دمتون گرم. بحث خوبي بود و علي عبدالرضايي شاعر خوب و باحاليست. فقط آقاي رجبيان گرامي اگر در بحث درباره هرمافروديت و همين عکس مونتاژ علي، نقد روانکاوانه و محشر داريوش برادري را خوانده بودي و استفاده مي کردي، حتما بحث جالبتر ميشد. چون به قول او اين عکس مونتاژ از يکطرف خنده و اعتراض علي به دروغهاي اخلاقي است ولي از طرف ديگر باز هم تکرار حرمسراداري کهن است به شيوه نو و گرفتاري در سنت. چون به بيان حالت تراژيک -کمدي نهفته در اين حالات دختربازي بزرگ و سنتي نمي تواند بپردازد و نميتواند به خودش و خودبزرگ بينيهاش بخندد.

من یک بحثی داشتم و تقسیم‌بندی کرده بودم. اولین شاعر، شاعر، کارمندان شعری و کارگران شعری. معاصرهای من که اغلب کارگر و کارمند شعری‌اند. به خاطر این که شما اصلاً تداوم را در کارشان نمی‌بینید.
dariush jan fekr konam manzoore ali dar aan taghseembandi be tarteeb1-abar shaer2- shaer va...
mikhaham begooyam ke avvalin shaer dorost nist bayad beshavad abarshaer

علی عبدالرضايی در شعر از دريدا یا مثلاً هایدگر و امثالهم بالاتر است؟ تو رو حضرت عباس خودتو پیداکن. بچه جان. نکنه فردا بگی من خود میتی مخفی ام.

سلام
چند تا سوال از آقای عبالرضایی داشتم که دوست دارم در ذهن خودشان پاسخ بدهند و شما هم به پاس ازادی بیان منتشر کنید.
1.آیا هر کس می خواهد شاعر پیش رو پست مدرن جدید و ... باشد باید کل قدیمی ها را له کند؟
2.آیا مد است که به عنوان شاعر امروزی چندتا کله گنده گذشته را بترکانیم؟
3.نسل به اصطلاح دهه هفتادی چندتای شان گلهای آبرومند به سر شعر ما زدند؟
4.از تیر برق و عکس های با پیژامه بر بالای آن چه خبر علی جان؟
5.مایل هستید به شدت اخلاقی بودن تان را ذکر خاطره سفر ی سخت از شمال به تهران (که متاسفانه بی نتیجه ماند )تایید کنم؟
6. آیا من عقب مانده هستم که نود درصد شاعرهای هماد دهه کذایی و مسخره هفتاد شاعر نستند و شعرشان شعر نیست؟
7.آیا منظور شما و همکاران تان از اتفاقات خوب این دهه خلق مانیفست های فله ای و ی سر و ته است؟
8. .........
در پایان خوشحالم که در دوران دانشجویی بخشی از کارهای شما را خواندم که تعدادی از آنها جزو کارهای خوب آن دهه کذایی بود

بعضی آدم ها دچار توهمی هستند به اسم خود بزرگ بینی. این حضرت هم متاسفانه توهمات خود را خیلی باور کرده. هوشنگ ایرانی از ایشان و دوستانشان داعیه دار تر بود. از این حضرات هم بیشتر خط و خطوط شکسته بود در زمان خودش. این کباده کش های بی هنر توی کتاب های تاریخ ادبیات - حداکثر - فسیل خواهند شد.

در جلسه‌ای ادبی رضا براهنی ادعا می‌کرد که تمام کتابهای ژاک دریدا را خوانده است. رندی که فرانسه بلد بود نام کتابی ناموجود را از خودش درآورد و پرسید آیا این را هم خوانده‌اید، و براهنی گفت بله. حالا این یکی که در شارلاتانی دست آن یکی را هم از پشت بسته می‌گوید همه‌ی بحث‌های هایدگر در باب شعر را خوانده است، حتماً به گیلکی.

دیدید گفتم این شازده بیمار روانی است ! خودش هم اعتراف می کند و این حرف را تایید می کند . او می گوید : « اتفاقاً خوشم می‌آید؛ لذت می‌برم. حتی دچار لذت جنسی می‌شوم، وقتی به من فحش می‌دهند؛ حقیقت‌اش را می خواهید! » .... خب کسی که از فحش شنیدن لذت ببرد آن هم لذت جنسی بیمار است و نشان می دهد مشکلات جنسی حادی هم دارد . و این که می گوید من ده تا کتاب دارم پس خیلی شاعر هستم باید گفت : حضرت شاعر ! شعر گفتن به کتاب ساختن نیست اگر نه غواصی یزدی که کم تر کسی از ایرانیان حتا نام اش را شنیده است و در زمان صفویان زندگی می کرد می گوید : « ز شعرم آن چه اکنون در حساب است / هزار و نهصد و پنجه کتاب است » . پس او از حافظ و سعدی و فردوسی و مولانا و همین بیدل دهلوی که منظور نظر شماست شاعر ترست !!!!!

آقای عبدالرضایی! هایدگر را به چه زبانی خوانده اید برادر؟ انگلیسی تان که آن قدر خوب نیست به انگلیسی خوانده باشد. آلمانی و فرانسه هم که بلد نیستید. در فارسی هم که چیز دندان گیری از هادیگر نیست. آبروی خودت را نبر برادر. از ما گفتن بود. خود دانی.

