پاسداشت ۲۲ خرداد؛ روز مبارزه زنان ایران

بیش از ۱۲۰۰ تن از فعالان جنبش زن و حقوق‌بشر در ایران با صدور بیانیه‌ای فرارسیدن ۲۲ خرداد سالروز تجمع بزرگ زنان برای رسیدن به حقوق خود را گرامی داشتند.

این بیانیه به پاس فعالیت سه‌ساله جمع زیادی از زنان مبارز که برای تغییر قوانین به نفع زنان ایران دستگیر و به زندان و جریمه نقدی محکوم شده‌اند، صادر شده است.

جنبش زنان سه‌سال پیش از این در تجمعی که برای احقاق حقوق زنان در ایران مقابل دانشگاه تهران برگزار کرد و با برخورد خشن نیروی‌های انتظامی و امنیتی روبه رو شد، این روز را به نام «روز ملی همبستگی در اعتراض به قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان» نامید.

در بخشی از این بیانیه گزارش شده است که از ۲۲ خردادماه سال ۱۳۸۵ تاکنون فعالان جنبش زنان نزدیک به ۱۵۶بار بازداشت و زندانی شده‌اند.

براساس آنچه در این بیانیه آمده است، در همین مدت، فعالان حقوق زن و حقوق‌بشر در ایران به حکم دادگاه‌های عمومی وانقلاب نزدیک به یک میلیارد و ۶۰ میلیون تومان وثیقه و کفالت برای آزادی خود در اختیار دادگاه‌های مربوطه گذاشته‌اند.

آن‌طور که در این بیانیه اعلام شده، ۳۰ سال حبس (۲۰ سال حبس تعلیقی و ۹ و نیم سال حبس قطعی) برای فعالان حقوق زنان و بشر از سوی قوه قضاییه ایران صادر شده است.

پیشتر نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر و حقوق زن در جهان با اعلام حمایت از جنبش زنان ایران از مسئولان جمهوری اسلامی خواست بودند به «آزار و اذیت مدافعان حقوق برابر» پایان دهند.

این در حالی است که در ۱۷ اسفند ماه سال گذشته نیز شش برنده جایزه صلح نوبل به همراه ۲۸۰ سازمان و فعال حقوق زنان از سراسر جهان، با انتشار بیانیه‌ای از جنبش برابری‌خواهانه زنان در ایران حمایت کرده بودند.

وانگاری ماتائی، شیرین عبادی، جودی ویلیامز، ریگوبرتا توم، بتی ویلیامز و مایرد کوریگان شش برنده جایزه‌ صلح نوبلی بودند که به همراه صدها تن از فعالین حقوق زن در جهان با امضای این بیانیه از حکومت ایران درخواست کردند به اعمال فشار و اتخاذ سیاست‌های خشن علیه فعالان حقوق برابر پایان دهد.

در بخش دیگری از بیانیه ۱۲۰۰ فعال اجتماعی، امضاء کنندگان با اعتراض به «طرح ارتقاء امنیت اجتماعی» که پلیس ایران از سال گذشته آن‌را به اجرا گذاشته است، آورده‌اند: «در چارچوب اجرای طرح ارتقاء امنیت اجتماعی، تعداد یک هزار و نود و هشت نفر از زنان بدحجاب، دستگیر شده‌اند که این تنها نمونه‌ای از دستگیری وسیع زنان به بهانه طرح ارتقاء امنیت اجتماعی است و بی‌شک آشکارکننده همه خشونت‌های اعمال شده از طریق این طرح بر زنان کشور نیست.»

در این بیانیه همچنین به اخراج هشت دانشجوی دختر از دانشگاه شیراز به‌خاطر بدحجابی، فشارهای غیرقانونی به دختران دانشجو، تفکیک جنسیتی فضاهای دانشگاهی، تفکیک کتاب‌های درسی و سهمیه‌بندی جنسیتی در نظام آموزشی اعتراض شده است.

اعتراض به فشار بر اقلیت‌های مذهبی، اجرای گسترده احکام اعدام و اعدام افراد پایین ۱۸ سال از دیگر بند‌های این بیانیه است.

در بند‌های پایانی این بیانیه همچنین از فشار‌های اقتصادی که در سال‌های اخیر بر دوش زنان ایران بوده، چنین سخن به میان آمده است: «براساس گزارش‌های رسمی اکنون خانوارهای زن-سرپرست فقیرترین فقیرهای ایران هستند. به طوری که طبق برآوردهای سال گذشته، میزان درآمد زنان در سال حدود چهار هزار دلار بوده، درحالیکه میزان درآمد مردان در همین دوره یک ساله در حدود ۱۱ هزار دلار بوده است.»

در انتهای بیانیه ۱۲۰۰ فعال حقوق‌زن و حقوق‌بشر، خطاب به مردم ایران آمده است: «دیگر زمانه‌ای نیست که نظاره‌گری خاموش باشیم، امروز جنبش زنان به فرد فرد ما نیازمند است. تک‌تک ما این ‌همه نابرابری و بی‌عدالتی را می‌بینیم و برای پس‌زدن آن، هر روز در زندگی روزمره‌مان هزینه‌های گزافی می‌پردازیم.»

این بیانیه با این عبارت پایان یافته است: «امروز خطاب ما به همه زنان و خواهران هموطن‌مان است و به آن‌ها می‌گوییم که اگر می‌خواهیم بیش از این خوار و ذلیل نشویم، اگر می‌خواهیم فرزندان ما به خاطر تار مویی یا لباسی یا مهمانی کوچکی یا... توبیخ و مجازات نشوند، اگر می‌خواهیم دارای حقوق برابر و انسانی شهروندی باشیم، راهی جز آن نیست که از پوسته‌ مقاومت فردی خود بیرون بیاییم و به فکر سازمان دادن اعتراض به صورت دسته‌جمعی باشیم.»