اگر رابطه ی جنسی وجود نداشته باشد، گِی بودن یا لزبین بودن هم، معنی پیدا نمی کند؛
هیچ دین و دولت و رژیمی، هیچ دونفر همجنسی را به خاطر شدّت علاقه به هم و زندگی با هم و دوست داشتنِ هم مجازات نمی کند مادام که ارتباط جنسی نداشته باشند؛
به این ترتیب تعریفی عرفی از گی ها و لزبین ها شکل می گیرد که تنها ممیّزه ی آن ارتباط جنسی است؛
پس حق بدهید اگر جایی می گویید لزبین هستید همه به دو زن در تخت خواب فکر کنند، چون لزبین بودن اصلاً به همین معنی است؛
پسری می تواند بینهایت پسری دیگر را دوست بدارد و با او زندگی کند و نزدیک تر از برادر و خانواده بداند؛ چنانکه دختری دختر دیگر را؛ و خلاف عرف و اخلاق هم نیستند و هیچ تعقیب و مجازاتی هم نیست و هیچ کس از دیدن شان جز محبّت در نمی یابد.
امّا زمانی که خودتان را لزبین معرّفی می کنید، نوع رفتار جنسی تان را تعریف می کنید، و طبیعی است که شنونده به ارتباطات جنسی شما آگاه می شود؛ اعتراض شما به چیست؟
مثل این که بگویید "زنا" و اعتراض داشته باشید که چرا همه به ارتباط جنسی فکر می کنند وقتی این کلمه را می شنوند؛ مشکل از شنونده نیست، این، بار مفهومیِ نامی است که بر خود می گذارید، وگرنه اگر ارتباط جنسی را حذف کنید، چه اصراری دارید خود را گی یا لزبین بنامید؟

پرولتاریای جهان متحد شوید و مشکل گی و لزبیان هائیکه حتی کشور و فرهنگ های لیبرالی مانند انگلستان و سوئدو دانمارک و فنلاند هم قادر به گشادن گره مشکلات شان نمی باشد را حل کنید. امروزه مسئله عمده جهانی مشکلات گی و لزبیان هاست و اگر صد ها میلیون مردم فقیر جهان از اشغالدانی ها تغذیه می کنند مسئه فرعی است.

انسان شخصیتی پیچیده و چندگانه دارد بسیاری نقاب دارند و ربطی به فرهنگ و نژاد ندارد

مردم نقابی دارند که خودشان را مخفی کنند وقتی پسری در برابر دختری قرار میگیرد که میداند به اون به عنوان پسر توجهی نخواهد داشت دلیلی ندارد این نقاب را نگاه دارد چون نیازی ندارد و چیزی برای از دست دادن ندارد

پس بی پرواتر خواهد شد و جسورتر و بی ادبتر

نظری که داده شد که شما خود بوجود آورنده این شرایط هستید تا حدودی درست است هیچ دختر یا پسری در یک ارتباط معمولی تمایل جنسی اش را بروز نمیدهد مگر آنکه یا بخواهد هشداری بدهد یا پیشنهادی داشته باشد اما در یک جمع دوستانه اگر دوستانتان تمایلاتان را برنمیتابند یا تمایلاتتان را تغییر دهید یا دوستانتان را

در اقلیت بودن خوشایند نیست چه برسد به اینکه در اقلیتی باشی که تابو شکن هم باشد

نمیشود جامعه ای را تغییر داد که قشری در آن آزاد باشند قوانین تا حدودی کمک خواهد کرد و در اروپا آسانتر خواهد بود تا در آسیا ولی قانون کسی را موظف نمیکند که به نظرات شما احترام بگذارد و کنایه ای هم نزند

پیشنهاد من این است که مردم را با خوبیها و بدیهایشان با نقاب و بی نقابشان دوست داشته باشید و اگر نمیتوانید شما نیز گاهی نقابی داشته باشید و در خلوتتان نقابتان را بردارید ولی با محرمان و دوستان شاید آسانتر بشود