علی عبدالرضایی یک ابرشاعر است دراین هیچ شکی نیست. و شجاع و اهل عمل و این در فرهنگ وادبیات ما بی سابقه بوده است لطفن دوستان و دوستداران عبدالرضایی از او دفاع نکنند چون بی نیاز است بجای این حرفها کمی فکر کنند همه می دانیم که علی اهل خودکشی نیست باهوش تر از این حرفهاست که نفهمد این مصاحبه و این جور حرفها دشمن تولید می کند درنتیجه آسانش نگیریم درود بر علی

این آقای داریوش رجبیان هم برای خودش قیلسوف و شعر شناس غریبی بود و ما نمی دانستیم! من حقیقتن به قدرت تشخیص ایشان در کشف شعر و شاعر حقیقی حسادت می کنم!

motasefam ke baz radio zamaneh jayegahi baraye bala bordane bi savadan shode,,,
harfahaye ishan bar khalafe jahate ab shena kardan nist ...dar fazelab ghargh shodan ast !!!

من تاکنون حدود شصت مصاحبه از عبدالرضايی خوانده ام نظير همين گفتگوهايی که در آرشيو مجله شعر است که هيچ نسبتی با متن اين گفتگوهای راديو زمانه ندارد در گفتگوهای قبلی او کاملا مدلول و علمی حرف می زند و اغلب تحليلهايش تئوريک است اما اين مصاحبه هايش فاقد آن بار دانستگی است که در عبدالرضايی سراغ داريم از اين مقدمه می خواهم نتيجه بگيرم که علی در واقع مصاحبه نکرده است بلکه دارد از همه با آن خنده های هيستريکش انتقام می گيرد چرا؟ او آنقدر کم هوش نيست که نداند اين حرف ها و اين سنخ برخوردها همه طرفداران و دوستدارانش را می رماند و دشمنانش را نيز جری تر می کند بگونه ای که هنوز چيزی از گفتگويش با زمانه نگذشته خيلی ها دارند برضد او ادعا می کنند يعنی اگر علی اينجا ادعا می کند ما چيزی از نويسندگان غربی کم نداريم افرادی نيز مثل محمود فلکی در خبرگزاری ایسنا بلافاصله ادعا می کنند که ما شاعر و نويسنده ای در حد جهانی نداريم و اصلا قابل قياس با آنها نيستيم.مسئله اين است. من نه با علی موافقم نه با آقايانی مثل جناب فلکی چون هرکدام از اين دوستان ادبيات خودشان را بعنوان ادبيات ايرانی با ادبيات غرب قياس می کنند مثلا عبدالرضايی شعرش را با
با شاعری انگليسی يا فرانسوی که هم نسل اوست قياس کرده ومی گويد شعر من تازه تر و برتر است و اين جای تعجب ندارد البته بعضی از دوستان به دقايق حرف عبدالرضايی توجه نمی کنند مثلا علی می گويد طبيعی است که من شعر را و دقايق شعرفارسی را از دريدا و هايدگر بيشتر می فهمم و اين بديهی است تعجب می کنم چرا برخی به کت شان نمی رود ضمنن هايدگر تاليفات چندانی درباره شعر ندارد و هرچه هم که از شعر گفته به فارسی ترجمه شده است چه بصورت مقالاتی درآدينه و کيان و دنيای سخن چه در روزنامه ها و کتابهای ديگرانی چون مراد فرهاد بور و بابک احمدی و... به هرصورت نکته مهم دراين گفتگو مقام عصيان است که منجر شده به خودباوری آيا نمی توان گفت درحال حاضر عبدالرضايی بهترين شاعر انگليس يا فرانسه است؟ مثلا آقای فلکی کدام شاعر زيرچهل سال آلمانی را برتر و خلاق تر از عبدالرضايی می داند آيا دليلی نيز برای ادعايش دارد؟ بياييد سخت نگيريم تاريخ ثابت کرده کع عبدالرضايی اهل تعارف نيست اگر ادعايی کرده مطمئن باشيد آن را به ثبوت می رساند کمی دل کنيد بزودی از موفقیت های جهانی آثارش خواهید شنید آرام آرام...

سلام آقاي عبدالرضايي
بنده شاعر نيستم
شما را روزي در جزيره کيش ملاقات کردم
از آنجايي که با آدمهاي زيادي در زندگي روبرو شدم و تا اندازه اي آدمها رو خوب ميشناسم شما رو يک شارلاتان ديدم
اما خواستم شما رو بيشتر بشناسم تا شکم به يقين تبديل بشه
مصاحبه شما در باره شعر رو دنبال کردم
شما از همون آدمهاي ديوانه هستيد که سنگي در چاه مياندازه و صد آدم عاقل نميتونه درش بياره
تو جون ميدي براي مطبوعات و اينکه مردم رو با حرفهاي غير منطقيش عصبي کنه و همين امر باعث ميشه مصاحبه شما جواب زياد دريافت کنه و همچنين اينقدر آدمها رو عصبي کنه که خونشون به جوش بياد و درست همون چيزي که دنبالش ميگردي و در محافل مختلف از تو حرف بزنن بدون اينکه کاري کرده باشي يا شعري گفته باشي
آدم باهوش و خنده داري هستي
خنده دار براي يکي مثل مو که اصلا دنبال شعر نيستم چون احتياج به شعر ندارم که بخوام دختر بلند کنم و جدي هستي براي آدمهايي که فکر ميکنن شعر ميفهمن اما نميفهمن و جواب تور ميدن.
خدانگه دارت

من تا حدی با کارهای عبدالرضایی اشنایی دارم این مقاله نیز درباره ایشان و کپی برداریشان منتشر شده است تازگی خوانده ام بااینکه قدیمیست.
>
http://nilgoon.org/cgi-bin/links/nilgoon_link_reader.pl?page=bavandpour01

