خدا شفا بدهد! این رسم‌الخط فارسی است؟!!!! اول دوست عزیز فکری به حال نوشتارت کن بعد نقد بنویس. این ادا و اصول‌های مثلا روشنفکرانه کمی تهوع‌اور شده. شما حتا واو معدوله را حذف کردید البته به دلخواه نمی‌دانم وقتی شما در انگلیسی با کلمه‌ای مثل walk ‌مواجه میشوید به خودتان اجازه می‌دهید که آن را wak ‌بنویسید یا نه؟ قطعا نمیدهید چون به زعم شما آن زبان قداست دارد! واقعا خنده‌دار بود.

به نظر من هم نوشته کمی بی سر و ته بود و پیوند معنایی نداشت. این همه زیاده گویی برای چه بود؟ آخرش خوب است یا بد است؟! نوشتاری که خود نمی‌داند یا نمی‌تواند «مقصودش» را صریح به خواننده برساند و دلایل خودش را درباره‌ی آن به شکل واضح اقامه نماید، بدردنخور است.

افشين دشتي عزيز!
كيارستمي تقصيري ندارد ولي تو حتماً مقصري!

جالب و قابل تامل است. نوشتن مقدمه بيشتر از متن نيز جاي تامل دارد.
براي آقاي كيارستمي نيز همينطور است جاي تامل دارد. به ايشان احترام مي گذارم. ولي احساس مي كنم زمان و سال هاي دور حضور دانشمنداني مثل ارسطو، ميكل آنژ، لئوناردو داوينچي و ... كه هر كدامشان حدود بيست سي علم روز را بلد بودند و به مردم خدمت مي كردند، تكرار شده است.
بهتر است آقاي كيارستمي به يك علم بپردازد، سينما و بس. علائق شخصي و بروز دادن آن در اجتماع جاي خود دارد. باز هم بهتر است همه ما قبل از بروز آن بيشتر تامل نماييم.

قابل توجه آقاي نگار!!! ادا درآوردن روشنفكري خيلي وقت است كه كهنه شده است. قبل از ادا درآوردن بهتر است به دنبال مقصود اصلي نويسنده بود، در عير اينصورت مطلب شمانيز نگار خانم!! خود نوعي ادا درآوردن است.
به شما احترام ميگذارم و پوزش مي ظلبم از نقد نوشته كوچك شما.
و اما جناب حميد آقا!!! بي سرو ته بودن نوشته را به بي تفاوت بودنتان به اصل مطلب نسبت مي دهم!!! شايد هم حوصله نكرديد كه ذهنتان را با اصل نوشته كه كوتاه است مشغول داريد.

در پايان معذرت مي خواهم از بيان نظراتم.
من نگار، حميد و افشين دشتي را نمي شناسم. ولي به نظر ميرسد مطلب در ساعت 8:58 پي ام!!! خيلي پربيننده بوده!!!!!

همه شما موفق باشيد. با همه احترامي كه به آقاي كيارستمي قائلم، ارائه كاري غير از سينما را فعلا براي ايشان صلاح نمي بينم.

از آقا افشين هم ممنونم.