بعد هم نمیتوانید بگویید چرا تفسیر میکنید تفاسیر از روی پیش زمینه ها شکل میگیرند و تداعی ها را به همراه دارند چرا نگران تفاسیر این و آن هستید شاید به نظر مردم بیشتر اهمیت میدهید تا خودتان

پس خودتان نباشید و براسا باورهایشان و نرمهایشان باشید آنگاه شاید ساده تر بشود فکر نکنم هنرپیشه ای که به طور رسمی اعلام میکند که من همجنسگرا هستم برایش ساده باشد ولی میگوید نقابی داشتم و میخواهم بدون آن باشم

درخواست پناهندگی کیانا رد شده و داره دپورت میشه.لطفا هرکس این نظر رو دید .درخواست نجات زندگی کیانا رو امضا کنه.

فرقی نمی کنه که همجنسگرایان چه دلیلی برای مسائل خود بیاورند، فرقی هم نمی کند که تا چه اندازه درست می گویند ، یک عده هستد که آگاهانه و عامدانه بهرحال زاویه ای پیدا می کنند تا با همجنسگرایان و حقوق انها مخالفت کنند. من گاهی شک می کنم که این افراد بیشتر مآمورند تا معذور.
جناب خلیل، همین علت و دلیلی که برای برجسته کردن سکس بین دو لزبین مطرح کرده ای را براحتی می توان در مورد یک زن و مرد هتروسکسوال یا همان دگرجنسگرا هم مطرح کرد. مثلا اگه رابطه جنسی وجود نداشته باشه انوقت موضوع زن و شوهر بودن هم بی معنی است. یا واضحتر از ان وقتی تو می بینی زنی با شکم برآمده با شوهرش تو خیابون راه میره میری به اونها میگی شما سکس داشته اید؟ چون بدون سکس بچه هم درست نمیشه. البته موارد استثناء لقاح مصنوعی بکنار. حالا درسته که هتروها روابطشان را بنا به سنت اجتماعی ثبت می کنند و همجنسگرایان تو ایران از این حقوق محروم. ولی قضیه در اصل یکی است.
سادترش کنم: وقتی خواهر فرضآ هتروی خودت روز بعد از ازدواج با لباس های شیک و آنچنانی و با رویی خندان بهمراه شوهرش به خانه اتان می آید، این موضوع به ذهنت میرسه که طرف دیشب سکس داشته و به این خاطر هم شاد و بشاشه.؟؟

متاسفانه بر خلاف نظر حلیل "صرف ابراز علاقه به همجنس" در ایران با شدیدترین مجازاتها روبرو می گردد.

بابا بی خیال برین زندگیتونو بکنین ،
اگر حتی توی ایران با هم زندگی کنید و نخواهید بچه بزرگ کنید یا وسط خیابون سکس داشته باشین فکر نمیکنم کسی با شما کاری داشته باشه
البته مشکل خانواده ها هست حتی برای من که کانادا زندگی میکنم بسیاری از آنها را دیده ام که با فرزندان همجنس باز مشکل دارند.

آقای گی و خانم لزبین شما از نظر ارتباط جنسی فرق میکنید نه از نظر ارتباط اجتماعی اگر خودتان با این مشکل دارید به بقیه چه ربطی داره؟ یادتون باشه خیلی از سیاهها نژاد پرست هستند