حالا که خود ايشان از زندگي خصوصيش گفت،پس بذاريد ما هم به عنوان خواننده احساسمون را درباره حرفاش و زندگيش بگيم. حرفهاي علي عبدالرضايي و عکسش منو به قول يکي از دوستان روشنفکرم، ياد عين الله باقرزاده مي اندازد که مي گفت در شهر به من پيشنهاداتي شده است و باد در غبغب مي انداخت. اما خوب ميشه از اين حرفاش خنديد و لذت برد. برام اما جالبتر آن زنان هنرمند ايراني و يا اين فريبا خانم است که از اين عين الله باقرزاده اينقدر خوششون اومده که ايشون تونستند به قول خودشون بدمند و بروند. يعني اگه صادق باشيم بايد در عقل و حس زيبايي شناسي اين زنان ايراني نيز خدايش يک شکي بکنيم. يا اگه زنان خارجي نيز بهش اضافه کنيم که ايشان به قول خودشون گرگر در حال زمين زدن است و مرتب به ايشان پيشنهاداتي مي شود و ايشان نيز خبط مي کنند و عليرغم ميل باطني مي پذيرند، پس بايد به عقل زن شک کرد. آخه خودمونيم اين عين الله جان چي داره که ابر شاعر باشه و اينقدر زنو به قول خودش سر کار گذاشته باشه. يعني اين زنان شاعر بزرگ ايراني کور بودن. لول. بيچاره نيچه که منظورش از ابرمرد يک دلقک بود. اين هم دلقک از نوع ايرانيش عين الله جان و مريدان زن و مرد ايرانيش. خوب تو دهن پرهام هم زد و گفت که پرهام حتي الکي رفته درس خونده، چون در واقع همه دانششو به شکل مستقيم از اشعار علي گرفته. اميدوارم پرهام اگه دردش اومد بفهمه از کجا خورده. کاشکي يکي از دوستان مي گفت که اين پرهام فيگور کدام يک از افراد فيلم صمد به مدرسه ميرود است. قوچعلي، نمکي يا باباي عين الله. باري کلي خنديديم از اين کمدي ايراني. اگه فريبا خانم يکدفعه از تشعشع نور علي غش کرد يا خداي نکرده آبستن شعر شد و يا عاشق کراوات عين الله ما شد، خوب تقصير ايشان چيه. خوشگلي هم دردسر دارد. البته خوشگلي عين اللهي و خودبزرگ بيني دهاتي وار و ليلاهاي ايراني. زکي. يکم اميد داشتم به اين شعر نو که اينهم با اين مصاحبه پاک دود شد رفت هوا. راستي صمدآقا کوش. نکنه حرف من بود که زد به چشم و چال اين کمدي خنده دار عين الله جان. به قول صمد. عين الله خر است. پس فريبا و اون زنان عاشق و دلخسته ايراني چي هستند. جواب به عهده خوانندگان. مردم از خنده از اين مصاحبه. هايدگر و دريدا خر کيند ما علي و عين الله داريم و عاشقان شيفته ابرشاعر دهات ايران. به قول معروف ناقص قرشمال حال دادي. مجاني رفتيم فيلم کمدي.

...كدوم دهه كدوم شعر كدوم شاعر؟ برو جلو بوق بزن!!
مشكل در ساختار رواني و دوره كودكي شماست. اگر به اينجا بيائيد معالجه تان ميكنم ميكنم! مجاني!

1-Erläuterungen zu Hölderlins Dichtung
2-Unterwegs zur Sprache
3-Hölderlins Hymnen"Germanien" und "Der Rhein"
4-Nietzsches Metaphysik-Einleitung in die Philosophie-Denken und Dichten
5-Hölderlins Hymne"Andenken
6-Hölderlin Hymne "Der Ister
7-Zu Hölderlin Griechenlandreisen
این کتابهای هایدگر تمام و کمال به شعر اختصاص دارند، می‌ماند
1- Holzwege
2- Wegmarken
3- Vortäge und Aufsätze
که در آنها مقالاتی در باب شعر و شاعری یافت می‌شود. البته به ادعای زرقانی نامی همه اینها را در آدینه و دنیا سخن ترجمه کرده‌اند.در پست قبلی‌ام در زیر قسمت اول این، بگوييم مصاحبه نوشته بودم:«خود را معاند جمهوری اسلامی پنداشتن کار مهمی نیست. باید دید که جمهوری اسلامی نفوذ و تأثیر خود را تا کجاکشیده و کشانده است.» سی سال رواج بیسوادی و ترویج هرزه‌درائی نتیجه‌اش همین می‌شود. یعنی همه چیزمان به همه چیزمان می‌آید: وقتی احمدی نژاد رئیس جمهور ماست، عبدالرضائی هم آوانگارد می‌شود و شهرجردی رولان بارت.

تير غيب كاشكي زودتر خودتو رها كرده بودي!حال دادي.

اولن پای شهرجردی را وسط نکشید که او فقط مسئول مقاله و بیانیه قدرتمندی است که نوشته است اگر دانش لازمه را دارید درباره مقاله اش بنویسید. اما می از این مصاحبه دفاع نکردم چون آن را مصاحبه عبدالرضایی نمی دانم و اگر به این دو گفتگوی عبدالرضایی گوش کنید مشهود است که تکه تکه کردن حرفهایش کاملا روال منطقی گفتگو را از بین برده و اصلن معلوم نیست چطور علی که در حال تشریح مقاله شهرجردی است ناگهان از دریدا و هایدگرمی گوید ای کاش آقای داریوش فتوت کرده و نوار کامل این مصاحبه را که برای خیلی ها مبنای تاریخی در شعر آوانگارد دارد برای مجله شعر که ناشر آثار عبدالرضایی است بفرستد تا خواننده شعر با اصل حرفها طرف شود.نکته دیگر اینکه بی شک خیلی از پیامگذاران شعرهای علی را نخوانده اند و اصولن از اتفاقات شعری چندسال اخیر بی اطلاعند آیا بهتر نبود رادیو زمانه که بخش داستانخوانی دارد بجای نشر این مصاحبه ها بخشی را اختصاص می داد به شعرخوانی عبدالرضایی تا شنونده رادیو زمانه بتواند قضاوت کند درباره ادعاهای شاعر؟ این آخرین یادداشت من خواهد بود و لزومی نمی بینم برای بیان عقیده ام به کسی توضیح بدهم و بشدت معتقدم همانجوری که دوست دیگری گفت طرفداران و دوستداران شعر علی بهتراست چیزی ننویسند در این جا .

