ملودی‌های سرزنده‌ی پرویز یاحقی

محمود خوشنام

در میان ترانه‌های نو‌آورانه‌ی سنتی که در سال‌های ۳۰ و ۴۰ ساخته شده است، ترانه‌های پرویز یاحقی جای ویژه‌ی خودش را دارد.

اگر چه یاحقی موسیقی را بیشتر نزد دایی خود، حسین یاحقی فرا گرفته بود ولی یک سالی را نیز نزد صبا به سر آورده و به این اعتبار می‌توان او را نیز از شاگردان صبا به شمار آورد که همه دستی توانا در ساختن ترانه داشته‌اند.

با این همه نو‌آوری‌های یاحقی، ویژه‌ی خود اوست. خلق ملودی‌های سرزنده، ایجاد فضای لازم برای مقدمه‌ی ارکستر بدون کلام و بعد رنگ‌آمیزی و ساز‌آرایی‌های جذاب از ویژگی‌های ترانه‌پردازی یاحقی به شمار می‌رود.

شاید از میان ترانه‌های او سه ترانه را بتوان بیرون کشید که شکل و محتوایی شبیه به هم دارند: «می‌زده»‌، «بیداد زمان»‌، و «افسانه‌ی محبت».

استاد پرويز ياحقی

هر سه با متن‌هایی از بیژن ترقی است. او در این ترانه‌‌ها نیز چشمی به تصویر‌سازی دارد.

تورج نگهبان را نیز باید در زمره ترانه‌سرایان نوآور به شمار آورد. او نه تنها در حوزه‌ی سنتی که در حوزه‌ی نوبنیاد پاپ نیز کار می‌کرد.

او را باید یکی از بنیانگزاران استودیوی طنین به شمار آورد که راه تولید و پخش موسیق پاپ را در ایران هموار ساخت.

متن‌هایی که او برای موسیقی همایون خرم نوشته است از جلای بیشتری برخوردار است. برخی از این‌ ترانه‌‌ها ‌رنگ و بوی تصویری نیز دارد از جمله ترانه‌ای که نامش نیز «تصویری در خیال» است.

شاعر در واقع عاشق دلداری شده است که در ذهن خود پرورده و در واقعیت وجود ندارد. پروین خواننده‌ای که کمی دیرتر از دلکش و مرضیه وارد میدان شد «تصویری در خیال» را با صدای خود پرورانده است.