سلاخي به روايت هنرمند

اينكه ملتي به هنرمندان ، روشنفكران ، نويسندگان ، شاعران و .... احترام گذاشته و احساس تعلق خاطر كند، البته خوب است و اصلاً اگر مخاطبي نباشد كه شاعر دست به قلم نمي‌شود، نويسنده ذهنش را بر روي كاغذ نمي‌ريزد، فيلمساز كليد نمي‌زند (فيلمساز ممكن است اگر سود مادي نباشد كليد بزند، اما اگر مخاطب نباشد محال است)، و قس علي هذا...
من مي‌گويم نظر و انديشه هر كسي محترم است و در عرصه هنر و ادب، اگر بنا باشد دست و پاي اديب و هنرمند را ببنديم و در راهروي محدود با چارچوب تعئين شده هلش دهيم، مسلماً رو به ورطه‌ي بي هويتي و انسداد انديشه مي‌رويم. به نظرم اين هم اصلي مسلم است.
اما فكر مي‌كنم گاهي شيفتگي‌هاي ما در در مورد اشخاص ، هم فهم ما و هم انصاف ما را براي اظهار نظر مخدوش مي‌كند. در اينكه جناب كيارستمي يد توانا و ديد كم نظيري در هنر فيلمسازي دارند هيچ شكي ندارم. من به عنوان يك ايراني به ايشان افتخار مي‌كنم... اما طبيعي است كه تنها در عرصه فيلمسازي.
راستش را بخواهيد كتاب حافظ به روايت ايشان را كه ديدم هم متعجب شدم هم متأسف. متعجب و متأسف از اين جهت كه شخصي مثل ايشان چگونه به خود اجازه داده‌اند كارد سلاخي بردارند و با حافظ ... بله با حافظ (اين لغت را با تأكيد مي‌گويم!)‌ اين‌چنين بي مهابا بي رحمي كنند. اصلاً نه كه با حافظ، با قرنها افتخار فرهنگي. با ساليان سال تنفس مردمان اين سرزمين با عطر و بوي غزلهاي بي مثال او. قرنهاست كه در يك سوي تاقچه و رف خانه‌ها قرآن بود و در سوي ديگر ديوان حافظ. ولي راستش را بخواهيد وقتي نظرات اين و آن را در مورد اين اقدام خواندم و شنيدم و هاي و هوي و به به و چه چه شيفتگان ايشان را ديدم، بيشتر متعجب و متأسف شدم.
درك اين كه چرا و به چه دليل چنين كاري را بايد در بوق و كرنا كرد و با حلوا حلوا كردن، ميدان تاخت و تاز را براي .... به فرهنگ و ادب ايران (آن هم از سوي برخي موجهين) هموار كرد، براي من حقيقتاً دشوار است. البته اين حقير هم مثل جناب كيارستمي هيچ ادعائي در شعر و شعرفهمي ندارم. ولي حداقل شهرتي هم ندارم و نظرم را چند نفري مي‌خوانند. يا سري به علامت تأئيد مي‌جنبانند و يا شانه به نشانه‌ي بي اعتنائي بالا مي‌اندازند. اصلاً شايد به خود زحمت هم ندهند كه در نقد نظر من نظري بدهند. اما كسي كه شهرت دارد مسئوليت دارد. چه بي ادعا باشد و چه با ادعا. و اتفاقاً مسئله دقيقاً همين است. كسي كه شهرتي به هم زده نمي‌تواند ادعاي بي ادعائي كند، چون با كمال تأسف در اين ديار (و شايد در ديار ديگر نيز) اگر كسي از يك محدوده‌اي از شهرت عبور كرد، حتي اثر ضعيف و بي ارزش وي را آنچنان كه بايد نقد نمي‌كنند. چرا؟ چون يا انگ بدفهمي و كمبود ادراك و يا مخالفت با نوگرائي و طرفداري از ارتجاع را مي چسبانند به پيشاني‌اش. بنابراين مجالي براي ريسك نيست! اين وسط كسي هم اگر نقدي كند در هاي و هوي قربان صدقه رفتن‌هاي شيفتگان (كه بسيارشان هم صاحب قلم و تريبون هستند) گم ميشود، انگار اصلا صدائي از كسي درنيامده.
و سخن آخرم با مداحان اين اقدام جناب كيارستمي است. شيفتگي‌ها گاهي عواقبي دارد جبران ناپذير. اثرات آن كه نه آني، بلكه همچون موريانه بناي فرهنگ ملتي را آهسته آهسته مي‌جود و در آخر فرو مي‌ريزدش. واقعاً اگر من بي نام و نشان هم در عرصه‌ي ادب و فرهنگ ، چنين اختراعي مي‌كردم ، و به فرض كه ناشري از آسمان مي‌آمد و اين پديده‌ي مرا به زينت چاپ مزين مي‌كرد، باز هم آيا نظر اين جنابان همين بود؟ يا مرا تكفير مي‌كردند و خونم را حلال؟!
كمي به خود بيائيم. حداقل با خودمان صادق و با فرهنگ ميهنمان منصف باشيم. جاي دوري نمي‌رود!!!

