حقوق انسانی ما

«آنها فقط می‌خواستند درس بخوانند»

کوهیار گودرزی: چهار تن از دانشجویان محروم از تحصیل دانشگاه علامه پس از سه روز تحصن، سه‌شنبه ۵ آذرماه ۸۷ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. فاطمه‌فناییان، همسریکی از بازداشت‌‌شدگان می‌گوید: «این دانشجویان برای این‌که بتوانند برگردند به دانشگاه و لیسانس خود را بگیرند در جاهای مختلفی از جمله در وزارت علوم و مجلس حضور پیدا کردند. همچنین خواستند شریعتی، رییس‌دانشگاه را ببینند که نتوانستند. دیگر به این‌جا رسیدند که مجبور شدند در دانشکده تحصن کنند و بخواهند به این شکل وارد دانشگاه شوند. دلیل تحصن و خواسته‌ی آن‌ها فقط این بود که وارد دانشگاه شوند و درس‌شان را بخوانند.»

ما هم آدمیم

فرهاد امیرمنش: این‌که من در جمهوری اسلامی هم معضلاتی می‌بینم که دود از کله‌ام بلند می‌کند، دلیل نمی‌شود همه‌چیز آن نظام و همه دست‌اندرکاران آن را در خواب‌های شبانه‌ام بالای تیر دار ببینم. این که شاه‌دوستان و کانال‌های تلویزیونی آن‌ها از لس‌آنجلس به نظرم مبتذل می‌آید، دلیل نمی‌شود مرگ همه‌شان را از خدا آرزو کنم. ما همه آدمیم. از یک نسل و از یک تبار. همه‌مان فکر می‌کنیم داریم کار درستی انجام می‌دهیم. آخرش همه این‌ها چیزی نیست به‌جز یک بازی.

روزگار بد زنان عراق

احمد سمایی: وضعیت نامساعد و پر هرج و مرج عراق در ۵ سال گذشته بیش از هر چیز به ضرر زنان این کشور و پایمال‌شدن حقوق آن‌ها تمام شده است. فقدان امنیت و قدرت‌گیری افراطیون مذهبی سبب شده که زنان در عرصه‌های اشتغال و آموزش به حاشیه رانده شوند و شمار قتل‌های ناموسی افزایش یابد. در کردستان عراق که افراطیون مذهبی نفوذ چندانی ندارند نیز، وضع زنان رو به وخامت رفته است.

فاجعه‌ای که اتریش را تکان داد

منیره برادران: «ژوزف اف» در «آمستتن»، شهر کوچکی در اتریش، عضو «محترم» جامعه بود تا ده روز پیش. به همسایه‌ها همیشه دوستانه سلام می‌کرد. تکنیسین برق بود و از چند سال پیش بازنشسته شده بود. او پدر خانواده‌ای پرجمعیت بود و از سر «بزرگ منشی» سه فرزند «دختر فراری»‌اش را پناه داده و «پدر بزرگ» آن‌ها شده بود. ژوزف اف که حالا ۷۳ سال دارد، بیست و چهار سال این نقش را بازی کرده بود تا این‌که ده روز پیش برملا شد که ورای این چهره ظاهری، شخصیت دیگری نهفته است: چهره کثیفی که ۲۴ سال دختر خود، الیزابت را در زیرزمین خانه حبس کرده و به او تجاوز می‌کرده است.