«از انسان‏هایی که دوروبرت هستند ساده نگذر»

لیدا حسینی‌نژاد

«سایه اسکای» دختر جوان هم‏جنس‏گرا و خواننده‏ی رپ است که چند ماه پیش، زمانی که ترانه‏ی «یک زن ایرانی» را در مورد حقوق زنان و هم‏جنس‏گراها خوانده بود، با او گفت‏وگویی داشتم.

این ترانه بهانه‏ای شد تا دوباره به سراغ سایه اسکای بروم و با او گپی بزنم. ابتدا از سایه پرسیدم که آیا «حق‏کشی» را در ایران ساخته و اجرا کرده است یا در ترکیه؟

این آهنگ را خیلی پیش از این در ایران درست کرده بودم. آهنگ دیگری هم دارم که آن را در ایران ساخته‏ام. من هر سه آهنگ‏ام را در ایران ساخته‏ام. این آهنگ را هم بعد از حق‏کشی بیرون می‏دهم. ولی در ایران که بودم، نتوانستم آن را پخش کنم، صبر کردم بیرون بیایم. امنیت کامل داشته باشم و بعد آن را پخش کنم. وگرنه حق‏کشی را هم در ایران ضبط کرده بودم.

در گفت‏وگوی اول‏مان در مورد احساس خشمی که در صدا و شعرهایت هست، با هم صحبت کردیم. آن موقع گفتی چون بار اولی است که می‏خواهی این پیام را برسانی، احساس می‏کنی باید مقداری محکم‏تر آن را برسانی. ولی من هنوز هم این خشم را در تو حس می‏کنم. همین‏ که اول آهنگ‏ات می‏گویی: اگه جرأت داری، بیا این آهنگ را گوش کن تا من تو را متوجه کنم که داری اشتباه می‏کنی، نشان می‏دهد خیلی از دست جامعه عصبانی هستی.

در جامعه‏ای که خفقان هست، وقتی یکی منفجر می‏شود، عصبانی هم هست. البته من اول این را اصلاح کنم؛ خیلی‏ها به من گفتند که تو ضد مرد هستی. اما پاسخ من این است که من ضد مرد نیستم. ضد مردهایی هستم که حقوق زن را پایمال می‏کنند. خیلی از آقایان هستند که خیلی خوبند و من با آن‏ها هیچ مشکلی ندارم. کسی که خوبه؛ خوبه. ما با آن بده سروکار داریم.

ما با کسی که حق ما را متوجه نمی‏شود، با آن که فکر می‏کند همه چیز به خاطر قدرت فیزیکی و مالی و این‏جور مسائل در دست اوست، سروکار داریم. روی صحبت من با این آقایان است.

من از تهران، از دل تهران آمده‏ام، اما جامعه‏ی ایران خیلی مردسالار است. همین تکه‏ی اول آهنگ‏ام که می‏گوید: «اوا رو، دختری یا پسری خوشگله؟!» شما عین این کلمه‏ها را روزمره در خیابان می‏شنوید و این خیلی دردناک است. دارد با یک انسان صحبت می‏کند، حق انسان این نیست که با او به خاطر شخصیت‏اش، نوع پوشش‏اش، جنسیت‏اش و … این‏طور صحبت کنند.

من با این فوق‏العاده مخالف‏ام. باید متوجه بشوند، باید بفهمند که دیگر دوره‏ی زور و تهدید گذشته است خشم من، آن‏قدر باید باشد که ‏آن‏ها را متوجه کند. تلنگری به آن‏ها باشد و فکر کنند: «داره به ما می‏گه ها! چی داره می‏گه؟». من به این معتقدم که باید باشد. به خاطر این که اگر آن‏ها فکر می‏کنند، زور فیزیکی‏شان زیاد است، من با تفکرم زورم را جلو می‏برم.

به موضوع آهنگ‏ات «ترانس‏»ها برگردیم. در مورد ترانس‏ها برای ما مقداری توضیح بده. در مورد شرایط آن‏ها در ایران برای‏مان بگو. فکر می‏کنی، آن‏ها به نسبت هم‏جنس‏گراها، در شرایط بدتری به سر می‏برند؟

شرایط که بد است؛ بعضی‏جاها بدتر و در جاهایی هم خیلی بد می‏شود. من به خاطر این آهنگ‏ام پنج روز متوالی به پارک دانشجو یا چهار راه کالج، جایی که ترانس‏ها جمع می‏شوند و یا تقریباً می‏توان آن‏ها را دید، رفتم که با آن‏ها صحبت کنم و مشکلات‏شان را بفهمم.