می‌گن: «نگار» ِ من که به مکتب نرفت و خط ننوشت | به غمزه مسأله‌آموزِ صد مدرس شد. من با همه‌یِ پیش‌نهاد‌های ِ افشین دشتی در اصلاحاتی که در خط فارسی انجام داده موافق نیستم اما مطمئن‌ام که اگر ایشان به اندازه‌یِ استاد کیارستمی معروف بود، احتمالاً ناشران نیمه محترم دیوان «خواجه» را با همین رسم‌الخط «اخته» می‌کردند و امت ِ همیشه در صحنه هم گُله ـ گُله برای ابتیاعِ آن شاهکار صف می‌بستند. ولی با وجودِ این‌که افشین سال‌هاست بسیار جدی و با ادعا (نه بی‌ادعا و از سرِ تفنن و باری‌ ـ به ـ ‌هرـ جهتی) با این خط دست به گریبان بوده نه کسی به نقد ادعا‌هایش پرداخته و نه توجه‌یِ چندانی به پیشنهاد‌ها کرده، چرا که افشین به اندازه‌یِ کافی مشهور نیست.

به همین دلیل فکر می‌کنم شهرت آقای کیارستمی اتفاقاً خیلی چیزِ بدی نیست و متاب‌سازی‌یِ ناشران به واسطه‌یِ اسم ایشان را نباید چندان جدی گرفت. هر چند شهرت، بسیاری را دچارِ خودـ همه‌کاره ـ پنداری می‌کند، اما نباید نکته‌یِ مهمی را فراموش کرد: کیارستمی (درست یا نادرست) در ایران به اندازه فرنگستان «خدا» محسوب نمی‌شود و به نظرم این چیزی‌یست که کیارستمی را آزار می‌دهد و وقتی فیلم‌ات را نتوانی در کشور خودت نمایش بدهی خُب مجبور می‌شوی چوب و چماق و چپق و عکس و شعر و شامورتی‌بازی را (که به مجوز احتیاج ندارند) به عنوانِ هنر به نافِ ملت ببندی. در فرنگستان حتا عکسِ حضراتِ معروف را رویِ تنکه‌یِ تُنکِ جی‌استرینگ هم برایِ فروش روانه‌یِ‌ بازار می‌کنند. حالا حافظ‌ ـ پرانی‌یِ و متاب‌سازی که هِچ! عبید می‌گه: یارو رفت پیشِ طبیب و گفت ریشم درد می‌کنه. طبیب پرسید چی خوردی؟ گفت: نان و یخ. طبیب گفت برو بمیر که نه دردت به آدمی‌زاد شبیه نه خوراکت. حالا حکایتِ ماست. چی در میهن پُرگهر به قاعده‌ست که شهرتِ‌ آقایِ کیارستمی باشه. دستِ کم کیارستمی می‌تونه بدونِ این‌که پولِ بیت‌المال رو ماست‌مالی کنه کمی حال کنه و کسانی هم بابت‌اش پول می‌دن. فقط دوستانِ خیر خواه باس به ایشان توصیه کنن که تو مصاحبه‌ها به مناره‌هایی آویزون نشن که گنجایشِ گنجیدن رو ندارند.

من فردي صاحب نظر نيستم , در هيچ زمينه اي, ولي توان تشخيص سخن حق را تا حدودي دارم و به نظر حقير هرچند حوزه هاي هنر مرزهاي نامشخصي دارند و همپوشاني در حوزه هاي مختلف گاها ديده ميشود ولي همپوشاني در ديدگاه تخصصي و از منظر متخصص حوزه ها شايد چندان به صواب نيست. اميد است با نقد هايي اينگونه دايره تخصصي حوزه هاي مختلف هنري را مجددا ترسيم كرد تا پايها فراتر از گليمها نروند.