همجنس گراها برای مقبول شدن در جامعه شان و برای آزار ندیدن از نظر و نیروی مخالفان، غالباً به دو گونه مساله شان را جلوه می دهند:
1- سهل کردن و کمرنگ کردن نقطه ی حساسیت برانگیز که رابطه ی حنسی شان است. به این معنی که می گویند شمایان هیچ گاه از یک زن و شوهر درباره ی روابط جنسی شان نمی پرسید، اگرچه می دانید چگونه است؛ پس از ما نیز نپرسید، چون رابطه ی جنسی ما تنها یک گوشه از روابط انسانی ماست و نه همه ی آن.
2- نشان دادن "این همانی" بین روابط شان با روابز دیگر متعارف در جامعه. یعنی که این رابطه که من با همجنس ام دارم همان رابطه ای ست که مادرت با پدرت دارد، چطور آنها حقّ دارند و ما نه؟
امّا انسان ها در اجتماعات شان مرزها و محدوده هایی دارند که باعث می شود این "این همانی" ها صادق نباشد.
دختر و پسر غربی پیش از ازدواج با افراد مختلفی سکس دارند و اخلاقاً بد نیست، امّا همین سکس را پس از ازدواج اگر داشته باشند خیانت است، پس این همان نیست، فرق می کند.
در بازارهای سکس شما می توانید سکس قانونی بخرید از هرکس که آن را ارائه می کند. امّا این فرد اگر 17.5 سال داشته باشد و شما دانسته باشید، مجرم اید. مرزی به نام 18 سال تعیین شده است. انسان ها مرزهایی را از مبانی مختلفی پیدا کرده اند و وضع می کنند. معیارهایی برای اخلاق دارند. سکس پدر و مادر من اخلاقی است اما سکس او با زن همسایه نه. شما قبول ندارید که مرزهایی برای اخلاق هست؟
سکس خواهر من با شوهر رسمی و عرفی و قانونی و شرعی اش، چه من و تو به آن بیاندیشیم چه نیاندیشیم، عملی اخلاقی است و به همان دلایلِ مرزهای عرف و اخلاق یا دین یا هرچه مقبول انسان های آن جامعه است، متفاوت است با سکس خواهر من با مثلاً دوست دخترش. این همان نیست. دنیای اختلاف و مساله این بین هست. این را همجنس گراها می خواهند سهل و بی اهمیت نشان دهند یا این که بگویند این هردو یکی است.
این معیارهای اخلاقی به هر حال وجود دارند. اتفاقاً معیارهای جوامع سنّتی مثل ایران عقلانی تر از مال اروپایی هاست. 18 سال را غربی ها از کجا آورده اند. اگر پسر یا دختر 17 ساله ی بالغی بخواهد از حقوق جنسی اش استفاده ی علنی کند باید شکایت به کجا ببرد؟ چرا کسی جامعه ای برای احقاق حقوقِ از دست رفته ی نوجوانان 14 تا 17 سال تشکیل نمی دهد؟
مرزی که اخلاقِ آزاد تعیین می کند، رعایت حقوقِ دیگر انسان هاست. یعنی نه خدا نه عُرف و نه عقل، نمی تواند مانع کار کسی شود؛ تنها لگد کردن حقّ دیگران است که شما را از کاری منع می کند. اگر حتّی روی همین هم توافق کنیم، بحث این است که مدافعان حقوق همجنس گراها تنها یک حقِّ فردی را می بینند (که در حقّ بودن اش بحث دارم) و حقوق بسیاری که از رواج همجنس گرایی در جامعه و تبعات آن پایمال می شود را نمی بینند.

سبک زندگی همجنس گرایان به روابط جنسی خلاصه نمی شود، بسیاری از همجنس گرایان مسن (و گاهی جوان) دیگر رابطه جنسی ندارند ولی شریک زندگی دارند، دوست داشتن یک نفر یک چیز است ولی شراکت زندگی چیز دیگر، خیلی از زوج ها چه همجنس چه غیر همجنس ممکن است یکدیگر را دوست نداشته باشند با این حال به دلایلی شریک زندگی هم شده اند(چه رسمی و چه غیر رسمی) و در این وضع باقی مانده اند، چنین روابطی کاملا آشکار است و هر کس متوجه می شود که رابطه دو نفر فقط دوستانه است یا شریک زندگی هم هستند(یکی از نشانه ها این است که شرکای زندگی خیلی بیشتر از دوستان با هم دعوا و بحث می کنند ولی آخر سر کنار هم باقی می مانند). به علاوه این موارد تفاوت های همجنس گرایان در رابطه آنها با دیگران خلاضه نمی شود و همجنس گرایان در بسیاری موارد دیدگاه و احساس و نظر متفاوتی در مقایسه با همجنسان دگر جنس گرای خود دارند.

