کولی‌واره‌ی موریس راول

محمود خوشنام

موریس راول، آهنگساز قرن بیستمی فرانسه، با آن که بیست سالی از کلود دبوسی کوچک‌تر بود، ولی همکار او در پدید آوردن مکتب تازه امپرسیونیسم به شمار می‌آید. دبوسی و راول، نه تنها تحولی در موسیقی فرانسه به‌وجود آوردند، بلکه از طریق تدریس، آموزه‌های خود را به کشورهای دیگر اروپایی انتقال دادند. در این کار، نقش راول از دبوسی نیز فراتر رفته است.

موریس راول در سال ۱۸۷۵ در سیبور، شهری در حاشیه کوه‌های پیرنه زاده شد ولی دوره رشد و پرورش او در پاریس سپری شد و آموزش موسیقی را نزد گابریل فوره گذرانید.

موریس راول، آهنگساز فرانسوی

او در سن ۶۹ سالگی بر اثر اختلالات عصبی و مغزی از دار دنیا رفت. از راول آثار متنوعی به یادگار مانده است که اگرچه در بسیاری از آن‌ها تاثیر دبوسی قابل ردیابی است، ولی از نظر تکنیک پیچیده تر از آثار او است. باله دافنه اسپکوله و دو قطعه ارکسترئال بولرو و راپسودی اسپانیول، معروف‌ترین آفریده‌های راول به شمار می‌رود.

از موریس راول، قطعه کولی‌واره را که یک راپسودی برای ویولن و پیانو است و براساس تم‌های موسیقی کولیان آفریده شده، برای شما برگزیده‌ایم.

بانو، نام یک گروه آواز جمعی زنانه است که چند سالی است به همت مریم آخوندی در آلمان بنیاد شده است. مریم که از شاگردان آواز و تئاتر اسماعیل مهرتاش بوده، بعد از او نیز نزد نصرالله ناصح پور با چم و خم آوازخوانی سنتی آشنا شده است.

او طی بیست سال گذشته و پیش از ‌بنیاد گروه بانو با گروه‌های مختلف موسیقی ایرانی و آلمانی همکاری کرده و حسن بزرگ او مقاومت‌های او است، در برابر دشواری‌های کار هنری در غربت.

از خوانده‌های مریم و گروهش تا به حال چند کاست و دیسک به بازار آمده است. آن‌چه می‌شنوید، سوگ ترانه‌ای است از خراسان در بیان سوگواری خانواده یک جوان شورشی به نام گل محمد که در درگیری با ژاندارم‌ها به هلاکت رسیده است.