http://balatarin.com/links/popular/recent/culture/all/4

ضمنا دوستان نظرباز و نظرده سری هم به سایت بالاترین یعنی لینک بالا بزنند و نطرشان را دریغ نکنند از لینکی که سایت مربوطه به این مصاحبه داده است

آقاي عبدالرضايي مصداق واقعي نوشته اين بنده خدايي:
http://www.radiozamaneh.info/idea/2007/10/post_172.html

لطفن از آقاي عبدالرضايي سوال بفرمائيد چه‌طور مخ اين دختران طاق و جفت ِ هم‌خوابه‌ را مي‌زند؟ به نظرم اين مهم‌ترين سوال از ايشان است كه متاسفانه در ميان بحث‌هاي فرعي و پيش‌پا افتاده و بي‌خود نظير شعر و پسا هفتاد و غيره، به شدت مغقول ماند.

عجب بابا آقای رجبیان شما جداً بیا یه سر ایران یا اگر ایران هستی یه سر از خونه بیا بیرون به خدا ادبیات فارسی اینطور ها هم نیست .

عجب بابا آقای رجبیان شما جداً بیا یه سر ایران یا اگر ایران هستی یه سر از خونه بیا بیرون به خدا ادبیات فارسی اینطور ها هم نیست .

بسیار عالی فقط همین را کم داشتیم تا کلکسیون کامل شود. پیشنهاد می شود که ایشان بیک حکیم امراض دماغی ( ترجیحآ فارسی زبان ) تعجیلآ مراجعه فرمایند شاید او ناخوشی مربوطه را یکجوری رفع و رجوع فرمایند. شاید هم این ادا ها از علایم ظهور حضرت باشد. پناه بر حضرت باری.

این متن مصاحبه با علی رضا پنجه ای است که پس از مطلب بهنام باوند پور انجام شد.
آقای«عبدالرضایی» سال 73-74 همراه «ابوالفضل پاشازاده» در محل کارم دنبال بنده می­گشتند ایشان را دیدم و البته نمی­شناختم چون اسم و رسمی نداشتند، آن زمان سه سالی از مصاحبه­ی نشریه گردون با من می­گذشت. آن مصاحبه و چاپ آثارم در آدینه به طور ویژه و بعد چاپ کتاب­هایم «آن سوی مرز باد» و «برشی از ستاره ی هذیانی» با نقد و نظرهای متعددی که پیرامون آن شد باعث شده بود که نسل جوان تر با من و «شمس لنگرودی» و « فرشته ساری » بیشر جوش و خروش داشته باشند.
به رسم مهمان نوازی از ایشان در رستورانی پذیرایی کردم. بعد آمدند منزل و من به عادت همیشه تعداد قابل ملاحظه­ای برای­شان شعر خواندم. متأسفانه چون ایشان یک مانیفست نوشته بودند که آن ها را به عنوان شاعری انقلابی­گر با حرف­های بی­سر و تهی که می­زدند بشناسیم و نه من، نه شمس و نه فرشته ساری و نمی­دانم شاید«سید علی صالحی» هم بود آن را امضاء نکرده، بلکه در دل­مان به حال ایشان خندیدیم.
سفارش بنده به آقای پاشازاده این بود که فکر نمی­کنی اگر ابوالفضل پاشا امضا کنی بهتر باشد، در هر حال آنها رفتند بعد­ها پاشازاده بر اساس شعرهای خوانده شده کتابی بیرون داد که به همان ریتم و نگاه ... بود، به طوری که من از آن شعرها نواری بیرون داده بودم که در بین دوستان مسبوق به خاطر هست.
وقتی به دعوت دانشگاه آزاد تنکابن پیرامون ادبیات معاصر و عنوان «هژمونی» شعر گیلان بر شعر ایران در تنکابن بودم، «تیردادنصری» به محض شنیدن شعرهایم کتاب پاشا را به من نشان داد که ببین چه قدر مشابهت با شعرهای تو دارد. البته این­ها را که می­گویم چون به یک نگاه موشکافانه و پژوهشگرانه نیاز دارد مانند مقاله­ی «آقای باوندپور» مستند نسیت. این­ها فقط برای آن گفته می­شود که با روحیات این دوستان ناآشنا­، آشنا شوید.
«علی عبدالرضایی» بارها به رشت آمد البته هم­زمان با بنده با «سعید صدیق» و«بیژن نجدی» هم ملاقات کرد. آن­ها از این شهر به آن شهر رفتند تا پیام سرقت­های خود را اعلام کنند.
ابن الوقت­هایی که از معنویت بی­بهره­اند و تنها شنیده­اند چون مولوی گفته، «صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق» آب را ندیده عور پریده­اند وسطش! سال 76-75 بود به محض شنیدن شعرهای جدیدترم او(عبدالرضایی) همراه «مهرداد فلاح» بود که شعری با عنوان «ع.ش.ق» نظرش را جلب کرده بود.
البته در دیدار اول و چند دیدار بعدی مدام می­گفت دارم روی یک سری از شعرهای تو کار می­کنم، مثلاً شعر «با نشانه­ها» که سال 74 در گیلان زمین چاپ شد که با یک سری ادات استفهام شعر گفته بودم، یعنی در واقع نمود اولین گرایش «شعرتوگراف» به معنی «کارگاه شعر منقوش (نگاره­ای)» تا اینکه در ابتدای امر حدود چند سال پیش دیدم در یکی از کتاب­هایش «­غار­» و « خانه » کشیده و بعد که از او پرسیدم گفت: «بهت گفتم که دارم روی «با نشانه ها» کار می­کنم».
البته برداشتن «ع.ش.ق» بارزترین سرقت ادبی این آدم بود، وگرنه روی برخی شاعران وطنی و آنها که ارتباطات خوبی دارند آنها رعایت جوانب احتیاط را می­کنند و به خاطر همین عرض کردم شعرهای «عبدالرضایی» کاریکلماتورهایی است که زیر هم نوشته شده است، به همین خاطر شعر در ساختار عمودی می­لنگد، عنوان «این گربه­ی عزیز» را هم او از شعرهای «سعید صدیق » برداشته بود که من پیشتر آن را خوانده بودم، از شعرها و داستان های « بیژن نجدی » هم که تا دلت بخواهد.
البته که انتظار ندارید در این مجال اندک من به شیوه­ی دوستان­مان آقای «باوندپور» چنین، چهره­ی پلشت او را عریان کنم، شیوه­ی کار این­ها محقق شاعر است یعنی می­آیند شعرهای دیگران را می­خوانند و بهترین قسمت­ها را با هم می­دزدند، گاهی هم کمی دست کاری می­کنند. شاید گناه یاد دادن این شیوه با من باشد. راستش روزی به این دوستان عرض کردم من روشی ابداع کرده­ام که به وسیله­ی آن می­شود شاعرانی که دیر زمانی است شعر را رها کرده­اند را دوباره احیا کرد.یک سری کلمه از روزنامه و کتاب و ... انتخاب کردیم. بعد آنها را کنار هم گذاشتیم و شعر خوبی از آب درآمد، آنها تعجب کردند و گفتند چه روش خوبی ، به ایشان گفتم: «ولی این یعنی کشتن کشف و شهود و الهام، این کار فقط برای درمان آن دسته از شاعران، خوب است که بتوانند با تمرین به راه بیفتند و گرنه به محض شنیدن یک شعر خواننده­ی هوشمند تشخیص خواهد داد که این شعر ساخته شده یا هدیه خدایان است [ به قولی اولین مصراع یا بیت هر شعر هدیه خدایان است ]».
http://www.pj-m.blogfa.com/post-74.aspx

