movafagh bashid ... che kare khubi kardin ..

in filme be yad mundani ro tu hamun avalin namayesh dar Amsterdam Parsal didam. Dastetun dard nakone.

کار را اواخر سال گذشته در فستیوال فیلم های ایرانی در زندام (هلند) دیدم. این فیلم گذشته از جنبه های مثبتی که داشت، یک تابو را نیز شکست. شبه روشنفکرانی که میخواستند فخر بفروشند همیشه یک لگد هم به هایده میزدند و او را خواننده کوچه و بازار معرفی میکردند. شاید قسمتی از ترانه هایش اینطور بود ولی آنها حتی حاظر نبودند از صدای خوب او و مردمی بودنش تجلیل کنند. من زیاد هوادار سبک هایده نبودم ولی با دیدن این فیلم چشمم به سایر جنبه های کار او نیز باز شد. جای چنین فیلمی خالی بود و فکر کنم این فیلم آن جای خالی را پر کرد.

از همین منتخب کوتاه میشه فهمید که مستند قابل توجهی هست. فرصت مغتنمی ست برای ما پاریسیها. با تشکر از دست اندرکاران فیلم و فستیوال

در جوا ب به نظر بابک در مورد هایده . ایشان چون موسقی را یک عامل تفریحی و تفننی میبینند نظرشان راجع به هایده همان است که میبینیم اما باید به یا د داشت که هنرمند باید در درجه یاول دارای سواد در رشته ی خود داشته باشد و از فرهنگ هنری برخو ردار باشد . خانم هایده وقتی به کاباره و کافه کشیده شد این معیار ها شاملش نمیشه .
ممتاسفانه برای بیشتر ایرانیان موسیقی جنبه ی تفریحی و حال کردن و خوش گذرانی دارد و بهمین دلیل بان بعنوان یک عامل فرهنگی نگاه نمیشود.
این ربطی به روشن فکر و شبه روشن فکر ندارد.
خانم هایده در سن خوزه ی امریکا در اثر افراط در استفاده از کوکائین و ویسکی قبل از ورود به صحنه سنکپ .کرد.
ایا خانم پریسا یا سیما بینا هم همین طورند.
انصاف داشته باشید.

از قدیم ندیم گفته بودن: تو بازار زرگرا دوکون زیاده! خدابیامرز مهوش خودش بود، زنده یاد قمر هم خودش. هیشکیم اینو تو سر اون نمیزد. حالا بیا سِیرکن امروزیا بلغور میفرمان تکثرگرایی، چندصدایکی و و و اما میشن مسعود و ...

در جواب ناشناس باید بگویم آزادی عقیده وبیان یکی از اصول اولیه حقوق بشر است . بنده نظرم را گفتم اکر به مذاق بون نام که فکر میکنم همان بابک است خوش نیامد اشکال از فقر فرهنگی ایشان است . اول بروید فرهنگتان را دمکراتیک کنید تا تحمل عقاید و نظرات دیگران را داشته باشید.

به دلیل همین عدم فرهنگ دموکراتیک است که آخوند ها بر ملت حاکمند.
بخوانید . سواد بیشتر یاد بگیرید .

آن کسی که میگه هایده چون دانشگاه نرفته یا چون مواد مخدر زیاد مصرف کرده هنرمند نیست نظرش مال عهد بوقه وایدولوژی زده است.قرار نیست تمام دنیا از هنرمندان محبوب ما خوششان بیاید. من یکی که نه از پریسا خوشم میاد و نه سیما بینا. بجز نوع موسیقی شان که سلیقه من نیست، هیچکدام قدرت صدای هایده را ندارند. با این وجود هردو اینها هنرمندند و چون من ازشون خوشم نمیاد به خودم اجازه نمیدم که کوچکشان کنم یا هنرشان را انکار کنم. داشتن سواد آکادمیک برای یک هنرمند اساسا الزامی نیست بلکه استعداد و توانایی او مهم است که هردوی اینها را هایده داشت. این نه تنها در مورد هنر بلکه سیاست و اقتصاد و ... هم صدق میکند که بسیاری سواد و آموزش آکادمیک نداشته اند. احمد شاملو یا نیما یا فروغ فرخزاد چه سواد آکادمیکی داشتند؟ یا اینکه چند نفر از هزاران نفری که تحصیلات آکادمیک هنری داشته اند هنرمند شده اند؟ استفاده از مواد مخدر در میان هنرمندان هیچ تابوی عجیب و غریبی نیست. توی این غرب که بخصوص در دهه هفتاد و هشتاد در بین هنرمندان استفاده از مواد مخدر بیداد میکرد. الکل را هم که بشدت میخورند. پس لطفا شما همان پریسا و سیما بینایتان را گوش کنید و اظهار فضل در مورد اینکه کی هنرمند است و کی نیست را به عهده علاقمندان بگذارید. درضمن سیما بینا پریسا هم سواد آکادمیک در مورد آواز ندارند تنها دوره های آوازخوانی را پیش استادانی دیده که هایده هم دیده.

آقای مسعود، تمام دنیا را هم خبر مواد زدن الویس پریلسی برداشت. شما یه بیانیه مطبوعاتی بده که چون الویس دلیل مرگش مواد زدن بود، هنرمند نیست!! خیلی جالبیم ما به خدا ! شما سی دی شو که می خوای بذاری گوش کنی به صداش گوش می کنی یا به مواد زدنش؟!! از بابت وسعت و توان صدایش هم بسیار سر تر از دو نفری است که مثال زده ای؛ محتوا بحثی است دیگر. که البته هایده بجز اوایل کار، بعدها بیشتر پاپ خواند؛ پاپ های با ارزش؛ سیما بینا، محلی، پریسا هم ردیف. اینا چه ربطی دارن اصلا به هم؟ هر کی کار خودشو کرده.

فیلم بسیار جالب و دیدنی است. چیشنهاذ می کنم به همه که برای دادن کادو با خرید یک DVDاز این کار جالب حمایت کنند که بشه تداوم داشته بشه... حال که صحبت از آهنگها ی هایده و شعرا ، تصنیف سازان ، آهنگسازان و تنظیم کننده های در فیلم پیش آمد که من دیدم و بسیار جالب بود برای من به شخصه ، دلم می خواست از آقای نوجوکی بپرسم که چطور شد که در یکی از اولین کارهای پاپ هایده یعنی "بزن تار" که حاصل همکاری این دو بوده و ایشون در فیلم در موردش صحبت هم کرده اند ، به جای ساز تار موزیک، سه تار استفاده شده...! حتما خاطره ی جالبی باید پشت این کار نهفته باشه!

عطری جان، صادق نجوکی چندین سال پیش در مصاحبه ای با صدای آمریکا این موضوع را گفت و دلیل، به گفته ایشان این بوده که اجرای ملودی با تار زیاد خوب درنیامده و در نتیجه این بخش با سه تار اجرا شده.

کار پژمان اکبرزاده یک کار استثنایی است. به این دلیل که ما پژوهش مستند و تاریخی کم داریم. این مستند نشون می ده ما چقدر در مورد شخصیت های معروف و پاپ که تا همین چندی پیش هم زنده بوده اند، اطلاعات کمی داریم. جای کارهایی از این دست خیلی خالی است. ممنون و به امید کارهای جدیدتر