هرکس در ایران زندگی کرده باشد می داند که هیچ دو همجنسی را نه آنجا و نه هیچ جای دیگر جهان تنها برای دوست بودن یا حتّی شریک زندگی هم بودن، با هم در یک اتاق یا یک تخت خوابیدن نه مجازات می کنند نه شماتت.
از قضا این چنین زندگی مشترک را اگر در ایران با همجنس تان داشته باشید حیلی طبیعی تر و متعارف تر است از مثلاً در فرانسه. در ایران چنین اتاق ها و خانه های دانشجویی زیاد داریم که دو یا چند هم جنس در آن زندگی اشتراکی دارند، و کسی هم نه مانع می شود و نه بدبین. همین اتاق یا خانه اگر در فرانسه باشد بی تردید همه ی همسایگان یا گذرندگان و مطلعان ظنّ اولّ شان این می شود که اینها همجنس گرایند.
این یکی از جفاهایی است که همجنس گرایی در حقّ دوستی های هم جنسان کرده است.
دوستانِ ایرانی مان را در روز عید در خارج از ایران اگر ببینیم نمی توانیم ببوسیم از ترس این که هرکه ببینید بگوید گِی ایم!
همجنس گراها چنان معنای دوستیِ عمیق را به ارتباط جنسی کشانده اند که در لطیف ترین و انسانی ترین احساسات مان نسبت به دوست همجنس مان نیز در خودمان تردید می کنیم.
این یکی از حقوق اجتماعی است که رواجِ همجنسگرایی، آن را در کشورهای غربی لگد کرده است.
در ایران، دوستان مان را عاشقانه دوست داشتیم، با هم زندگی می کردیم و مسافرت می رفتیم.
اگر ارتباط جنسی تان را سرجای درست خود بگذارید، عمیق ترین و لطیف ترین دوستی ها را با همجنس تان در همان ایران می توانید داشته باشید؛ جاهای دیگر جهان چنین ارتباطات انسانی شورانگیز روحانیِ "با دوست بودن" را نه می فهمند نه برای اش ارزشی قائل اند.

تشکراز رادیوزمانه....

در جواب آقای علی در کانادا : اگر چهار تا شب جمعه تو ایران بودی وBATH HOUSE نتونستی بری و تومهمونی میگرفتنت و ی کتک فصل میزدنت می گفتم فرق ایران و کانادا کجاست.

در پاسخ به خلیل، رواج همجنس گرایی یا دگر جنس گرایی ممکن نیست،همجنس گرا بودن یا نبودن مادرزادی است، مسئله دوجنس گرایان هم به خودشان مربوط می شود و من کاسه داغتر از آش برای دیگران نمی شوم، در زمینه اینکه چرا افراد زیر 18 سال نمی توانند رابطه جنسی با بزرگسالان داشته باشند و این جرم محسوب می شود به این دلیل است که به صورت میانگین حد اقل سنی که فرد توان فکری و تجره کافی برای مستقل و آزادانه فکر کردن و بازیچیه دست دیگران نشدن را پیدا می کند و می تواند به صورت فرد مستقل و آگاه برای خود تصمیم بگیرد در صورتی که معمولا افراد زیر سین میانگین 18 سال در این زمینه ها توانایی کافی ندارند و جامعه تا رسیدن این افراد به این توان از انها مراقبت می کند و چون رابطخ جنسی می تواند در سنین کم فشار روانی بسیار زیاد و مخرب بر کودک وارد کند و از طرفی کودک توان و آزادی و آگاهی رویارویی با آن را ندارد این روابط محدود شده. در مورد اینکه چرا پس از ازدواج داشتن رابطه جنسی با دیگران بد است ولی قبل از آن نیست به این دلیل که معمولا افراد هنگام ازدواج توافق می کنند رابطه جنسی خود را محدود می کنند و این مانند هر قرارداد دیگری که فرد در آزادی و اگاهی و حق انتخاب پذیرفته لازم الاجرا است و نتیجتا رابطه جنسی فرد مزدوج با دیگران زیر پا گذاشتن قرارداد و نوعی تجاوز به حقوق زوج است نتیجتا درست نیست ولی همجنس گرایان به کسی تعهد نداده اند که برده جنسی دیگران شوند.

