درخواست هزارنفربرای آزادی ‌دانشجویان‌دربند

با ابتکار عمل جمعی از زنان، یک هزار مدافع "حقوق برابر" طی بیانیه‌ای خواستار آزادی فوری دانشجویان زندانی شدند .

به گزارش سایت کانون زنان ایرانی، این امضاکنندگان در بیانیه خود گفته‌اند زنان و مادران این سرزمین، در برابر آنچه که "خشونت پدران حکومتی بر فرزندان این سرزمین" خوانده‌اند، خاموش نخواهند ماند.

در این بیانیه آمده است: "در سالگرد واقعه 18 تیر، شش تن از فعالان جنبش دانشجویی: بهاره هدایت (دبیر کمیسیون زنان دفتر تحکیم وحدت و فعال جنبش زنان) به همراه پنج تن دیگر از اعضای شورا مرکزی تحکیم (محمد هاشمی، علی نیکو نسبتی، مهدی عربشاهی، حنیف یزدانی و علی وفقی) که با استناد به اصل 27 قانون اساسی مبنی بر آزادی اجتماعات، در مقابل دانشگاه امیرکبیر (در خیابان ولیعصر)، کنار هم نشسته بودند (و پلاکاردهایی برای آزادی دوستان شان در دست داشتند)، دستگیر و زندانی شدند".

این بیانیه می‌افزاید: "این شش فعال دانشجویی آنجا نشسته بودند تا بگویند چرا پس از گذشت 2 ماه از بازداشت 8 تن از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر (عباس حکیم زاده، علی صابری، احمد قصابان، مقداد خلیل پور، مجید توکلی، پویان محمودیان، مجید شیخ پور، احسان منصوری) با نادیده گرفتن کلیه قوانین و ضوابط آیین دادرسی، از داشتن وکیل محروم هستند و 2 نفرشان هنوز از تماس یا ملاقات با خانواده خود محروم مانده و در انفرادی به سر می برند؟"

امضا کنندگان این بیانه با اشاره به پلمپ دفتر تحکیم وحدت توسط ماموران امنیتی می‌افزایند: "همه کسانی را که در آن مکان حضور داشتند (عبدالله مومنی، بهرام فیاضی، مرتضی اصلاحچی، مجتبی بیات، عزت الله قلندری، حبیب حاج حیدری، مسعود حبیبی، سعید حسین نیا، آرش خاندل و اشکان غیاثوند) بازداشت کرده‌اند و امروز بهاره هدایت، به عنوان تنها دختر در میان جمع 16 جوان دستگیرشده دیگر، احتمالا یکه و تنها در بخش زندان زنان زیر فشار روحی و روانی بیشتری قرار داد".

در ادامه این بیانیه آمده است: "آن 8 نفر دانشجوی جوان دانشگاه پلی تکنیک و امروز این 16 جوان فعال در جنبش دانشجویی و نیز دختران جوان و مدافع حقوق برابر همچون بهاره هدایت، دلارام علی و... همگی فرزندان سرافراز این جامعه و نیز جنبش زنان هستند که امروز بدون هیچ ضابطه ای به زندان ها سپرده شده اند یا احکام سنگین دریافت کرده اند. ما زنان این مرز و بوم ، این جوانان برومند را با خون جگر بزرگ کرده‌ایم و آنان را در جامعه ای مملو از اعتیاد رو به گسترش مواد مخدر، و جرم و خشونت رو به تزاید، سالم و آزادمنش بار آورده‌ایم، ما آنان را بزرگ کرده‌ایم تا با شور و ایمان لایزالشان به احقاق حق و آزادی، برای سرزمینشان خوشبختی و عدالت به ارمغان آورند، تا زندگی ساز شوند، تا ارزش‌های زیبای برابری انسان‌ها را پاس بدارند، تا شعله‌های امید به فردای بهتر را زنده نگه دارند. پس چرا باید مورد ضرب و شتم قرار گیرند و زندانی شوند و از آموخته‌های انسانی مادرانشان در اعتراف نامه‌ها، به توبه مجبور شوند؟"

در این بیانیه که مقامات، "پدران حکومتی" نام گرفته‌اند، زنان امضا کننده به مسئولان هشدار می‌دهند: "شما ای پدران حکومتی، بدانید ما زنان ایران زمین با احساس و عشق مادرانه، این جوانان را با وجود هزاران تنش و خشونتی که در جامعه ایجاد کرده‌اید، بزرگ کرده‌ایم و به آنان آموخته ایم که هرآن چه خوبی و زیبایی و رفاه و خوشبختی را برای خود می خواهند با بقیه مردم هموطنشان تقسیم کنند. با این موج خشونتی که امروز راه انداخته‌اید، خواهی نخواهی مادران این مملکت را در برابر خودتان قرار داده‌اید".

این زنان در پایان می‌گویند: "همواره در زندگی خود صبور بوده‌ایم تا زندگی بهتری برای فرزندانمان بسازیم، اما بدانید اگر پای زندگی فرزندان مان به میان آید، صبر و خاموشی را فراموش خواهیم کرد. چرا که امروز احساس می کنیم وظیفه انسانی و اخلاقی و نیز مادرانه ماست که فرزندان مان را از خشونت و تحمل مجازات‌های غیرمنصفانه و غیرقانونی، حفظ کنیم و البته می دانیم هیچ سلاحی نداریم به جز عشق به آینده فرزندان سرزمین مان، از این رو با چنگ و دندان هم که شده آن را پاس خواهیم داشت. همچون وقتی که در خانواده سینه سپر می کنیم و جگر گوشه‌هایمان را از خشونت برخی پدران کم تحملشان حفظ می کنیم، امروز نیز در برابر این موج خشونت، سینه مادرانه خود را سپر خواهیم کرد و برای آزادی فرزندان مان لحظه‌ای از تلاش دست نخواهیم کشید".

نام‌های امضاکنندگان را در سایت کانون زنان ببینید.

حمله به متحصنان سالگرد کوی دانشگاه

"مسئله کوی"؛ کناره گیری یا مداخله؟