چکیده سرمقاله‌ روزنامه‌های ایران

باز هم شبیه سازی نامناسب
روزنامه آفتاب یزد در سرمقاله روز شنبه خود، با انتقاد از رفتار جناح اصولگرا در ماجرای هسته ای و عدم عمومی کردن دغدغه رسیدن به این فناوری در تمام اقشار جامعه"، آورده است: "امروز متاسفانه آنقدر نسبت به همگانی كردن موضوع هسته ای احساس بی نیازی می كنیم كه هر فرصتی را غنیمت می شماریم تا عالی ترین مقامات و دولت های گذشته را به وادادگی و انفعال در مذاكرات هسته ای متهم سازیم! اگر خطایی هم مشاهده می شود به جای رسیدگی بی سر و صدا، به گونه ای سخن می گوئیم كه گوئی یك جریان عمده در كشور به دنبال حمایت از خائنان و جاسوسان است."

راه باز تفاهم با تهران
روزنامه اعتماد در سرمقاله امروز خود به قلم الیاس حضرتی،مدیر مسئول این روزنامه با ابراز خشنودی از محتوای گزارش اخیر البرادعی از پرونده اتمی ایران می نویسد: "با انتشار گزارش دبیرکل آژانس هسته یی مواضع امریکا تضعیف شده و شاید تا ایجاد شکاف در میان گروه 1+5 پیش رودکه نمونه اخیر آن را در خروج چین از اجلاس روز دوشنبه و لغو آن شاهد بودیم.اینک جهان در حال تجربه یی عیان تر و آشکارتر از تجربه ادعای امریکا مبنی بر وجود سلاح های کشتارجمعی در عراق است و اگر افکار عمومی و مراکز و شخصیت های مستقل بین المللی در برابر اقدامات و هیاهوی تبلیغاتی واشنگتن که یک خودمحوری مسلم است موضع نگیرند قطعاً در آینده مصائب و اثرات منفی تک قطبی شدن جهان گریبان بسیاری از کشورها و نهادهای بین المللی را خواهد گرفت.بی اعتبار نمودن یک مرکز بین المللی تخصصی مثل آژانس هسته یی از طریق بی اعتنایی به گزارش های مستند آن و ادامه روند اجماع سازی در دنیای پرتنش کنونی علیه جمهوری اسلامی چیزی نیست که آسیبش فقط متوجه ایران باشد و به سرعت به موضوعات حوزه های دیگر سرایت نیابد.در حال حاضر اگر گزارش دبیرکل آژانس هسته یی مهر اختتام بر جنبه های سیاسی پرونده هسته یی ایران نزند حداقل راه باز و مطمئن و کم هزینه و عقل پسند مذاکره و همکاری و تفاهم جامعه جهان با ایران را نشان می دهد و چه خسارت بار است که موضوعی این چنین می تواند سهل و آسان به سوی حل و فصل پیش رود، منطقه و جهان به گردابی از درگیری و منازعه و تنش با سرانجامی غیرقابل پیش بینی پیش رود."

دو انتظار متضاد از یك گزارش
روزنامه اعتماد ملی در سرمقاله امروز خود با اشاره به گزارش البرادعی و طرح این نکته که" گزارش اخیر مدیركل آژانس بین المللی همچنان گرفتار اصل مصادره طرفین به نفع خویش است"، می پرسد: "چگونه می توان خواستار توقف صدور قطعنامه سوم تحریم ها و بازگشت پرونده به آژانس شد؟این پرسش بنیادین با گزارش های البرادعی وارد دور تسلسل می شود و جز قرار گرفتن پرونده در تنگنای بیشتر حاصلی دیگر ندارد. مساله در این است كه البرادعی با وجود تاكید بر همكاری ایران و انتقاد از آن به خاطر عدم تعلیق غنی سازی نمی تواند آب سردی بر این آتش بدمد و طرفین هم با استناد به این گزارش نمی توانند به راه حلی مرضی الطرفین دست یابند. آنچه در دورنمای آتی مساله هسته ای ایران به نقطه تاری بدل خواهد شد، تفاوت انتظارات از گزارشی است كه بر مبنای فنی و حقوقی استوار است اما پاشنه تصمیم گیری های سیاسی می شود و از آن دو خواست متفاوت پدید می آید."