چرا از خقوق غیرهمجنسگراها حرفی نمی زند. آنها اکثریت هستند نه اقلیت. داشتن رابطه ی تایید نشده توسط اسلام با غیر همجنس از سنگسار تا شلاق است. عدد همجنسگراها در مقابل استریت هایی که می خواهند روابطی خارج از شرع داشته باشند هیچ است اما پنجاه تا گروه حامی آنها وجود دارد ولی NGO ی حمایت از دوست دختر و پسرها نیست.
دلیلش هم این است که الان همجنس بازی مد شده و آنها تریبونها را در دنیا در دست گرفته اند و تمام بدبختی های دنیا را مال خود می دانند.
همجنسبازها هم اگر اینقدر دنبال حفظ این عنوان نباشند و کارشان را انجام دهند اینقدر مشکل ندارند.
چه لزومی دارد که بگویی که همچنسبازی و انتظار داشته باشی قبولت کنند.
من هم با دوستدخترم ذابطه دارم ولی هیچ دلیلی ندارد که جار بزنم من دوستدختر دارم.

کاملابا استربت موافقم.چرا اینقدر یک رابطه جنسی و یا شخصی رو باید تو بوق و سرنا کرد . بعد هم اینکه یه جوری وانمود میکنین که انگار ما تو ایران همه بدبختیهامون حل شده الا این یه قلم .به نظز من در این شرایط این موضوعات منحرف کننده اند .و در ضمن شما که اینقدر از جامعه ی ایرانی شکایت میکنی لازم بدونی که توی غرب هم همچین این قضیه قابل قبول برای همه نیست ... اگر همین دگرجنسگرا هم رابطه جنسیشون همه جا جار بزنن ویا خودشونو بر اساس نوع رابطه صدا بزنن همه یه جور دیگه نگاشون میکنن .

آقای خلیل بی انصافی هم حدی داره. هم جنسگراها رو متهم به خراب کردن روابط عادی و دوستانه ی خودتون با هم جنسان صرفا دوست خودتون می کنید. از ابراز احساسات صرفا دوستانه به دوستان عادی خودتون واهمه دارید که مبادا هم جنسگرا به حساب بیایید. فکر کنم مشکل دگرجنس گراهایی مثل شما این هست که فقط خودتون رو می بینید. یک لحظه خودتون رو جای هم جنسگراها بگذارید که از ابراز احساسات فقط دوستانه به دوستان غیر هم جنس خودشون معذورند. تجربه ی ازدواج اجباری من گواه همین مطلب هست که هر چه به خانواده و خودش توضیح دادم که بیشتر از یک دوست نمی تونم باشم ، هیچ کس درک نکرد و نتیجه این شد که دو سال با مردی زندگی کنم که یک شب هم نتونستم باهاش باشم. مشکلی که شما عنوان کردید گریبانگیر ما هم هست. نمی خوام به بگم بی انصافی که دگر جنس گراها در حق ما دارند به اون چه شما گفتید در! و حالا بی حسابیم...مسئله درک نا درست خودمون هست و این که خودمون به جای دیگران قضاوت می کنیم. اگر فکر می کنید کسی در مورد گرایش جنسی شما درست قضاوت نمی کنه جای ترس نداره صرفا بهش یاد آوری کنید.

با تشکر از سایت زمانه و شکوفه منتطری بخاطر این مصاحبه روشنگر.
پس از تحقیق و مطالعات فراوانی که در دهه های آخر قرن بستم توسط پزشکان و روان پزشکان صورت گرفت، کاملا روشن شده که حدود ١٠ درصد بشریت گرایش های متفاوت جنسی دارند که میزان کم و کیف آن متفاوت ست و بدلیل ترس از ابراز آزادانه ی این گرایشات متفاوت امار درستی از فراوانی انواع گرایش های جنسی وجود ندارد. بنابراین دیگر «بشر آگاه» حتی مانند دهه پنجاه و شصت قرن بستم نمی تواند به پیرامونش نگاه کند و گرنه برخورد «سنتی » و «عامیانه» خواهد داشت

بگذریم که اکثریت شهروندان کره خاکی ممکن ست دهه ها طول بکشد که تا به این سطح از آگاهی برسند و شاید بخشی عظیم حتی تا ابدیت به اصول «آسمانی » پای بند باشند و جز رابطه ی جنسی غیرهم جنسان بقیه موارد را «گناه » بشمارند. پس بهتر ست در باره ی اساس موضوع بحث کنیم