«حق‌کشی»، آهنگی که به مسایل ترنس‌سکسشوال‌ها می‌پردازد

من تازه بعد از پنج ساعت توانستم با یک ترانس صحبت کنم. این‏قدر که این ترانس می‏ترسد، این‏قدر که نگران و آشفته است و استرس دارد؛ اصلا نمی‏تواند صحبت کند. تا می‏خواهد صحبت کند، می‏زند زیر گریه. دولت به آن‏ها یک کارت می‏دهد که در خیابان با مشکلی مواجه نشوند. آن‏جا که در آهنگ‏ام می‏گویم: «یه نامه تو دست‏اشه که نده کسی بهش گیر» به این موضوع اشاره می‏کنم.

اما با وجود داشتن این کارت، خیلی از همین پلیس‏ها، بسیجی‏ها، ماموران مخفی و مردم آن‏ها را در کوچه و خیابان گیر می‏آورند، می‏زنند، از ماشین پرت‏شان می‏کنند بیرون و یا به ‏آن‏ها می‏خندند. من این را واقعا نمی‏توانم تحمل کنم.

من با اصرار فراوان و بعد از این که رزومه‏ام را نشان دادم و گفتم می‏خواهم از حقوق شما دفاع کنم، توانستم با آن‏ها صحبت کنم. اما مرتب خواهش می‏کردند که آدرس‏شان را به کسی ندهم و یا در مورد آن‏ها با کسی صحبت نکنم. یعنی آن‏قدر استرس زیاد بود که یک ساعت اول فقط داشتم آن‏ها را آرام می‏کردم که به من اعتماد کنند و باور کنند که من فقط می‏خواهم دردشان را بازگو کنم.

من واقعاً خون‏ام به جوش می‏آید وقتی این چیزها را می‏بینم. نمی‏توانم تحمل کنم. باید فریاد بزنم.

فکر می‏کنی، در آینده بازهم کارهای مشابه از تو ببینیم؟ تا کنون دو کار در مورد هم‏جنس‏گراها و ترانس‏ها از تو شنیده‏ایم. قصد داری باز هم در همین زمینه‏ها کار کنی؟ یا موضوعات دیگری را در نظر داری که به آن‏ها بپردازی؟

برنامه‏های مختلفی دارم؛ اما آهنگ سوم‏ام مختص لزبین‏ها است و در این ارتباط مسائلی را در جامعه‏ی ایرانی می‏شکافد. آن هم الان آماده است. منتظرم کار «حق‏کشی» تمام شود و به طور کامل پخش بشود و مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد، بعد این کار را که اسم آن «بیداری» است، منتشر کنم. در این کار همه چیز را بازگو کرده‏ام و فکر می‏کنم حق هم‏جنس‏گراها را به‏جا آورده‏ام.

سایه اسکای، خواننده‌ی رپ همجنسگرای ایرانی

آهنگ «یک زن ایرانی» میکسی راجع به زن، هم‏‏جنس‏گراها و همین‏طور خشمی که وجود داشت بود. آهنگ دوم «حق‏کشی» هم در مورد ترانس‏ها بود. آهنگ سوم مختص لزبین‏ها است و داستان واقعی یکی از نزدیکان من را بازگو می‏کند.

این داستان را من خودم لمس کرده‏ام و داستانی است که خیلی از لزبین‏ها با آن سروکار دارند. فکر می‏کنم آن هم خیلی مورد توجه قرار بگیرد. بعد از آن برنامه‏های جدیدی دارم که بعدها مفصل در باره‏ی آن‏ها خواهم گفت.

به بقیه چه پیشنهادی می‏کنی یا چه انتظاری از آن‏ها داری که شرایط بتواند مقداری تغییر کند؟

هر ایرانی‏ای که الان حرف‏های مرا دارد می‏شنود، هر ایرانی‏ای که آهنگ‏های مرا شنیده است، این را بداند که اگر ما خودمان به هم کمک نکنیم، چیزی از ما باقی نمی‏ماند.

ارزش انسان خیلی بیشتر از این حرف‏ها است که بخواهی ساده از او بگذری. این کار را نکن! ساده از انسان‏هایی که دوروبرت هستند، نگذر و اگر می‏توانی هر کمکی بکنی، این کار را بکن. به خودت کمک می‏کنی.

من در ترکیه هیچ کسی را ندارم و واقعا این‏جا خیلی تنها هستم. نمی‏دانم پناهندگی من را این‏جا خواهند پذیرفت یا نه. اگر کسی می‏تواند کمک کند، این کار را بکند. چون من فکرهای خیلی زیادی در سرم دارم، ولی نیاز به ارتباط و حمایت کننده دارم. دست‏ام خالی است.

فقط کسانی که آهنگ را می‏شنوند، با بولوتوث، اینترنت و هر امکان دیگری، آن را پخش کنند که همه بتوانند بشنوند. خوشحال‏ می‏شوم اگر همه بتوانند صدای‏ام را بشنوند.