این چندمین بار است که پیام می گذارم چرا منتشرش نمی کنید؟

هرچند با نظر فریبا کاملا موافقم و بشدت معتقدم که دراین صفحه نباید به بحث و تشریح نظرگاه عبدالرضایی پرداخت اما باز نمی توانم از اظهار نظر بعضی ها چشم پوشی کنم. بعنوان مثال طبق شناختی که از آقای شنبه زاده دارم مطمئنم که ایشان حتا قادر نیستند شعر عبدالرضایی را از رو بخوانندوعجیب است که ارادت خاضعانه شان حالا که جوگیر شده اند بدل به چنین بیانی پرخاشی شده است. جناب سعیدخان پیش تر به من گفته بودند که با عبدالرضایی از طریق مهدی کاظمی که همان بکتاش آبتین جدید است آشنائیت دارد و بابت این آشنایی کلی هم به من فخر می فروختند حالاکه نوازنده نی انبان همنشین و هم بساط راوی ارکستر چوبها شده چنین به همسرائئ با او پرداخته گویا این نیز رسم روزگار است.ضمنن کسی که از حداقل هوش برخوردار باشد براحتی درمی یابد که در این گفتگو دست برده شده بطوری که توالی حرفها کاملا بهم خورده این انتقاد اصلی من از رادیو زمانه است.گویا کسی هم دراین کامنتدانی گروهی عمل کرده و هوای خوشمزگی برش داشته اما از حداقل جرات برخوردار نبوده که با اسم حقیقی خود بنویسد فرق همه این دوستان با امثال علی این است که اینان همه در سایه نشسته اند وتنها از پشت نقاب می توانند زنجموره کنند این هم از مزایای جمهوری اسلامی است که حسادت را در آدمها نهادینه کرده است.نکته ای در این گفتگوی عبدالرضایی هست که ژرفایی صادقانه دارد. واقعیت این است که نیمی از ثناگویان نیما یوشیج او را شاعر بزرگی نمی دانندو از شعرهایش کمترین لذت را نمی برند اما هرگز جرات نمی کنند نظر واقعی خود را درباره اش مکتوب کنند.اگر دوستان بخاطر داشته باشند علی در اواخر دهه هفتاد اولین کسی بود که از ارجعیت شعر فروغ به شاملو سخن گفت و معتقد بود به مرور زمان از محبوبیت شعرهای شاملو کاسته شده و فروغ به جایگاه واقعی خود نزدیک می شود.باید با مسائل شعر واقع بینانه تر برخورد کرد.تقریبا تمام کسانی که در شعر فعالیت حرفه ای و تولیدی دارند با این نظرگاه عبدالرضایی موافق اند اما همه سکوت کرده اند چرا؟ اگر تئوری ها و آرای ادبی بودلر را از حرفهای همسایه و نامه های نیما حذف کنیم از حوزه نظریه پردازی نیما چه باقی می ماند؟این خودش می تواند سوژه تحقیقی مهم باشد.عبدالرضایی قبلا در مصاحبه ای گفته بود که اگر بوف کور را که به دلیل کنش ویژه استعاره در قطعه ساختی کاملا شعری دارد و کلماتش در پیکره سطر ازخصلتی چندواژگانی برخوردار است از تالیفات هدایت جدا کنیم با نویسنده ای معمولی طرف می شویم که آثارش بیشتر تحقیقی هستندو اغلب به نقد فرهنگ و مذهب می پردازند ویا در یکی از قسمت های هرمافرودیت در فضای خاصی که می سازد این سوال اساسی را مطرح می کند که چرا دو رهبر ادبی و تجددخواه(هدایت و نیما) هر دو از خانواده های نزدیک به سلطنت بوده اند!!!؟ کنکاشی کوچک در همان متن هرمافرودیت ما را با پرسش هایی درگیر می کند درباره ادبیات و شک درجایگاه بزرگان ادبی که اغلب بی پاسخ اند.