صداقت ، شفافيت ، جسارت از ويژگي هاي نوشته فوق است و به نظرمن مقاله جالب و قابل تأملي بود ، اميدوارم ادامه دار باشد.البته ازشجاعت راديو زمانه نيز نبايدغافل بود.

خوشحالم كه يكي پيدا شده كه با شوخي‏هاي آقاي كيارستمي در عرصه‏ي ادبيات اعتراضي شوخ‏وار كند. اعتراضي كه بسيار تأمل برانگيز است. كسي منكر فيلم‏هاي خوب آقاي كيارستمي نيست. ايشان البته فيلم بد هم دارند كه كسي جرأت نقد آن را ندارد و منتقدان حداكثر كاري كه مي‏كنند سكوت است چون مي‏داننداگر دهان باز كنند كم‏ترين اتفاقي كه برايشان مي‏افتد موصوف شدن به صفت حسود است. واقعاً فيلم ده فيلم خوبي‏ست؟ يك فيلم سطحي و شعاري؟ اين مسئله در مورد همه‏ي افراد مشهور از عرصه‏‏ي سياست گرفته تا عرصه‏ي فرهنگ و هنر صادق است. انتقاد به يك اثر، به يك عمل را انتقاد از اعتبار فرد مي‏دانند. چرا نمي‏توانيم اين دو را از هم تفكيك كنيم؟ از طرفي وجود مسئله‏ي سانسور و فشاري كه از سوي ارشاد بر اهالي فرهنگ وارد مي‏آيد تبعات زيادي داشته اما بدترين اثر آن اين بوده كه اهالي صاحب‏نام فرهنگ به قصد حمايت از يكديگر به نقد آثار هم نمي‏پردازند. و از آن بدتر نقد از مشاهير و بزرگان به يك تابو تبديل شده است. واقعاً فرق اهالي فرهنگ با اهالي سياست در چيست؟ آيا در موضوعي‏ست كه بدان مي‏پردازند يا در رفتارشان؟ به جرأت مي‏توانم بگويم كه رفتارشان هيچ فرقي ندارد. آقاي ناشر از رانت شهرت كيارستمي استفاده مي‏كند و اثر ضعيفي را به چاپ مي‏رساند و مي‏داند كه سود خوبي خواهد كرد. آقاي كيارستمي هم مي‏داند كه جماعتي مقهور شهرتش هستند و سكوت مي‏كنند و خيل كثيري هم شيفته‏اش هستند و هر كاري كه بكند مثلاً خطي روي صفحه بكشد مانند ورق زر به خانه مي‏برند و كاري به خود اثر ندارند اين جماعت عقل حود را روي طاقچه گذاشته‏اند و با دهان باز گوش به فرمان بزرگان‏اند. شهرت و قدرت گويا بيش از آن كه مسؤليت بياورد فساد مي‏آورد. بخشي از اين فساد البته ناشي از ترس ماست ناشي از بلاهت ما. مسؤليت خود را به ياد بياوريم و به صاحبان شهرت و قدرت هم مسؤليتشان را يادآور شويم. براي چنين كاري ناگزيريم ترس را از خود دور كنيم و در مواجهه با يك اثر صاحب اثر را فراموش كنيم و در موردش بينديشيم؛ هركه مي‏خواهد باشد.

در یک کلمه "نفرت انگیز" بود. این آقای دشتی چند سال‌شان است؟ به هر حال امیدوارم شهرت مورد نظرشان را با چنگ زدن به بزرگان و اختراع رسم‌الخط جدید یا هر راه دیگر هر چه زودتر به دست بیاورند!

نوشته ی خیلی مفرح و به جایی بود برای کسی که شوخی یا جدی از ورای عینک دودی سالهاست به ریش همه میخندد. جمله ی اخر اقای وحید هم بی نظیر بود.

سلام آقای دشتی. روی نکات دقیقی دست گذاشید. ممنون از زحمتی که کشیدید.

