترس اعدام خود و فرزندش مجبور به امضای صلح‌نامه «اجباری» واگذاری مؤسسه انتشارات امیرکبیر به سازمان تبلیغات اسلامی شده است، افزود که قرار بود یک سوم اموال من به دانشگاه امام صادق یا حوزه علمیه قم بخشیده شود و دو سوم دیگر در اختیارم بماند، اما دانشگاه امام صادق و حوزه علمیه، این اقدام را خلاف شرع دانسته و از پذیرش آن امتناع کردند.

آقای جعفری ادامه داد: «هیچ دادگاه و فردی حاضر به توقیف اموال من نبود تا این‌که آقای جنتی که رئیس سازمان تبلیغات بود و هیچ شناختی از من و پرونده‌ام نداشت در شلوغی‌های سال ۶۲ نه تنها یک سوم بلکه همه اموال امیرکبیر را به اتهام اینکه من از ارکان حکومت گذشته بوده‌ام، ضبط کرد.»

عبدالرحیم جعفری سال گذشته نیز در نامه‌ای به آیت الله شاهرودی رییس قوه قضاییه با اشاره به حکم ابطال صلح‌نامه واگذاری انتشارات امیرکبیر به سازمان تبلیغات، خواستار روشن شدن وضعیت پرونده‌اش شد، اما این نامه بدون پاسخ ماند.

آقای جعفری با اشاره به اینکه علاوه بر انتشارات امیرکبیر، سهام وی در انتشارات خوارزمی، شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، شرکت افست، چاپخانه سپهر، امتیاز ۲۵۰۰ کتاب چاپ شده امیرکبیر و ۲۵ هزار متر زمین برای ساخت چاپخانه در سرخه‌حصار و همه فروشگاه‌های این انتشارات نیز ضبط شده‌اند، گفت که حتی دفتر آیت‌الله خمینی در قم هم در پاسخ به نامه من، صلح‌نامه واگذاری اموال را باطل اعلام کرد.

در سال ۸۲ دو مجلد «در جستجوی صبح» که خاطرات آقای جعفری از دوران طفولیت تا قبل از انقلاب و شامل آشنایی و دیدارهای وی با نویسندگان و مترجمان ایرانی است از سوی انتشارات روزبهان منتشر شد.

وی درباره جلد سوم از خاطرات خود که به دوران بعد از انقلاب، دستگیری وی و توقیف امیرکبیر اختصاص دارد، می‌گوید: «سه سال است که این کتاب در ارشاد مانده و هنوز مجوز نگرفته است. من برای این‌که موفق به دریافت مجوز شوم، بسیاری از مطالب آن را تعدیل کرده بودم، اما حالا همه چیز را همان‌طوری که اتفاق افتاده نوشته‌ام و کتاب را برای چاپ به خارج از کشور می‌فرستم.»

آقای جعفری در طول ۳۰ سال فعالیت انتشاراتی، ۳۰۰۰ عنوان کتاب با کیفیتی کاملا متفاوت از آنچه در ایران چاپ می‌شد منتشر کرد و نخستین کسی بود که به نویسندگان و مترجمان ایرانی حق‌التألیف پرداخت.

فرهنگ معین، فرهنگ مصاحب، امثال و حکم، فرهنگ انگلیسی آریان‌پور، تاریخ علوم روسو، شوهر آهو خانم، مجموعه آثار صادق هدایت، فروغ فرخزاد، ملک‌الشعراء بهار، غلامحسین ساعدی، نیما، غلامحسین زرین‌کوب، کمدی الهی، صد سال تنهایی، تهوع، پیرمرد و دریا، خیزاب‌ها، تاریخ مشروطه ایران، تاریخ هیجده ساله آذربایجان، سیاحتنامه شاردن، مائده‌های زمینی، انقلاب کبیر فرانسه و... از جمله کتاب‌های منتشره انتشارات امیرکبیر هستند.

جعفری می‌گوید: «۲۵ سال است که من را خانه نشین کرده‌اند و حتی اجازه داشتن یک ماشین چاپ یا مجوز انتشار یک کتاب را ندارم. امیرکبیر بزرگ‌ترین مؤسسه انتشاراتی خاورمیانه بود و در طول ۳۰ سال بعد از انقلاب، با این همه یارانه کسی نتوانست کاری مشابه این انتشارات انجام دهد. امیرکبیر باز هم می‌توانست به این کشور خدمت کند.»

عبدالرحیم جعفری متولد ۱۲۹۸ تهران است و کار در حوزه انتشار کتاب را از ۱۲ سالگی با کارگری در چاپخانه علمی و بساط کتابفروشی در مسجد شاه تهران آغاز کرد.