سرقت ادبی در روز روشن

عرفان قانعی‌فرد

ترجمه‌ی من از معمای ایرانی را دزدیدند! شهریور 1383 من در استرالیا این کتاب را در سایت اخبار روز معرفی کردم و با خود نویسنده‌ی آن، کنت پولاک، صحبت کردم و گفت‌وگویم با او نیز در سایت گویا و اخبار روز منتشر شد.

وقتی به ایران آمدم، در تابستان 1384، ترجمه‌ی کتاب را به نشر رسا دادم که به صد لطایف‌الحیل گفت که کتاب غیر قابل چاپ است. با وجودی که ترجمه‌اش را تمام کرده بودم و در سایت‌های خبری داخلی و خارجی و حتی روزنامه‌ها اعلام کرده بودم. آنگاه از دست این ناشر فرار کردم و کتاب را در سایت اخبار روز در 13 روز منتشر کردم و هزاران نفر در داخل و خارج از ایران دیدند و خواندند. سپس در وبلاگی به همین اسم در زمستان 1384 منتشر کردم و شد يکی از کتاب‌های رایگان اینترنتی.

حتی در مرکز اسناد انقلاب اسلامی و روزنامه‌ی کیهان هم کپی ترجمه‌ی من را مورد استفاده قرار دادند! در بهار 1385 نیز در دیدار با کنت پولاک، اصل ترجمه را به وی تقدیم کردم و توسط او به ناشر کتاب، راندم هاوس، هم اطلاع داده شد. بارها و بارها در روزنامه‌ها و خبرهای داخلی من از این ترجمه حرف زدم و منتظر مجوز ارشاد ماندم؛ تا این نمایشگاه که دیدم ترجمه‌ای عین متن من—با کمی پس و پیش—در چند روز گذشته با آرم نشر رسا و نام احمد عظیمی‌بلوریان منتشر شده است.

حال به کجا شکایت کنم؟ این دزدی آشکار را به گردن چه کسی بیاندازم؟ ناشر، مترجم‌نما، یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؟ چه کسی جواب من را خواهد داد؟ این دزدی چه لذتی دارد؟