آزمون قدرتهای بزرگ
روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با استقبال از گزارش اخیر البرادعی ، و آنچه که "خشم قدرت های زورگو از این گزارش "نامیده، می نویسد: "گزارش مثبت محمدالبرادعی در خصوص فعالیتهای صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران نقطه تمییز دهنده “ابهام”از “شفافیت”در خصوص پرونده هسته ای تهران است.به عبارت دیگر،غرب دیگر نمی تواند با استناد به دوگانگی های رایج در گزارشهای آژانس به اعمال فشار علیه قدرت اول خاورمیانه ادامه دهد.در این میان شاهد شکل گیری رابطه ای خطی و تعریف شده هستیم.بر این مبنا هر اندازه گزارشهای آژانس به سوی شفافیت و واقع بینی میل پیدا می کند،قدرت مانور غرب در برابر ایران اسلامی کاهش می یابد .این رابطه مستقیم طی دو سال اخیر به شدت تقویت شده است.همکاریهای موثرمیان تهران و آژانس بین المللی انرژی اتمی، آمریکا و تروییکای اروپایی را به سوی استیصالی مزمن رهنمون ساخته است."

افعی بی دندان
روزنامه کیهان در سرمقاله امروز خود که به قلم ناصر بهرامی راد نگاشته شده با بیان اینکه "دو گزاره دولت آمریكا از دست دولت جمهوری اسلامی بشدت عصبانی است و دولت آمریكا توان انجام دادن اقدامات خصمانه فراوان- از انزوا تا تحریم و تا اقدام نظامی- علیه دولت جمهوری اسلامی ایران را دارد، اصلی ترین دغدغه های سپهر سیاسی ایران است"،می آورد: "این دو گزاره از سوی بعضی جریان های سیاسی به عنوان عناصر تاثیرگذار در انتخابات پیش رو- هشتمین دوره مجلس - مورد توجه قرار گرفته اند و به اتكای جمع دو گزینه مزبور تلاش صورت می گیرد تا اوضاع كشور "ویژه و بحرانی" جلوه داده شود و طبعاً مقصر این وضع هم، جریان رقیبی كه در حاكمیت قرار دارد، معرفی گردد."

کیهان در ادامه به محتوای این دو گزاره می پردازد و می نویسد: "این نوشتار در مورد صحت گزینه نخست، بحث چندانی ندارد و علاوه بر پذیرش، آن را از بزرگترین افتخارات نظام جمهوری اسلامی می داند .اما درباره گزینه دوم كه لب لباب ادعاهای مدعیان شرایط ویژه و بحرانی برای كشور و ملت ایران است، حرف های جدی وجود دارد:در شرایط امروز صحت این گزینه از اساس زیر سؤال است. به این معنا كه اگرچه از زاویه دید هوشیاری ویژه یك ملت و نظام پیشرو و صاحب حیطه نفوذ و پیام جهانی مانند ایران، حتماً می بایست مراقبت از تمامی تحركات و دسیسه چینی های آمریكا و صهیونیسم در همه صحنه ها بدون سستی و تعطیلی در دستور كار باشد، اما در مقام یك تحلیل واقع بینانه و متكی بر عینیات باید دانست و توجه داشت كه دولت آمریكا قادر به انجام هیچ گونه رفتار خصمانه موثر علیه ایران نیست."

کیهان در پایان دو دلیل را برای اثبات ادعایش مطرح کرده است: "دلیل اصلی و عمده، قدرت روزافزون و رو به گسترش ملت و نظام اسلامی ایران است. اما دلیل دوم، ضعف مفرطی است كه بر تمامی ساختارهای حاكمیت آمریكا غلبه كرده و مانند سرطانی بدخیم، پیكره این غول دوران مدرن را با شتاب ذوب می كند. بیداری و مقاومت ملت ها و دولت های مستقل و تصمیم گیری های غلط و ابلهانه حاكمان كاخ سفید و عوامل فراوان دیگری در این پروسه دخیلند و برای هریك درجه ای از تاثیر را می توان درنظر گرفت اما اصل ماجرا قابل انكار نیست."