مرگ وقايع‌نگار ادبي فرانسه

سامان ایرانی

«برنارد فرانك»، نويسنده، روزنامه‌نگار و وقايع‌نگار فرانسوي به علت ايست قلبي در سن ۷۷سالگی در يكي از رستوران‌هاي پاريس درگذشت. او كار خود را با نوشتن در مجله «عصر مدرن» به سردبيري «ژان‌پل سارتر» آغاز كرده بود.

برنارد فرانك كه به همراه «روژه نيميه» و «آنتوان بلوندن»، يكي از اعضاي گروه «هوسارد» به شمار مي‌آمد، ۱۱ اكتبر ۱۹۲۹ در «نويلي سورسن» و در يك خانواده يهودي و مرفه متولد شد. او در سال ۱۹۴۶ به پاريس آمد و در بيست‌ سالگي‌اش «ژان-پل سارتر»، فيلسوف و نويسنده فرانسوي و سردبير مجله «عصر مدرن» را ملاقات كرد. سارتر از او خواست تا در نشريه‌اش به وقايع‌نگاري ادبي بپردازد و برنارد فرانك تا زمان چاپ اولين رمانش با نام «موش‌ها» در سال ۱۹۵۳، به عنوان همكار در كنار سارتر به نويسندگي پرداخت. فرانك در مورد رابطه‌اش با سارتر گفته بود: «رابطه من با ژان‌پل سارتر، مثل رابطه شاگرد و استاد، كلاسيك بود.»

برنارد فرانک، نویسنده، روزنامه‌نگار و وقایع‌نگار فرانسوی

اين نويسنده كه بابت نوشتن رمان «يك قرن لبريز شده» در سال ۱۹۷۱ برنده جايزه ادبي «دو ماگو» شد، «هنر حاشيه‌روي» را خيلي خوب مي‌‌دانست؛ چه در گفتار و چه در نوشته‌هايش در روزنامه «لوموند» كه خود آن‌ها را به سان «مكاتبات عاشقانه» در نظر مي‌گرفت.

او در سال ۱۹۸۱ وقتي جايزه «روژه نيميه» را بابت تمامي آثارش دريافت كرد، گفت: «حاضرم قسم بخورم كه ادبيات از جنس لذت است.»
برنارد فرانك در سال ۱۹۵۳ «جغرافياي جهاني» را منتشر كرد كه اين كتاب در سال ۱۹۸۸ با ويرايش مجدد و اضافاتي انتشار يافت.

اين نويسنده در سال ۱۹۸۹ در گفت‌وگو با خبرگزاري فرانسه در حالي‌كه با انگشتان به موهاي جوگندمي‌اش چنگ مي‌زد، گفته بود: «من فكر نمي‌كنم بدجنس باشم، اما هميشه عيب‌ها را مي‌بينم.» او گستاخانه اضافه كرده بود: «من ادعاي بزرگ نويسنده بودن را داشتم، اما بعدها فهميدم كه اين موضوع چندان مهم نيست. من جزو بقاياي مارك «نويسنده» هستم و اصلا خودم را مثل چيزي كه ديگران مي‌بينند، نمي‌بينم.»

برنارد فرانك درباره رمان «توهم‌هاي خنده‌دار» كه در سال ۱۹۵۳ منتشر شد، اظهار كرده بود: «پس از اين رمان، نوشتن را براي هدفي بهتر كنار گذاشتم.»

او آخرين واقع‌نگاري‌هاي خود را نيز براي هفته‌نامه «نوول ابزرواتور» نوشت. سردبير اين هفته‌نامه پس از مرگ برنارد فرانك گفت: «او رابط ميان عشق به ادبيات و زندگي بود. برنارد فرانك همچنين بسيار شوخ و در عين حال مطمئن بود و نيز وابسته نبودنش مثال‌زدني است.»

ژاك شيراك در پيامي درگذشت برنارد فرانك را تسليت گفت. رييس جمهوری فرانسه در اين پيام با بيان اين‌كه جاي برنارد فرانك براي هميشه در ادبيات فرانسه خالي خواهد ماند، آورده است: «او كه قلمي آزاد داشت، يكي از مفسران معتبر روح انساني به شمار مي‌آمد.»