قبول دارم که دراین مصاحبه علی حدود ژورنالیسم و اخلاق مربوط به آن را رعایت نکرده است. اصلا اصل قضیه این است که عبدالرضایی برخلاف هرهنرمندی از مخاطب و مردم انزجار دارد.بیهوده نیست که بارها در نوشتارش اخطار می کند که کلمه مردم وانموده دروغ روشنفکری چپ است و حتا در تثلیث یعنی بخش آخر کتاب جامعه بشدت معتقد است که تنها ادبیات متوسط و مصرفی درپی رضایت مردم است به حدی که تنها راه حصول به خلاقیت ادبی را طرد و ردّ خوشآیندهای مردمی و عامی می داند و این همان چیزی است که در این مصاحبه به اجرایش گذاشته است.واقعیت این است که هر شاعر و نویسنده ی خلاقی یک خدا-دیکتاتور است چون با آفرینش و خلاقیت سروکار دارد بی شک تنها راه رسیدن به لحظه آفرینش تخیل حس تنهایی است و باز بی شک کسی که تنهاست یگانه است یعنی خداست.در طی قرن ها به طرز مسخره ای این خصلت اساسی هنرمند را از او دور کرده اند و یادش داده اند که به طرز دروغین و مسخره ای فروتن باشد.درحالی که این فروتنی هیچ نسبتی نمی تواند با یک خدای خلاق داشته باشد.درمصاحبه زیبای داریوش رجبیان ما شاهد بروز همین خصلت واقعی در شاعری هستیم که می خواهد بی هیچ دروغی فقط خودش باشد شاعری که در طی دو دهه فعالیت خلاقش مدام از مقدس یک معمولی ساخته آیا این کار کوچکی بوده؟آیا اجرای این واقعیت شخصیتی که بشدت واقعی و هنری است باید باعث شود که همه به او بشورند؟طی قرن ها شاعر و نویسنده ایرانی ازوفای به عهد و نجابت سخن گفت درحالی که چون به خلوت می رفت آن کار دیگر را می کرد حالا که یکی آمده و دارد حکایت خلوت خودش را عمومی می کند و می گوید که تنها می تواند معنای عشق را در تنوع و تازه گی دنبال کند باید به او تاخت؟ دمکراسی این نیست که آدمها را آزادبگذاریم آن حرفهایی را بزنند یا کارهایی را بکنند که دوست داریم دمکراسی در ادبیات پذیرش حکومت دیکتاتوی شاعر در عرصه کلمه است همین!

علیرضای پنجه ای چرا دست بردار نیستی و می خواهی با دروغ و ریا کلاهی برای خودت بدوزی و سر مخاطب بگذاری علی عبدالرضایی حتا وقتی که شانزده سالش بود در همان گیلان حتا از الان تو مشهورتر بود این اراجیف چیست که در هر وبلاگ وسایتی تا حرف عبدالرضایی می شود پیش می کشی؟ تو همانی نبودی که وقتی دانشگاه گیلان برای عبدالرضایی شعرخوانی و سخنرانی گذاشت از مازیار خواستی کاری کند که مجری برنامه اش باشی و سوالات دانشجویان را قرائت کنی؟ بس کن! پسرت با هزار جور دلیل و مدرک دریک مقاله اش اثبات می کند که وقتی عبدالرضایی به خانه مان آمد و من و پدر وخواهرم شعر خواندیم علی کلی از شعرهای خواهرم تعریف کرده این که نشد افتخار! برای علی هر دختری خود شعر است اصلا چرا اینطور فکر نمی کنید که او با این حرفها می خواسته بگوید کمی سکوت بخوانید درست نیست که اینگونه خود را در هر مجلسی ضایع می کنید حالا علی از سر ندانم کاری غلط کرد و جوانی و چندصباحی با دخترکی علاقه نصف کرد چرا آن را همه جا جارمی زنید و مسئله ای خصوصی را بدل به نقل مجالس می کنید؟ اگر عبدالرضایی سارق است اگر بقول شما مخاطب ندارد چرا همین که جایی اسم او طرح می شود خودتان را قاطی ماجرا می کنید؟