از اونجایی که تو این سرزمین همیشه حاشیه بر متن غلبه می‌کند به نظرم جالب ترین قسمت این صفحه کامنت هاش بود. اینکه دوستانی که به نوشته یا رسم الخط افشین دشتی اعتراض دارند ولی از سابقه کاری او بی خبرند و عجیب تر اینکه چرا باید افشین دشتی به مزخرفی که متاسفانه بعضی میگن کاری نو بر حافظ بوده بپردازه واقعا افشین دشتی فکر کرده این نوشته کیارستمی رو ناراحت می‌کنه؟ باور کنید نه اون تازه خوشحالم میشه که نه انگار چند تا آدم جدی شعر معاصر منو تحویل گرفتن بعدشم وقتی خرمشاهی اون مقدمه افتضاح و تهوع آور رو از سر شکم سیری یا شایدم بر عکسش روی این موجود عجیب الخلقه ی کیارستمی می نویسه چرا نباید خود کیارستمی به فکر انتشار همچین فاجعه ای با نام سعدی باشه. دوستانی که به افشین دشتی اعتراض دارند و فکر می کنند کیارستمی کار جالبی کرده فقط یکبار اون موجود یک سر و دو گوش ( هرکاری می کنم نمیتونم بگم کتاب) رو دوباره بخونن و فقط به یک موضوع فکر کنند که منطق تقطیع در این آش شله قلم کار کیارستمی چیه. چون شاملو این کار رو با رباعیات خیام کرده و بر اساس منطق چینش سطرها در شعر خودش اونا رو پلکانی نوشته کیارستمی هم باید فکر کنه منم بلدم؟ البته توقعی نیست تو این مملکت همه توهم چیزی بودن دارن ولی بپذیریم که این مردم نیاز به خنده هم دارن وسط این همه بحران سیاسی و اجتماعی یکی پیدا شده مردم و سرگرم کرده بابا اینهمه سریال طنز 90 قسمتی مزخرف ساخته میشه این کار کیارستمی هم روش هر شب یکی از اون انتخاب هارو بخونیم. از صد تا قرص فلوکستین بهتره با اینجور چیزا نیازی به هیچ طنزی نداریم من که بعد از دیدن اون اسمشو نبر( بازم سعی کردم ولی به خدا نمیشه گفت کتاب) کلی خندیدم و یاد اون رباعی خیام افتادم که میگه: با اين دو سه نادان که چنان می دانند / از جهل که دانای جهان ايشانند/ خر باش که آنسان ز خری چندانند / هر کاو نه خرست کافرش می خوانند

افزایش شمار کسانی که سیاست ارعاب مراجع قدرت ادبی در آن ها مؤثر نمی افتد باعث امیدواری است. با توجه به این روند نفرت اعضای قبیله قابل فهم می گردد.

این قلم طناز جالب ترین مبحث تو این ماجرا بود.پیرو یکی از کامنت ها می خوام اینو بگم اون آدم با خردی که تو این نوشته گیر می ده به رسم الخط ای کاش دقت می کرد با چه ادبیاتی سر و کار دار یه کم دست به عصا تر نظر می داد.کیارستمی تو ورک شاپش یه بار راجع به نقدهای که به عکس هاش می شد گفت :این عکاس ها چون شغلشون اینه اگه کسی که به عنوان عکاس شناخته شده نیست عکس خوب بگیره گیر میدن بهش و از این حرفا دیگه البته اینم گفت که یاد گرفتن عکاسی فقط سه ماهه بقیه اش دیگه خود هنرمنده....همون موقع یاد مهران مهاجر افتادم که سالهاست در مورد عکاسی کار کرده و خوب مشخصه که تو سه ماه همه چیزو یاد نگرفته و مثال های دیگه ای که مشخصه دیگه.احتمالاًٌ در مورد شعر هم ایشون به این درجه رسیدن که فهم ساختار در شعر کار دو سوته این همه کتاب و جزو و دانشگاه هم مغازه است چه تهران چه سوربون....ای کاش هنرمندهای ایران قدر منزلتشون رو بدونن و از متن های خودشون یه هو سقوط نکنن.