آیا بنظر ما گرایش های مختلف جنسی «بیماری » یا «انحراف » محسوب میشود ؟ بر طبق مقدمه ی بالا پاسخ آن یک «نه » می باشد

بنظر من پزشکان برنده جائزه نوبل ، ارگان یونیسف سازمان ملل و سازمان پزشکان بدون مرز و سازمانها ی حقوق بشری وظیفه دارند تا نظریات خود را در باره طبیعی بودن گرایش های مختلف جنسی را بصورت پیشنهادهائی به ارگانهای رهبری سازمان ملل ارجاع نمایند تا از طریق این سازمان منشور جهانی حقوق بشر بصورت روشن تری به امر گرایش های جنسی تاکید نماید

همانطور که در بعضی از کشورهای اروپائی تا بحال تغییراتی در قوانین خود انجام داده اند تا حقوق هم جنسگرایان ملحوظ گردد حتی بعضی کلیساها از انجام مراسم برای زوج های هم جنس استقبال کرده اند . رهبران سیاسی جهان از طریق سازمان ملل باید نسبت به دیدگاهای جدید تجهیز و تشویق شوند تا مردم جهان در باورهای کهنه خود تجدید نظر نمایند. وضع قوانین جدید ، آموزش و تبلیغات می تواند فشار و دید منفی مردم نسبت به گرایش های مختلف جنسی را بتدریج کاهش و حتی از بین ببرد

بنطر من در این زمینه از سازمان ملل تا دولتهای جهان بسیار محافظه کارانه برخورد مینمایند و از دستاوردهای قوانین علمی و اجتماعی عقب تر هستند صد البته ترس از نیروهای مذهبی حتی در کشور های سکولار و لائیک هنوز عامل منفی می باشد

آ-بزرگمهر

علی دهقانی که نگران گشنه های عالم هستی، بدون نام که نگران بدبختیهات تو ایران هستی و استریت که نگران حقوق غیر همجنسگرا هستی: از بین میلیونها صفحه در اینترنت خودت اومدی بخش دگرباش از بین چندین بخش سایت رادیو زمانه رو خوندی. مگه مجبوری؟ به شما چه مربوط که بقیه برای حقوق چه کسانی فعالیت میکنند؟
نگران هرچی هستی برو راجع به همون بخون.

در جواب به علی از کانادا باید بگم که به هیچ وجه به سادگی که شما میگید نیست. در ایران فرهنگ کنکاش در امور شخصی دیگران وجود داره و کسی که ازدواج نکرده حتی برای اجاره کردن منزل هم به شدت در تنگناست. علاوه بر این رفتارهای همجنسگراها و مخصوصا پسران همجنسگرا اونها رو به شدت در معرض دید قرار میده. بدتر از همه اینکه همجنسگرا به دنیا آمدن در ایران جرم هست و علاوه بر آزار دیدن از مردم بیفرهنگ، یک همجنسگرا مجبور هست در امور روزمره خودش رو سانسور کنه تا "مجرم" بودنش رو مخفی کنه.

آقا خلیل اگر شما میترسی که شما رو همجنسگرا فرض کنند یا احتمالش رو بدن، باید بگم بد جوری مشکل داری. چیزی راجع به هموفوبیا شنیدی؟
چطوریه که من هر موقع مناسبتی هست رفیقامو بغل میکنم اتفاقی هم نمی افته؟ خود اروپاییها هم میکنن.
شاید شما منظورتون از ارتباط شور انگیز روحانی چیزی خیلی فراتر از بغل کردن یا ماچ و بوسه رسمی هست، چیزایی که بخشی از دنیای گی ها محسوب میشه. اتفاقا اشتباه نکن، تا اونجایی که من میدونم خیلی از کسانی که مواضع خصمانه بر علیه همجنسگرایی دارند کسانی هستند که در اونها تمایلات همجنسگرایانه وجود داره و ناخودآگاه به شدت اونرو سرکوب میکنند.