راستی داریوش جان! برای درک برخی ماجراها درباره عبدالرضایی و شعرش نگاهی به لینک زیر بینداز تا شاید به کار برخی از شنوندگانت بیاید:
http://www.jenopari.com/comment.aspx?id=457

ali abdolrezayi hatman in masal ra shenide ke atr an ast ke khod bebuyad na anke attar beguyad. hala hekayate kebrite bikhatare inhast. man khusumati ba adbdolrezayi nadaram amma delam barayash misuzad . agar bagie akahare omr gati mikardand u hala be chehel nareside ekhtelale mashaer peyda karde. abdolrezayi digar in baziha kohne shode. hamchin montaged montagedi rah endakhti dar harfhat ke agar nashnasandat fekr mikonan ke dar daneshkadehaye adabiat vahede nagde abdolrezayi tadris mishavad. nakheyr janam. hamchin khabari nist. gar ham zamani amsale barahani o dastgeyb barayat chizaki nveshtand gasdehsan shagerd navazi bud . ba in kalleye tasi ke be ham zadi hatman kolah dari pas bogzar vasat va gazish kon bebin alan montagede to kist? abol foroshan az koja peydash shod? parham khodayish chekarast? puyan aslan dabaiate farsi balad ast? ardabili ke sangash ra be sine mizani chan safhe matlab neveshte ? ali abdolrezayi ba in tedade andake yevari mikhay khatar koni? babam jan velmaatali. yekam az fallah yad begir. doktor shahrjerdi nemidunam chera lili be lalat mizare. baba shoma dige shuresho dar avordin. to kesh miri ina kesh raftaneto tozih midan. aga nakon in kararo khub nist barat... rasti dishab keral tarjomeye torkito tu reklam pakhsh kard. begard senne portegal forosho. marge man dige engadr birabt nago. akhe ba hedayat chikar dari. khatar dogol bazi kon. tedadetrunam ke base. yeki shaer yeki nasher yeki montaged yeki motarjem. bodo atish zadam be khatar.!
daryush rafiyi ham ke jorat kardio in mosahebaro zadi demokrasi kono kamentamo bezan. agar baz ham khasti mosahbeye adabi koni baba in hame adam hesabi chera miri sorage dabestania?

علی جان حواست باشه توخیلی باهوشی ولی اینبار داری رکب می خوری با رادیو همکاری نکن بخصوص اگراز جنس بی بی سی بود تو دیوانه ای اما اینها همه قالتاق اند شعرهای اون پسر رو هم که فکر می کنه با انگلیسی شعر می نویسه خوندم الکی اینها رو علم نکن شاعر! اینها کوتوله اند رفیق نیستند برای این با تو رفیق اند که مطرح شوند همین! از وقتی که از ایران رفته ای شعر و فکرت را مدام به این وآن بخشیده ای از شعر بترس مبادا به تو پشت کن شاعر! من آنها را خوب می شناسم مواظب باش! ایمیلی هم به پرهام زده ام که حواسش باشد تا این دو برادر ازاین بیش از تو سواستفاده نکنند.یا علی

جناب رجبیان ای کاش همه دمکراسی را از شما یاد بگیرند درباره همین مصاحبه سایتی که نامش را گذاشته روشنگری در مقاله ای مبتذل به فحاشی شاعر پرداخته و تااینطوری باتوجه به خوانندگان گوگلی عبدالرضایی کسب تیراژ کند وجالب اینکه فقط پیامهایی را می زند که به علی فحش داده باشد من تاکنون دو یادداشت درباره این مطلب کثیف نوشته ام اما هیچکدامش را نزده ای کاش این سایت ها که معلوم نیست گرداننده شان کیست کمی هم دمکراسی را از شما بیاموزند.لینک آن مطلب را می گذارم تا به آمار سایتشان افزوده شود و خوانندگان شما ببینند چه کسانی مدعی روشنگری اند!!! بفرمایید!

http://www.roshangari.net/as/
sitedata/20071031073446/20071031073446.html

سلام داریوش عزیز من نمی دانم چقدر مطلعی از بازی توام با تحریف و افتراح برخی سایت های اینترنتی.اخیرن مطلبی را که پراز دشنام و بی حرمتی به استاد عبدالرضایی است در چندین سایت اینترنتی مثل عصرنو-روشنگری و ادبیات و فرهنگ و سایت شاعری به اسم میرزآقار عسگری منتشر کرده اند خواهش من از عبدالرضایی این است که این حریف و حدیث ها را مسکوت نگذارد و به اینها که حتا از الفبای شعر بی اطلاعند پاسخ بدهد در ذیل نوشته ای از آقایی که احتمالن نامشان مستعار است و خود را هوشنگ برزگر نامیده اند می آورم که یکی از همین سنخ نوشته هاست اگر دقت کنید می بینید ایشان بدون هیچ تالی یی در حرف های عبدالرضایی دست برده اند تا نتیجه پلید وفرمایشی و مورد نظرشان را بگیرند این هم متن یکی از همان نوشته جات:

راديو زمانه، گفتگوئی را با آقانی بنام علی عبدالرضائی انجام داده است که توصيه می کنم اگر آن را نخوانده ايد، حتمن نخوانيد. چون با اين همه دلمشغولی ها و رخداد هائی که دارد اعصاب ادبيات ما را سوهان می کشد هذيان های اين خود بزرگ بينی که معلوم نيست کی اين همه ننر و لوسش کرده است، می شود قوز بالا قوز.
هر چند بايستی ازاين راديو و آقای داريوش رجبيان، که اين شناسائی را انجام داده است سپاسگزار بود.
کسی می گفت: اگر وزارت ارشاد! نوشته های اين بابا را ببيند، حتمن حق را به خودش می دهد که بر اين قياس، جلوی هر نوشته ای را بگيرد، و همه را با چوب اين ترهات براند. در حاليکه خبر ندارد، آقا از کميته اهدای جوايز نوبل گله دارد که چرا در دادن آن به او تاخير می کند
" من اگر علی عبدالرضائی هستم، به خاطر شعرهايم هستم، و از اين بابت مدعی نيز هستم. به عقيده خودم، اقبالی که شعر من متناسب با سنم داشته است، هيچ شاعری در پنج قرن اخير نداشته است..."..... همه نقل قول ها از حرف های او با رايو زمانه است.
اين دقيقن از علائم روان پريشی ننرانه!! است
البته ما ايرانی ها تبحری بی بديل در روان پريش کردن افراد داريم، و بهمين سبب کشورمان علاوه برگلابی نطنز، انار ساوه، سوهان قم، گربه براق، و....خود بزرگ بين های اسمی هم داشته است که همه را هم خودمان با هندوانه هايمان مبتلا کرده ايم. مثل هندوانه:
" ...اين بار علی عبدالرضائی چه خوابی برای شعر معاصر ديده اند..." .....از همان مصاحبه
اين آقا کی هست که بتواند برای شعر معاصر خواب ببيند؟
ضرب المثل: " سرت مثل سر شاه می مونه " ريشه در همين بيماری سازی دارد.
و همين است که ضرب المثل ديگرمان متولد می شود:
" خودش را اين جا می بيند خليفه را در بغداد! "
به علی گفت، " که بترس و کنار حوض مرو....."
اوراق زرين اين " شازده احتجاب " پُر است از شاهکارهای زندگی شخصی و " چيز! " هائی که سر هم کرده است. توجه بفرمائيد:
"?دادخواستی از دادگاه برای من آمد مبنی بر اين که دختری از من شکايت کرده است که من بکارت او را بر داشته ام. من از اين کار ها زياد کرده ام، نمی خواهم جا نماز آب بکشم?."
سرهم بندی های او، چه تحت لوای " پست مدرن " يا " روزگار عوض شده حالا بايد چنين نوشت" و از اين " خود گوئی و خود خندی " ها که آدم خجالت می کشد باز گويشان کند.
پر است از بيهوده گونی ها ئی که نشرشان " در هر رسانه ای " باعث تاسف و تعجب است.
شما داريد چکار می کنيد.؟
پاسخ:
" دارم سعی می کنم
دری باز کنم
تا حرف ديگری بزنم
که ديگر نمی شد زد "

در حقيقت اين چند نفر بجای بازکردن دری که به فضای بهتر، گويا تروپسنديده تر باز شود، در ِ هذيان گوئي، صحبت از اسافل اعضا، و نوعی پورنوی عاری از جذابيت و بوی گند " کُه و لجن " را سر هم بندی می کنند و به زور می خواهند آن را بجای شعر " برتر!! " به خلق الله حقنه کنند.
و نمی دانند که دارند خود را مسخره می کنند، و گر نه کسی گوش و وقت اضافی برای سپردن بدين ترهات را ندارد.

چنان صورتی به سيلی ِدنيا زد
که موجی پُراز گند و گه به دريا زد ?. از شعر: " رفتار مردانه با دست راست!! "
ملاحضه می کنيد؟ بجای
سيلی به صورت
وقتی می ميشود
صورتی به سيلی
حرف ديگری زده شده و در ُ ديگری را گشوده اند

واقعن بازی درآورده اند.
شاعر شهيرمان که پس ازپنج قرن بی شاعری کشيدن کشورمان، با باز شدن زيپ آسمان به زمين افتاده است، با آنکه در انگليس زندگی می کند " آکتی وی شن " را " آکتی واسيون " می گويد ضمن اينکه هر دوی اين ها فارسی نيستند.
ايشان معتقد است که شعرای جوان زيادی بخصوص در ايران، " از روش او تبعيت می کنند "

من گمان نمی کنم تعداد اين جوان های شاعر" که ايشان بخاطر رو نشدن دستش می گويد با اينترنت کاری ندارند " از انگشتان دست بيشتر باشد. در حاليکه معلوم نيست از کدام " روش " صحبت می کند.
وقتی پای صحبت روشنفکران درون ايران می نشيني، چه ها که از او نمی گويند. همين دو سه سال پيش بود که دو نفر از آن ها پرده های زيادی از زندگی غير سالم او را بالازدند. ولی وقتی او در همين مصاحبه می گويد که حرف ونقل و نقد ديگران برايم مهم نيست،و اضافه می کند که از آن ها خوش خوشانم نيز می شود " از روش او تبعيت می کنند "

من گمان نمی کنم تعداد اين جوان های شاعر" که ايشان بخاطر رو نشدن دستش می گويد با اينترنت کاری ندارند " از انگشتان دست بيشتر باشد. در حاليکه معلوم نيست از کدام " روش " صحبت می کند.
وقتی پای صحبت روشنفکران درون ايران می نشيني، چه ها که از او نمی گويند. همين دو سه سال پيش بود که دو نفر از آن ها پرده های زيادی از زندگی غير سالم او را بالازدند. ولی وقتی او در همين مصاحبه می گويد که حرف ونقل و نقد ديگران برايم مهم نيست،و اضافه می کند که از آن ها خوش خوشانم نيز می شود " ....لذت می برم . حتا دچار لذت جنسی هم می شوم، وقتی به من فحش می دهند ..." ديگر حرفی برای گفتن نمی ماند، چرا که همين نحوه صحبت نشانگر شخصيت اوست.
در حقيقت با شخصيتی به شدت دچار اوهام طرف هستيم که به " روان پريشی " هم مبتلاست.
"... اواعتقاد دارد:
" خيلی از شاعرانی که با ما معاصرند، از جمله نيما و شاملو، شاعر نيستند..."

وقتی آدم گرفتارماخوليا می شود، هرچه دلش بخواهد می گويد و بجای هرکسی هم خودش را می نشاند، و اين بابا گويا روی دست " دن ژوان " بلند شده است.
" ...من نه متاهلم و نه متعهد، در نتيجه به نسبت روز های هفته از دوست د ختر هايم استفاده می کنم. عاشق کسی هم نمی شوم، اگر هم بشوم الکی است و حد اکثر برای سه ماه است...."

پيشنهاد می کنم اطرافيانش بنحوی او را در بيمارستانی بستری کنند، خير دارد.

The question of whether or not we ought to do research on something can be an ethical question. ,