هری پاتر، ژاپنی حرف می‌زند

داريوش رجبيان

شنیدن برنامه متفرقات ناسیاسی

هواداران ژاپنی هری‌پاتر در توکيو با ديدن ستاره محبوبشان «دانيل رادکليف» ‌حسابی اشک شادی ريختند. ژاپنی‌ها به عنوان ملتی که بيشتر از ديگران گرفتار سودای هری پاتر شده‌اند، برای نخستین‌بار ميزبان نخستین نمايش عمومی بخش پنجم از رشته فيلم‌های هری پاتر بودند. آن هم با حضور خود نوجوان شعبده‌باز، در واقع، بازيگر نقش او، دانيل رادکليف. اين فيلم در لندن تازه امروز، سوم ژوئيه روی پرده می‌رود و نمايش سراسری‌اش در بريتانيا روز 11 ژوئيه آغاز خواهد شد.

در حالی که صدها هوادار هری پاتر در توکيو جيغ شادی سر داده بودند، دانيل رادکليف هفده ساله با آرامشی کاملا ژاپنی به زبان ژاپنی گفت: «نيهون نو ميناسان، کونيچيوا‌»، يعنی «درود بر مردم ژاپن!»

رادکليف که در اين سفر ديويد هيمن، سازنده فيلم را همراهی می‌کرد، تنها ستاره هری پاتر بود که زحمت مسافرت به ژاپن را پذيرفته. ولی مسلما پشيمان نيست، چون از او به نحو احسنت با قالی قرمز و فشفشه و دود‌های رنگی پذيرايی شد و صدها دختر ژاپنی عکس‌هاش را بغل کرده بودند و جيغ می‌زدند: «هری پاتر، دوستت داريم!»

رادکليف به خبرنگاران گفت: «سفر به ژاپن و عرض سلام به مردم اين‌جا يک کار فوق العاده است. اميدوارم که مردم از چهره‌ها و اجراهای تازه و نبرد‌های بزرگ در فيلم خوششان آيد.»

در پنجمين بخش هری پاتر، قهرمان فيلم که ديگر قد کشيده و بزرگ شده، نخستين بوسه را تجربه می‌کند و «کيتی لونگ‌»، دوست و همکلاسی‌اش را می‌بوسد. البته، خود دانيل رادکليف هم اذعان کرده که اجرای آن صحنه در مقايسه با اجرای نقش يک نوجوان آشفته در نمايشنامه «اکووس» ‌که بايد روی صحنه لخت مادرزاد می‌شد، هيچ‌چيز نبود. راديو زمانه از اين نمايشنامه لندنی برنامه‌ای تهيه کرده بود و گفته بود که چه گونه دانيل در برابر هزار بيننده برهنه شد و اسب‌ها را کور کرد. حالا خود دانيل می‌گويد که بعد از اجرای آن نقش، همه نقش‌های ديگر برايش عادی و معمولی می‌نمايد.

غار فروشی
ولی اگر شما علاقه داريد برخی از ماجرا‌های هيجان‌انگيز هری پاتر را تجربه کنيد و مثلا در يک غار زندگی کنيد، اکنون اين امکان وجود دارد. به شرط اين که سرمايه‌اش را داشته باشيد. به زودی يک غار مسکونی در غرب انگليس، نهفته در صخره‌های ماسه‌ای منطقه «وورسسترشر» ‌زير چکوش مزايده خواهد رفت. انتظار می‌رود اين کاشانه خارق العاده که نه آب روان دارد و نه دستشويی و از اواخر دهه 1940 تاکنون خالی بوده، به قيمت حدود 25 هزار پوند يا 50 هزار دلار به فروش برود. سازماندهنده‌های مزايده می‌گويند که اين يک فرصت نادر است و بهتر است از دست ندهيدش. در واقع، چند نفر می‌توانند لاف بزنند که خانه غاری يا غار مسکونی دارند؟ در اين غار که عادی‌ترين شرايط زندگی را ندارد، در عوض می‌توانيد يک دروازه، چند پنجره، شومينه، آبدارخانه و يک اتاق خواب پيدا کنيد. اگر هنوز هم مردديد که آيا اين غار مسکونی موسوم به «راک کاتج» ‌را بخريد يا نه، اين را هم بگويم که سه غار ديگر مشرف به غار اصلی، بيش از بيست هزار متر مربع بيشه زار پيرامونش به همراه مزرعه‌ای کوچک هم به خريدار آن تعلق خواهد گرفت.

300 لپتاپ برای مدرسه بی‌برق
درست است که راک کاتج برق ندارد، ولی مطمئن باشيد که بدون برق هم می‌توان صاحب تجملات نادری بود. به مانند 300 بچه يک مدرسه نيجريه که از برق بی‌بهره‌اند، اما هر کدام يک دستگاه رايانه بغلی يا لپتاپ دارد.

هماهنگ‌ساز برنامه موسوم به «يک لپتاپ برای هر کودک» ‌که اين دستگاه‌ها را به کودکان مدرسه‌ای در آبوجا اهدا کرده، می‌گويد که مدرسه برق ندارد. مدرسه «گالاديما» ‌نخستين مدرسه در سراسر نيجريه است که همه دانش آموزانش لپتاپ دارند. بچه‌های مدرسه امکان دارند بعضا در خانه‌هاشان از اين دستگاه‌ها استفاده کنند، اما آنجا هم نيروی برق قطع و وصل می‌شود و دايمی نيست. اگر اين مدرسه به برکت لپتاپ‌های اهداشده صاحب برق شد، به شما خبر خواهيم داد، از متفرقات ناسياسی راديو زمانه.